به گزارش شهر، يوسفي -نويسنده کودک و نوجوان- به ستاد خبري دهمين جشنواره شهيد حبيب غنيپور گفت: گمان نميکنم کسي با برپايي جايزه خوبي نظير جايزه شهيد غنيپور مخالف باشد؛ اما سوال اينجاست که آيا نبايد در کنار اين جشنواره کارهاي جدي و اثرگذار ديگري هم انجام بگيرد؟
وي ساختار رمان و داستان کوتاه را کاملا از يکديگر جدا دانست و اشاره کرد: برخي نويسندگان و منتقدان بدون توجه به ساختار داستان کوتاه و رمان هر دو را با يک متر و معيار اندازه ميگيرند و تفاوتهاي جدي ميان اين دو را در نظر نميآورند.
وي ابزار اساسي خلق يک رمان خوب را شخصيت و استعداد هنري و ادبي دانست و توضيح داد: اينکه بعضيها ميگويند دوره رمان به سر آمده، حرف نامربوط و عاميانهاي است که نشانههاي غلط بودن آن حتي در حيات قالب کلاسيکي چون غزل نيز پيداست.
وي همچنين با اشاره به تاريخ رمان در غرب يادآور شد: در قرون 17 تا 19 ميلادي شاخکهاي احساسي بسياري از نويسندگان غرب به سوي کشف قالب جديد رمان گرايش پيدا کرد و از آن زمان به بعد معدودند نويسندگاني چون چخوف و دوموپاسان که در سطح داستان کوتاه باقي بمانند و به سوي رمان کشيده نشوند.
وي با بيان اينکه عامل اساسي رشد فرهنگي در هر جامعهاي مطالعه است، تصريح کرد: اين معياري است که سازمان جهاني يونسکو هم براي تعيين جوامع با فرهنگ و فاقد فرهنگ در نظر ميآورد و اين بيانگر ميزان اهميت مطالعه در جامعه و در ميان مردم است.
وي جايزه شهيد غنيپور را ابزار مهمي در جهت بسط و گسترش کتابخواني در جامعه معرفي کرد و متذکر شد: امروزه در کشوري چون ارمنستان هم براي توجه به کتاب از ترفندهاي متعددي چون برگزاري نمايشگاهها و جشنوارههاي ادبي استفاده ميکنند و طبيعي است که اين ابزار در کشوري با پيشينه فرهنگي ايران نيز ميتواند کارآمد باشد.