دكتر سيدحسن اماميرضوي درباره برنامه وزارت بهداشت براي جلوگيري از وقوع موارد مشابه رها كردن بيماران به خبرنگار "شهر" گفت: پس از شناسايي اوليه عاملان كه راننده آمبولانس و دو تن از مسوولان رده پايين اورژانس بيمارستان مربوطه بودند، وزارت بهداشت برخورد قاطع و شديدي با آنها كرد و ضمن عزل از مسووليتشان، به تخلفات اداري هم بطور حتم معرفي ميشوند كه در آنجا هم برخورد اداري صورت گيرد.
وي در پاسخ به اين كه «ممكن است بدليل معتاد بودن اين بيمار و احتمال دردسرساز بودن او، چنين برخوردي از سوي بيمارستان رخ داده است؟»، تصريح كرد: نميتوانم در رابطه با رفتار فرد يا افراد خاطي تحليل كنم و معتقدم بايد ريشهها و دلائلش روشن شود، اما آنچه مسلم است، اين كه: بيمارستانها به هيچوجه حق ندارند بيماري را به بهانه اعتياد و يا كارتنخواب و بيخانمان بودن پذيرش نكنند و يا برخورد غيرانساني و زشت با او داشته باشند، چون ماهيت كسوت پزشكي نجات جان بيماران است.
اماميرضوي خاطرنشان كرد: بر اين اساس بيماري كه جايي را براي زندگي نداشته باشد، اگر بهزيستي امكان نگهدارياش را داشته باشد به آنجا منتقل ميشود و اگر هم ضوابط آن را نداشته باشند، با شهرداري يا فرمانداري هماهنگي صورت ميگيرد و به مكاني كه براي اين قبيل افراد در نظر گرفته شده، انتقال مييابد.
وي درباره مورد سوم بيمار رها شده كه گزارش آن در رسانهها منتشر شده نيز گفت: اين مورد را هم به تازگي از طريق رسانهها متوجه شدهايم و بطور رسمي به ما گزارشي داده نشده، از اين رو بايد در رابطه با آن نيز بررسيها را انجام دهيم تا صحت يا سقم و چگونگي آن را اطلاعرساني كنيم.
روز گذشته يكي از سايتهاي خبري به نقل از منبع آگاه از پيدا شدن سومين بيمار رها شده از سوي بيمارستان مورد اتهام در بيابانهاي کهريزک خبر داد. چندي پيش آمبولانس بيمارستان به همراه بيمار وارد آسايشگاه کهريزک شد و راننده تصميم داشت زن بيمار را به مسوولان آسايشگاه تحويل دهد، اما براساس قانون، اين فرد پذيرش نشد و پس از اين خودداري، در بيابانهاي اطراف کهريزک رها شد، اما امام جماعت منطقه با اطلاع از اين موضوع با توجه به کهولت سن بيمار پذيرش وي در آسايشگاه را خواستار شد.
معاون وزير بهداشت همچنين درباره نقش و عملكرد بازرسان و اين كه اتفاقات مهم اينچنيني از طريق رسانهها به اطلاع مسوولان ميرسد، تأكيد كرد: بازرسان موضوعاتي بيشتر از اين حجم را رسيدگي و برخورد ميكنند، اما اتفاقاتي كه اهميت بيشتري دارد، حق هست كه رسانهاي شوند؛ براي نمونه موضوعات اخير به قدري اقدام زشتي بود كه علاوه بر اين كه رسانهاي شدنش درست بود، با عاملان آن هم بايد برخورد شديد شود.
در همين رابطه خوانيد: