محله «عودلاجان» مكتوب مي‌شود

بهروز كاشف، مدير بافت‌هاي تاريخي شهر تهران در گفت وگو با خبرنگار «شهر» گفت: درراستاي اهميت احياي بافت‌هاي تاريخي و افزايش آگاهي و مشاركت شهروندان در اين زمينه، کميته ذيربط با توجه به وجود بخش وسيعي از بافت‌هاي تاريخي و فرهنگي با قدمت زياد در محدوده منطقه 12شهرداري اقدام به تهيه و انتشار گاهنامه‌اي با عنوان«عودلاجان» در اين منطقه کرده است.

وي با اشاره به اينكه تاكنون دو شماره از اين گاهنامه در 12 صفحه و تيراژ 5 هزارنسخه تهيه و منتشر شده است، گفت: اين نشريه در ميان شهروندان محله «عودلاجان» به‌عنوان مركز تاريخي منطقه 12 توزيع شده و پيش بيني شده است تا پايان سال دو شماره ديگر از آن نيز تهيه، منتشر و توزيع شود.

كاشف اضافه كرد: اقدامات اجرايي همه بخش‌ها و تهيه مطالب اين نشريه با مشارکت شهروندان همين منطقه و اعضاي يكي از سازمان‌هاي مردم نهاد فعال در آن انجام مي شود. وي اظهار اميدواري كرد كه در آينده نسبت به‌انتشار چنين نشريه‌اي در ديگر محلات قديمي شهر تهران نيز اقدام شودتا شهروندان بيشتر با هويت تاريخي و فرهنگي محله خود آشنا شوند.

عودلاجان يا اودلاجان از محله‌هاي قديمي شهر تهران، پايتخت ايران است. اين محله واقع در محدوده خيابان‌هاي پامنار از غرب، سيروس از شرق، اميركبير (چراغ برق) از شمال و بوذرجمهري از جنوب بوده است. عودلاجان قديم با 2619 خانه و 1146 دکان بزرگ‌ترين محله شهر و مرفه‌نشين بود.

نام عودلاجان به زماني بر مي‌گردد که تهران دهي بيش نبود و از روزگاري بازمانده است که مردم آن‌جا به گويش خاص محلي خود سخن مي‌گفتند که مشابهت زيادي با گويش ده نشينان قديم شهرستان شميران داشته است‌. تمامي اين اراضي به غير از نيمه غربي اين محله در زمان شاه تهماسب باغ بوده است و سابقه‌اش به سال 1258 ه. ق مي‌رسد.

از ويژگي‌هاي اين محله کوچه‌هاي تنگ و باريک است که تاحدودي باقي مانده و به کوچه‌هاي آشتي کنان معروف است‌؛ به اين معني که به سبب تنگي معبر، مردم با هم رو در رو مي‌شدند و اگر قهر بودند، ناگزير ميانشان آشتي برقرار مي‌شد. از نشانه‌هاي ديگر محله عودلاجان کوچه کليمي‌ها است که براي خود مدرسه و کنيسه‌اي داشته‌اند.