-
- |
-
- |
-
- |
-
- |
-
يکشنبه ۳۰ ارديبهشت ۱۴۰۳
ساعت : ۰۵:۱۵
ساعت : ۰۵:۱۵
سيروس مقدم که امسال با تله فيلم «زندگي خصوصي امير » در جشنواره فيلم شهر حضور دارد، درباره دلايل توجه نکردن به شهر و بافت شهري در آثار تلويزيوني و همينطور سينمايي مي‌گويد : « اين موضوع در مرحله اول به راحت طلبي سازندگان اين آثار برمي گردد. معمولا فيلمسازان ما راحت‌ترين فرم را براي کار انتخاب مي‌کنند و من حتي ديده‌ام که‌گاه صحنه‌هايي را که بايد در خيابان اتفاق بيفتد، به خاطر سختي کار به فضاهاي داخلي آپارتمان تبديل کرده‌اند. چون به هر حال کار کردن در کلانشهري مثل تهران با توجه به مشکلاتي مثل ترافيک، سر وصدا و ازدحام آدم‌ها سخت است و خيلي‌ها اين سختي را به جان نمي‌خرند.»
به گفته اويکي ديگر از دلايل اين است که اساسا در فيلمنامه‌هاي ما توجهي به بعد فرهنگي و زندگي شهر نشيني در کلانشهر‌ها وجود ندارد و اصلا موضوع و هدف قصه‌هاي ما اين نيست.
مقدم مي‌افزايد : « امروز هدف فيلمنامه‌ها فقط پشبرد قصه در فضاي کمدي و درام است و کمتر به مسائل شهري که گريبانگير ماست مي‌پردازند. نمونه اين مشکلات را شما در سريال «پايتخت» شاهد بوديد؛ يعني همين? که آدم‌ها پايشان را به بيرون از خانه مي‌گذارند، زندگي اجتماعي آن‌ها با همه مولفه‌هاي خاص خودش شروع مي‌شود. من فکر مي‌کنم بايد موضوعات ما از فضاي داخل خانه‌ها بيرون بيايد و به ميان مردم کوچه و بازار برود و حوادث در دل شهر و جامعه اتفاق بيفتد. مساله سوم هم اين است که بايد چگونه زندگي کردن در شهر و رابطه آدم‌ها با شهر و خودشان براي فيلمسازان ما اهميت پيدا کند. اگر اين اهميت درک بشود، شهر تهران پر از سوژه‌هاي مختلفي است که مي‌تواند دستمايه آثار زيادي قرار بگيرد.»
