پرداختن به ادبیات آیینی در نشست ادبی «قلم» فرهنگسرای کار و تعاون
کانون ادبی قلم فرهنگسرای کار و تعاون، صد و شانزدهمین نشست ادبی قلم را روز پنجشنبه ۱۰ خرداد ماه با موضوع خورشید کریم ولایت با حضور کارشناسان ادبی و علاقه‌مندان به حوزه ادبیات آیینی در سالن اجتماعات این مرکز برگزار کرد.
به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، کانون ادبی قلم فرهنگسرای کار و تعاون، صد و شانزدهمین نشست ادبی قلم را روز پنجشنبه ۱۰ خرداد ماه با موضوع خورشید کریم ولایت با حضور محمد هاشم‌پور کارشناس و پژوهشگر ادبی، کارشناسان ادبی و علاقه‌مندان به حوزه ادبیات آیینی در سالن اجتماعات این مرکز برگزار کرد.
در آغاز این نشست، محمد هاشم‌پور با تبریک میلاد امام حسن مجتبی (ع) به معرفی شخصیت این امام و مروری اجمالی بر منقبت ائمه اطهار (ع) در شعر فارسی پرداخت و گفت: امام حسن مجتبی (ع) آرام‌بخش دل‌های دردمند، پناهگاه مستمندان و تهیدستان و نقطه امید درماندگان بود، گاه پیش از آن که مستمندی اظهار احتیاج کند و عرق شرم بریزد، احتیاج او را برطرف می‌ساخت و اجازه نمی‌داد رنج و مذلت سؤال را بر خود هموار سازد. بذل و بخشش و فریادرسی محرومان ایشان را به کریم اهل بیت (ع) معروف کرد.
وی اضافه کرد: سیوطی در تاریخ خود می‌نویسد حسن بن علی دارای امتیازات اخلاقی و فضائل انسانی فراوان بود، او شخصیتی بزرگوار، بردبار، باوقار، متین، سخی و بخشنده و مورد ستایش مردم بود. هیچ‌گاه کسی ضعیف، ناتوان و درمانده، ناامید از در خانه آن حضرت برنمی‌گشت، حتّی خود ایشان به سراغ فقرا می‌رفتند و آنها را به منزل دعوت می‌کردند و به آنها غذا و لباس می‌دادند.
هاشم‌پور گفت: در اسلام، شاعران صحابی از همان روزگار بعثت به این سو، به سرایش اشعاری در ستایش پیامبر (ص) می‌پرداختند. اشعار ابوطالب (ع) نمونه روشنی از این قبیل ستایش‌هاست که بخش عمده‌ای از آن در دیوان ابوطالب به چاپ رسیده است. پس از آن در مدینه، شاعران فراوانی مانند حسّان بن ثابت، کعب بن مالک، عبدالله بن رواحه و... در ستایش از اسلام و رسول خدا (ص) اشعاری می‌سرودند.
این کارشناس و پژوهشگر ادبی همچنین گفت: سرایش شعر مدح و مرثیه برای اهل بیت، از نیمه دوم قرن اول هجری بالا گرفت و در قرن دوم و از آن پس در قرون بعد، در قالب شعر عربی، به طور بی‌امان ادامه یافت. در میان انبوه این قبیل اشعار، نام شاعران بنام و بصیری چون سید حمیری، کمیت بن زید اسدی و دعبل خزاعی درخشش ویژه‌ای دارد.
وی افزود: در این میان، ائمه اطهار (ع) با دست و دلبازی فراوان به حمایت از این شاعران برخاسته، با اعطای صله‌های فراوان، آنان را تشویق به سرایش این قبیل اشعار می‌کردند، همچنان که برپا کردن سوگواری و خواندن شعر در رثای امام حسین (ع) را تشویق می‌کردند. برخی از این حمایت‌ها تشویق معنوی آنان بود که نمونه‌اش برخورد امام رضا (ع) با دعبل خزاعی است.
هاشم‌پور در ادامه افزود: در میان کهن‌ترین شاعران ایرانی از قرن پنجم به بعد، در مدح و منقبت امامان معصوم (ع) اشعار ستایش‌آمیز بسیار داریم. در این میان، نام چند نفر از این شاعران برجسته، درخشش ویژه‌ای دارد. از جمله: عبدالجلیل قزوینی، فردوسی طوسی، فخری جرجانی، کسایی، عبدالملک بنان، ظفر همدانی، قائمی قمی، معینی، خواجه سنایی غزنوی و... که همه در مدایح و مناقب مصطفی و آل مصطفی (ع) شعر سروده‌اند.
وی همچنین گفت: از میان شاعران معاصر نیز بسیاری در وصف امام دوم شیعیان اشعاری سروده‌اند که نشان از ارادتشان به آن ساحت مقدس است. که از جمله آنان: علی اکبر لطیفیان، حمید سبزواری، مجتبی خرسندی، مرحوم حسین منزوی و... هستند.
در پایان نیز تعدادی از شاعران حاضر در جلسه اشعار و دلنوشته‌های آئینی خود را به مناسبت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع) برای حاضران خواندند.
علاقه‌مندان برای دریافت اطلاعات بیشتر می‌توانند با شماره تلفن: ۶۶۰۲۹۰۶۰ تماس بگیرند.
گزارش خطا
پسندها:
۰
ارسال نظر