وي با بيان اين كه «مقدار مس در شيرگاو کمتر است و قابليت جذب کمتري نيز دارد»، اظهار كرد: اگر کودک با شير گاو تغذيه ميشود، با آغاز تغذيه کمکي بايد مقدار کافي مس، روي و کلسيم از رژيم غذايي دريافت کند.
عبداللهي، مس را يکي از ريزمغذيهاي ضروري براي حفظ سلامت قلب و کبد، استحکام استخوان و تکامل مغزي دانست و عنوان كرد: در نوزادان و کودکان کمبود مس ميتواند به کمخوني، ناهنجاريهاي استخواني، اختلال رشد، ابتلا مکرر به عفونتها ( سرماخوردگي، آنفلوآنزا و ...) همراه باشد.
وي گفت: در مجموع سالمندان، ورزشکاران و افرادي که فعاليت بدني سنگين دارند، افراد گياهخوار و کساني که شير مصرف نميکنند، زنان باردار، نوزادن نارس که با وزن خيلي کم متولد ميشوند، شيرخواراني که با شير گاو تغذيه ميشوند، بيشتر در معرض کمبود مس قرار ميگيرند.
اين كارشناس با بيان اين كه «مس در ساختمان گلبولهاي قرمز خون نيز بکار رفته و از اين رو براي خونسازي لازم است»، بهترين منابع غذايي تأمين كننده نياز بدن به مس را شامل غذاهاي دريايي، جگر، غلات کامل، مغزها، حبوبات، سيب زميني، نخود، گوشت قرمز، قارچ، نارگيل و سيب برشمرد و اظهار كرد: چاي، برنج و مرغ هم مقدار کمي مس دارند، اما چون در مقادير زياد مصرف ميشوند، مقدار قابل توجهي مس به بدن ميرسانند.
وي در عين حال هشدار داد كه کمبود حاشيهاي مس سلامت انسان را بهخطر مياندازد و با عوارضي مانند کاهش مقاومت نسبت به عفونت، مشکلات باروري، ضعف عمومي و خستگي و اختلال عملکرد مغزي همراه است.
به گفته عبداللهي، جذب و استفاده بدن از آهن و ساخته شدن بسياري از آنزيمها در بدن به مس نياز دارد. اين آنزيمها به نوبه خود در توليد انرژي سلولي و تنطيم انتقال امواج عصبي، تشکيل لخته خون و انتقال اکسيژن نقش دارند. مس سيستم ايمني بدن را براي مبارزه با عفونتها و همچنين ترميم بافتهاي آسيب ديده بدن تحريک ميکند.
وي با تأكيد بر اين كه «مس مانند ساير ريزمغذيها در بدن ساخته نميشود و بايد از طريق رژيم غذايي تامين شود»، به اين نكته اشاره كرد كه طبخ غذاهاي ترش که حالت اسيدي دارند در ظروف مسي، موجب وارد شدن مس در غذا ميشود، از اين رو استفاده مداوم از اين ظروف ممکن است با خطر مسموميت مس همراه باشد.