یک متصدی برای کاهش آلودگی هوای تهران مشخص شود

به گزارش شهر کمال علیپور خنکداری عضو هیأت رئیسه فراکسیون مدیرت شهری و روستایی مجلس شورای اسلامی گفت: اگر به دنبال کاهش آلودگی هوای تهران هستیم به چند کار باید بپردازیم و در این رابطه به گذشته بازنگردیم، ما می‌دانیم که وزش باد در تهران از سمت غرب به شرق است که ساخت و سازهای بی‌رویه و بلند مرتبه‌سازی در ورودی غربی شهر تهران تأثیرات بسزایی بر وضعیت هوای شهر گذاشته ‌است.

نماینده مردم قائمشهر، سوادکوه و جویبار در مجلس شورای اسلامی، گفت: این بلند مرتبه‌سازی‌ها در غرب جلوی وزش باد را در آستانه ورودی شهر گرفته و در پاره‌ای از موارد منجر به گردوغبار محلی می‌شود.

وی با بیان اینکه تهران به دلیل محصور بودن در کوه‌ها پتانسیل وارونگی هوا را به صورت اینورژن دارد، تاکید کرد: در کنار بلند مرتبه سازی، محصور بودن تهران باعث شده در نهایت کریدوری که باید برای جابجایی هوا ایجاد شود به وجود نیامده و بر وضعیت جوی هوای تهران تأثیر منفی می‌گذارد.

وی افزود: اما این موضوعات به گذشته اشاره دارد و حال که نمی‌توانیم بحث تخریب ساختمان‌ها را پیش بگیریم و به عقب بازگردیم باید مانع از بیشتر شدن بلند مرتبه‌سازی‌های بی‌رویه در غرب شویم، اگرچه این موضوع در شورای عالی شهرسازی و معماری مطرح شده اما متأسفانه به آن چندان توجهی نمی‌شود.

انتقاد از تعدد متصدیان مسئول کاهش آلودگی هوا

این نماینده مردم در مجلس نهم، با انتقاد از نبود متولی واحد برای حل مشکل آلودگی هوا، توضیح داد: هم اکنون برای کاهش آلایندگی هوا 18 دستگاه متولی‌ وجود دارد که این موضوع مانع از فرماندهی واحد می‌شوند.

وی افزود: با این تفاسیر نیاز است که مدیریت کامل مربوط به آلودگی هوا به شهرداری یا سازمان حفاظت از محیط‌زیست سپرده شود و در نهایت از این سازمان در رابطه با عملکردش بازخواست شود، اما ترجیح بر شهرداری تهران است چرا که امکانات بیشتری دارد.

علیپور با بیان اینکه باید با دادن اختیارات لازم به سازمانی که مسئول کاهش آلودگی هوای تهران همه دستگاه ها را موظف به همکاری با آن مجموعه کنیم، گفت: ضمن اینکه این مجموعه باید از قدرت اجرایی بالایی برخوردار باشد تا به نوعی تصمیمات آن قابلیت پیگیری داشته باشد.

عضو هیات رئیسه فراکسیون مدیریت شهری و روستایی مجلس شورای اسلامی عملکرد فراکسیون مدیریت شهری و روستایی را در رابطه با آلودگی هوا ضعیف خواند و گفت: مباحث کلی راه به جایی نمی‌برد و نیاز به عملکرد و طرح اجرایی برای حل این معضل است.