در زمان امام حسن عسکری(ع) شیعه به‌صورت یک قدرت عظیم در عراق درآمده بود و همه مردم می‌دانستند این گروه به خلفای وقت معترض‌اند و حکومت هیچ‌یک از عباسیان را مشروع و قانونی نمی‌داند؛ بلکه معتقدند امامت الهی در فرزندان علی(ع) باقی است.