احیای هنری خاموش
این روزها نمایشگاه خوشنویسی «شاخه طوبی» در فرهنگسرای اندیشه برپاست که استاد ناصر جواهرپور تعدادی از آثار خط ناخنی خویش را به نمایش گذاشته است.
به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران؛ به نقل از روزنامه جام جم، استاد ناصر جواهرپور در تمام روزهای برپایی نمایشگاه خوشنویسی «شاخه طوبی» در فرهنگسرای اندیشه شخصا به استقبال مخاطبانی می‌رود که برای دیدن آثار خط‌ناخنی و نستعلیق او می‌آیند. اگر کسی شعر تابلویی را نتواند بخواند، برایش می‌خواند و حتی درباره پس‌زمینه تابلو توضیح می‌دهد.
گرچه شاید همه بازدیدکنندگان این نمایشگاه خوشنویسی ندانند که ناصر جواهرپور، احیاگر خط ناخنی است. او که نزد استادانی چون میرزا ولی کیمیاقلم، حسین میرخانی و حسن میرخانی آموزش خطاطی دیده، این روزها به سادگی خط ناخنی را به علاقه مندان یاد می دهد تا گرد فراموشی را از این هنر ملی ایرانیان پاک کند.
او درباره خط ناخنی توضیح می دهد: این خط از جهاتی خط ملی ایرانیان است، زیرا در هیچ جای دنیا چنین کاری، آن هم با این تکنیک خاص انجام نمی شود. برخی گمان می کنند که خطاط برای نوشتن خط ناخنی، ناخن خود را مانند قلم می تراشد و در مرکب فرو می برد و خط را می نویسد. البته گویا شخصی چنین کاری نیز انجام داده است. فردی هم در شهرری با استفاده از کلیشه و پرس کاری شبیه خط ناخنی ایجاد می کند، ولی جریان از این قرار است که کسی مبدع این کار را نمی شناسد. خط ناخنی اصیل با استفاده از دو ناخن شست و انگشتری نگاشته می شود که در واقع نوعی طراحی است. پس ناخن های این دو انگشت برای خوشنویس در مقام مداد برای طراح است. کاغذ بین این دو ناخن قرار می گیرد و با حرکت ناخن ها بر زیر و روی کاغذ، طرح در نهایت از کار درمی آید. از آنجا که کاغذ باید در فضای دست جا بگیرد و فقط اندکی امکان لوله شدن آن وجود دارد، پس خط ناخنی را هیچ گاه نمی توان روی کاغذهای بزرگ نوشت. اگر کاغذ بزرگی دیدید که با خط ناخنی روی آن چیزی نوشته شده یا به تصویر کشیده شده، حتما باید به آن شک کرد.
او درباره این که آیا آثار این خط با این پیشینه در موزه ها هم به نمایش درآمده است یا خیر اینچنین توضیح می دهد: آثار متعدد خط ناخنی ایرانی که قدمت آنها به اواسط دوره صفویه بازمی گردد، در موزه های مختلف دنیا وجود دارد. برای نمونه، من زمانی آثار خط ناخنی ام را در دو موزه ملی لاهور و کراچی پاکستان به نمایش گذاشته بودم. جالب است بدانید وقتی روسای هر دو موزه با سبک کار من آشنا شدند، دستور دادند آثار ناخنی را که تا آن زمان در گنجینه موزه هایشان بود و اصلا شناختی نسبت به تاریخ و حتی نحوه ایجاد آن نداشتند، برای مردم به نمایش بگذارند.
گزارش خطا
پسندها:
۰
ارسال نظر
آخرین اخبار