لازمه دستیابی به معارف و زیبایی‌های قرآن، تدبر در آیات است

این استاد حوزه علمیه ادامه داد: دل هر انسانی به طرف یک مقتدر عزیز و مهربان است. معمولاً موجود صرفاً مقتدر نامهربان و یا صرفاً مهربان غیر مقتدر  برای انسان جذابیت ندارد، اما خداوند متعال که هم رحمان و هم رحیم است و هم دارای اقتدار لایتناهی است انسان را مجذوب خود می‌کند، به گونه‌ای که انسان با تمام وجود به چنین موجودی تکیه می‌کند. بخشش باعث شرمندگی است، ولی انتقام باعث تنفر می‌شود، چرا که اگر در اوج اقتدار، کسی را ببخشی مجذوب تو می‌شود و چیزی جز شرمندگی ندارد، ولی اگر نبخشیدی ممکن است از تو فراری شود و کینه تو را به دل بگیرد. لذا خداوند برای ما دوست‌داشتنی و ارزشمند است. عالِمی که نفوذ دارد و مهربان است و اقتدار لازم و کافی را دارد، برای انسان قابل احترام است.

حجت‌الاسلام بهرام‌پور با اشاره به اقتدار الهی عنوان کرد: زمانی که ابرهه قصد حمله به خانه کعبه را داشت از حضرت عبدالمطلب (ع) شخصیتی مقتدر در ذهن خود داشت، اما وقتی که با جناب عبدالمطلب روبه‌رو شد و ایشان به ابرهه فرمودند ای ابرهه شترانم را می‌خواهم. ابرهه با تعجب گفت من از اتو انتظار اقتداری داشتنم تا مانع حمله من به کعبه شوی، حالا چگونه است که فقط شترانت را می‌خواهی؟ عبدالمطلب پاسخ داد من رب و مالک شتران خودم هستم، خانه کعبه هم خود رب و مالکی دارد. این پاسخ حکیمانه عبدالمطلب، ابرهه را متوجه موضوعی کرد ولی ابرهه نفهمید تا زمانی که پرنده‌های مأمور الهی به اصحاب فیل حمله‌ور شدند و آنان را به نابودی کشیدند. اینجا بود که ابرهه معنای اقتدار را فهمید ولی دیگر دیر شده بود.

وی افزود: تمرکز خدا بیشتر بر ربوبیت موجودات است تا خالقیت موجودات. چرا که ربوبیت بر خلقت برای خدا معنا پیدا می‌کند و گر نه خلقت بدون ربوبیت که همان چیزی است که مشرکین می‌گفتند و می‌گفتند خدا فقط خلق کرده است ولی بت‌ها هستند که مواظب موجودات هستند تا گزندی به آنان نرسد. در سوره لقمان آمده است که اگر از مشرکین بپرسی چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفریده است قطعاً به تو خواهند گفت: الله.

حجت‌الاسلام بهرام‌پور کتاب «معارف قرآن» نوشته آیت‌الله مصباح یزدی را به مخاطبان معرفی کرد و گفت: نصاب توحید در این کتاب آمده است و برای توحید و خداشناسی ۱۱ مرحله یادآوری شده است و البته مسلمان شدن در مرحله پنجم این مراحل آمده است. بسیاری از انسان‌ها خدا را قبول دارند ولی هنوز به مرحله تسلیم و مسلمانی در عقیده  نرسیده‌اند.

وی اضافه کرد: «الحمدلله رب العالمین» به انسان آرامش می‌دهد، چون خدا به همه چیز راه دارد و سرسلسله همه نیازها در دست پروردگار عالم است و همان خالق، رب و گرداننده و مالک تمام جهانیان است. هیچ ماده‌ای ماده دیگر را خلق نمی‌کند و لذا اختراعات آدمی، چیزی جز تبدیل یک شیء به شیء دیگر نیست و تنها خداست که خلق می‌کند. در دعای جوشن کبیر می‌خوانیم: «یا مَن خَلَقَ الأشیاءَ مِنَ العَدَم» که اشاره به همین خالقیت خداوند متعال دارد و همچنین وقتی در قرآن کریم می‌خوانیم: «لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّار»(غافر، آیه ۱۶) اشاره دیگری به خالقیت و قهاریت خداوند متعال دارد.

وی در پایان گفت: اعتقاد به معاد، انرژی و قدرتی دارد که جلوی زایل شدن عقل را می‌گیرد و ضامن اجرایی شدن دین، اعتقاد به معاد و مالک یوم‌الدین است.  حضرت علی (ع) عرضه داشت خداوندا من تو را به خاطر ترس از جهنم و شوق به بهشت عبادت نمی‌کنم، من تو را به خاطر اینکه تو خود شایسته پرستشی عبادت می‌کنم. این عبارت به این معنا نیست که حضرت علی (ع) از جهنم نترسد و یا اشتیاقی به بهشت نداشته باشد، بلکه منظور این است که انگیزه من برای عبادت خدا تنها این دو نیست، بلکه همه کمالاتی است که در تو نهفته است. و چه زیباست چنین درکی از خداوند متعال.