نمايشگاه خط-نقاشي‌هايم را لندن برگزار مي‌كنم/ اصول گالري‌داري در ايران غلط است

اين نقاش در گفت‌وگو با خبرنگار شهر گفت: هم‌اكنون در حال انجام كارهاي آبستره روي خط نستعليق فارسي در ابعاد بزرگ هستم. اين آثار قرار است در باربيكن لندن در يك نمايشگاه انفرادي به نمايش درآيند. باربيكن از مراكز بزرگ فرهنگي انگلستان است كه عموما در حوزه نقاشي آوانگارد فعاليت مي‌كند.

وي همچنين در رابطه با نمايش آثارش در گالري «شمرون» اظهار داشت: طي ده روزي كه ازنمايش اين آثار گذشته است، با وجود لزوم پرداخت ورودي براي افرادي كه وارد باغ‌موزه مي‌شوند و با وجود اين‌كه هركسي نمي‌تواند به‌صورت گذري وارد آن شود، يكي دو هزار نفر بازديدكننده داشته است.

اين نقاش ادامه داد: از تمام دوره‌هاي كاري من به استثناي سراميك‌ها و حكاكي‌ها، شامل آثار آبستره و فيگوراتيو از 25 سال گذشته تا كنون در اين كلكسيون به نمايش گذاشته شده است. تعدادي از كارهايم نيز كه نزد چند كلكسيونر بود، در اين نمايشگاه عرضه شدند.

وي گفت: تاكنون، در حالي‌كه سه روز از نمايشگاه باقي مانده است، 6 اثر به‌فروش رفته است كه دو كار بزرگ‌تر از يك متر و 4 كار تقريبا 70 سانتيمتري را شامل مي‌شود.

تبريزي درباره گالري شمرون، محل نمايش آثارش گفت: اين ساختمان در اختيار شهرداري است و به باغ موزه معروف است كه از 15 سال پيش با زحمت بسيار زياد نوسازي شده است. اين بنا تقريبا 80 ساله است؛ و لي باغ و درختاني كه در آن قرار دارند، 300 ساله به‌نظر مي‌رسند.

وي افزود: در اين باغ‌ موزه يك كافه گالري افتتاح شده است كه موقعيت خوبي براي نمايش آثار هنري براي قشر خاصي از جامعه دارد و آثار در اين فضا به‌خوبي به رويت بينندگان مي‌رسد. نمايش آثار هنري در چنين فضايي، فرصتي براي خريد اثر هنري و همچنين آشنايي با يك نقاش و آثارش براي كساني است كه كمتر به گالري مي‌روند و تنها در مكان‌هاي خاصي تردد دارند.

وي در پاسخ به اين‌كه چرا آثارش را در نگارخانه 66 به نمايش نگذاشته است گفت: من گالري خود را از اسفند گذشته با نمايش 110 اثر از فرامرز پيل‌‌آرام بازگشايي كردم و يكي از آثار شاخص اين نمايشگاه، مجسمه چوبي 15 متري پيل‌آرام است. اين گالري دو طبقه دارد كه از روز افتتاح، به نمايش آثار مختلفي از جوانان اختصاص داشته و دارد؛ زيرا من گالري را انحصارا براي خود باز نكرده‌ام.

تبريزي توضيح داد: يك گالري بايد خط مشي خاصي داشته باشد، حتي اگر كافه هم باشد. مهم اين است كه گالري بودنش برايش تعهداتي را ايجاد مي‌كند كه بايد به آن‌ها عمل كند. يكي از اين تعهدات بازاريابي براي هنرمندي است كه با آن كار مي‌كند. گالري موظف است هنرمندان خود را به جهان معرفي كند و آثار آنان را در دنيا پرومود كند و ايشان را به مراكز هنري دنيا معرفي كند.

وي تصريح كرد: از 140 گالري كه در تهران هست، حدود 100 گالري فرماليته هستند و براي مثال يك خانم پذيرايي خانه‌اش را گالري كرده است و نمايشگاهي هم برپا نمي‌كند. اما از 40 گالري ديگر، حدودا 15 گالري فعال هستند و يكي از بهترين آن‌ها، گالري ماه متعلق به خانم خوانساري است. هركدام از اين گالري‌ها با تعدادي از كلكسيونرها كار مي‌كنند و نماينده‌هايي در خارج از كشور دارند. هرگالري تعدادي هنرمند دارد كه در انحصار وي هستند و كارهايشان را در گالري ديگري به نمايش نمي‌گذارند.

كلكسيونر آثار پيل‌آرام افزود: البته اين فكر خوبي است كه جوانان گالري‌هاي مختلف را امتحان كنند و گالري‌اي را انتخاب كنند كه مي‌تواند براي فروش اثارشان متعهد شود؛ ولي اين يك اشكال فني بزرگ دارد و برخلاف اصول كاركردن با گالري و گالري‌داري است.

وي گفت: يك گالري حرفه‌اي نبايد اجازه دهد كه هر نقاشي وارد مجموعه‌اش شود. در ايران به هر گالري كه مي‌رويد به شما خوشامد مي‌گويد در حالي‌كه در كشورهاي ديگر گالري‌ها با تعداد مشخصي هنرمند كار مي‌كنند و كمتر پيش مي‌آيد كه هنرمند تازه‌اي را به مجموعه خود اضافه كنند.

تبريزي ادامه داد: اين هنرمندان با گالري خود قرارداد مي‌بندند و حتي اگر يكي از دوستانشان هم بخواهد از آن‌ها كار بخرد، بايد از گالري خريد كند. در ازاي آن گالري متعهد مي‌شود كه چه آثار هنرمند را بفروشد و چه نفروشد، براي مثال ساليانه شصت هزار دلار به وي پرداخت مي‌كند.

وي در انتها گفت: از آن‌جا كه اصول گالري‌داري در ايران غلط است، نود درصد از فعاليت‌هاي هنري‌ام را در خارج از كشور انجام مي‌دهم و نيازي به فعاليت در ايران احساس نمي‌كنم. برپايي اين نمايشگا‌ه‌‌ها نيز براي خالي نبودن عريضه است؛ وگرنه اين نمايشگاه‌ها براي من سود مالي ندارد و من بر روي امكانات تبليغي آن‌ها مطلقا حساب نمي‌كنم.

صادق تبريزي متولد 1318 شمسي در تهران، پايه‌گذار نقاشي – خط (كاليگرافي) و از نقاشان آوانگارد دهه سي و چهل در ايران است. وي همچنين طراح اولين پوستر جمهوري اسلامي(شب‌هاي الله اكبر) و اولين آرم جمهوري اسلامي در روزهاي ابتدايي پيروزي انقلاب اسلامي ايران بوده است. يكي از مهم‌ترين نمايشگاه‌هاي او با نمايش آثار كاليگرافي‌اش، در سال 1349 با حمايت ميشل تاپيه نقاش فرانسوي، در پاريس برگزار شده است.