-
- |
-
- |
-
- |
-
- |
-
شنبه ۲۹ ارديبهشت ۱۴۰۳
ساعت : ۲۰:۰۳
ساعت : ۲۰:۰۳
دکتر جواد محمودي‌قرائي در گفت‌و‌گو با خبرنگار "شهر" افزود: اوتيسم، يك اختلال تكاملي است كه در جريان آن، تكامل كودك در زمينه تعاملات اجتماعي، زبان و انتقال پيام‌ها مختل شده و كودك دامنه محدود علائق و رفتارهاي غيرعادي و تكراري از خود نشان مي‌دهد و نقص در يکي از اين حوزه‌ها بايد پيش از سه سالگي ايجاد شده باشد.
وي با بيان اين كه مطالعات انجام شده ميزان شيوع اختلالات فراگير رشد را 66 نفر در هر 10 هزار نفر گزارش کرده‌اند، گفت:اين اختلال علل متعدد مي‌تواند داشته باشد، ولي بيشترين عامل مؤثر در بروز آن، ژنتيك است؛ اگرچه عوامل ديگر نيز مي‌توانند در بروز آن نقش داشته باشند.
محمودي‌قرائي خاطرنشان كرد: اگر يكي از فرزندان به اختلال اوتيسم مبتلا شود، احتمال ابتلاي فرزندان بعدي هم افزايش مي‌يابد، اما صد در صد نيست.
وي همچنين به اين نكته اشاره كرد كه درمان‌هاي توانبخشي نظير مداخلات گفتار درماني و مداخلات رفتاري و كاردرماني نقش زيادي در درمان دارند، اما در مجموع درمان اين اختلال، زمان‌بر است و در كنار اين مداخلات ممكن است كودك نيازمند درمان‌هاي دارويي باشد كه در بسياري از موارد روند بهبود را تسهيل مي‌كند.
به گفته اين فوق‌تخصص روانپزشكي كودك، درمان و توانبخشي کودکان مبتلا به اوتيسم در 3 گروه مداخلات رفتاري، مداخلات رشدي و مداخلات شناختي- رفتاري طبقه‌بندي مي‌شود و بر اساس شواهد بدست آمده، مداخلات زودهنگام نتايج بهتري را در پي دارند و هر چه کودکان در سنين كمتري در اين برنامه‌ها شرکت کنند، نتايج بهتري مي‌گيرند. هرچند بطور معمول مداخله زير سنين 4 تا 5 سال به عنوان مداخله زودهنگام پذيرفته مي‌شود.
به گزارش "شهر"،اوتيسم يك ناتواني طولاني‌مدت است كه منجر به اختلال عملكرد عصبي – رواني در فرد مي‌شود. گر چه بنظر مي‌رسد كه اوتيسم عارضه نادري است و در پسران 3 تا 4 برابر بيشتر از دختران ديده مي‌شود. علت اصلي اين اختلال بطور كامل شناخته شده نيست، اما تحقيقات تأكيد زيادي بر منشأ زيست‌شناختي و عصب‌شناختي در مغز دارد. در بسياري از خانواده‌ها سابقه اوتيسم و يا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است كه ريشه ژنتيك را مطرح مي‌كند؛ با اين وجود تا به حال ژن خاصي كه مربوط به اوتيسم باشد شناخته نشده است.
كودكان مبتلا به اوتيسم كودكان سركشي نيستند كه خود رفتارهايشان را انتخاب كرده باشند. اوتيسم بدليل داشتن والدين بد ايجاد نمي‌شود، به علاوه هيچ عامل روانشناختي خاصي در خصوص تأخير رشد كودك شناخته نشده است، اما درباره علائم اين اختلال مي‌توان گفت:مبتلايان مشكلات شديد تكلمي دارند،در بيان نيازها مشكل دارند و از اشارات و حركات به جاي كلمات استفاده مي‌كنند، اغلب از ضماير استفاده معكوس مي‌كنند، براي نمونه به جاي استفاده از "من" از "تو" استفاده مي‌كنند، كلمات و يا جملات ديگران را تكرار مي‌كنند، خنده و گريه بي‌دليل دارند و يا بدون علت مشخص نگران و مضطرب مي‌شوند، قادر نيستند با ديگران رابطه برقرار كنند،تماس چشمي ندارند يا تماس چشمي آنها اندك است، به روش آموزش معمول پاسخ نمي‌دهند، پرتحرك يا كم‌تحرك هستند، با اسباب بازي، درست بازي نمي‌كنند. 70 درصد كودكان مبتلا به اوتيسم، ناتواني هوشي دارند.
