صلح‌جو: «طلا و مس» فيلم شخصيت هايي‌ست كه به واقعيت جامعه نزديك هستند

طهماسب صلح جو منتقد سينما و تلويزيون درباره فيلم «طلا و مس» در گفت و گو با خبرنگار «شهر» گفت: تغيير و تحول يك فيلمساز با توجه به فيلمي كه مي‌سازد، جز ارزش‌هاي فرهنگي فلمسازي به حساب مي‌آيد كه قواعد حرفه‌اي را رعايت مي كند.

وي ادامه داد:فيلمسازي چون همايون اسعديان- كارگردان فيلم طلا و مس-  كه پيش از اين چند فيلم عامه پسند ساخته و حالا طرز تفكر و ديدگاه خود را نسبت به آثار گذشته‌اش تغيير داده،نبايد مورد نقدهاي تند و يكسويه قرار كيرد و اتفاقا اين اتفاق بيشتر امتيازي است كه كارگردان طي تجربيات كاري‌اش بدست آورده است.

اين منتقد سينما در ادامه گفت:خلاقيت و استفاده از ژانر متفاوت در آثار يك فيلمساز، مي‌تواند تحولي ديگر در كارنامه‌اش محسوب شود. كساني كه فيلم‌هاي عامه پسند ساخته‌اند را نبايد سرزنش و تحقير كنيم، اگر فيلم «نيش» از اين كارگردان ساخته مي‌شود،دليل بر اين نيست كه ديگر فيلم‌هاي او هم با همان مضمون و ساختار شكل مي‌گيرد و مخاطب با ديد آثار گذشته او فيلم‌هايش را ببيند! يكي از ضعف‌هاي بزرگ سينماي ما اخلاق غيرحرفه اي‌ست.اسعديان در فيلم هايش اثبات كرد كه مي تواند با فرم‌هاي نامتداول نيز فيلم بسازد.قابليت هر فيلمساز به ارزش‌هايي است كه در سينما به آن اهميت مي‌دهد و مضمون و موضوع درست فيلمنامه جز ارزش هاي يك فيلم به شمار مي‌رود.

صلح جو در خصوص مقايسه و تفاوت بين فيلم هاي اسعديان با فيلم «طلاو مس» گفت: فيلم «نيش» به كارگرداني اسعديان يكي از فيلم‌هاي عامه‌پسند و سرگرم‌كننده موفقي بود.به نظر من ارزش فيلم‌هاي يك كارگردان به آثاراش بر مي‌گردد و در كارنامه اسعديان فيلم هاي متفاوتي مي‌بينيم. هر انديشه‌اي كه با ظرافت و دقت بيان شود،خوب هم به تصوير در مي‌آيد،با ابن تعبير كه درست رساندن منظور و مفهوم يك فيلم اهميت زيادي دارد.

اين منتقد سينما درباره كارگرداني اسعديان گفت: اسعديان كارگردان با قابليت و با استعدادي است. اگر دور از حواشي سينما و اتفاقاتي كه به او تحميل مي‌شود، قدم بردارد،بدون شك يكي از كارگردان‌هاي شاخص سينما خواهد بود.

صلح جو درباره بازيگران اين فيلم نيز بيان كرد:بهترين نوع بازي در اين فيلم از اسعديان مي‌بينم،اين كارگردان است كه توانايي بازي گرفتن از بازيگران را دارد، شايد دليل قابل باور بودن بازي همه بازيگران فيلم هم همين باشد كه در فضاي واقعي همه را مي‌بينيم. دنياي زندگي خانوادگي كه شامل يك بچه نه ماهه و زن و شوهر و دختري نوجوان است را باور مي كنيم؛ اين باورپذيري از تلاش كارگردان مي‌آيد. فكر مي كنم آن بچه نه ماه عنصر واقعي براي باورپذيري اين فيلم باشد. اگرچه رگ و ريشه حضور بچه‌ها را در فيلم‌هاي كيارستمي در سينما ديد‌ ايم ، اما به هرحال همه بازيگران فيلم واقعا خوب بودند. اين فيلم پر از جزئيات مناسب و عنصر مهم فيلم وجه دراماتيك آن است، شخصيت پردازي در رابطه ها شكل مي‌گيرد و همان است كه فيلم را پيش مي برد و تماشاگر را به دنياي فيلم مي‌كشاند.

اين منتقد سينما در پايان تصريح كرد: موضوع و مضمون فيلم تازه نيست و در اين زمينه فيلم‌هاي ديگري هم ساخته شده است. تا حدودي ارائه اين موضوع شعاري هم به نظر مي‌رسداما. با اين حال تجربه اسعديان در خلق اين فضا ملموس است و شالوده اين فيلم به نظر من به بازي قابل باور همه بازيگران به خصوص آن بچه نه ماهه در فيلم بر مي‌گردد.