به گزارش «شهر» شناسنامه آلبوم «راه بي نهايت» به شرح زير است.
نام اثر: راه بي نهايت
آواز: سيد حسام الدين سراج
موسيقي: ميديا فرج‌نژاد
ضبط گروه: استوديو بم (سميه حبيبيان)، پائيز 86
ضبط آواز: استوديو ديلمان - تابستان 87
صدا بردار: آرمين کارباف، مهرناز محبتي
ميکس و مسترينگ ديجيتال: آرمين کارباف، ميديا فرج نژاد
تصنيف بر باد / حافظ
شرم و شوق
به سان رود / ه. الف. سايه
سواران
تصنيف فرهاد کش / حافظ
شبيخون
تصنيف گام زمان / ه. الف. سايه
رهايي
تصنيف چون صبا / حافظ
همنوازان
اردشير كامكار / كمانچه
شروين مهاجر / کمانچه آلتو
پاشا هنجني / ني
علي بهرامي فرد / سنتور
شهرام غلامي / عود
بابک غسالي / بربط
ذکريا يوسفي / دف
الياس حميدي / طبلا
نويد افقه / تنبک، ضرب زورخانه
ميديا فرج‌نژاد / تار، سه تار، بم تار
ارسلان کامکار / ويولون
امير فتحي / ويلون آلتو
ميثم مروستي / ويلون آلتو
سينا جهان آبادي / ويلون آلتو
علي جعفري / ويلون آلتو
آيدين احمدي‌نژاد / ويولن سل
فرشيد حفظي‌فر / ابوا
اشعار قطعات
زلف بر باد مده تا ندهي بر بادم ناز بنياد مکن، تا نکني بنيادم
مي مخور با همه کس تا نخورم خون جگر سر مکش تا نکشد سر به فلک فريادم
زلف را حلقه مکن، تا نکني در بندم طره را تاب مده تا ندهي بر بادم
يار بيگانه مشو، تا نبري از خويشم غم اغيار مخور تا نکني ناشادم
حافظ
به مژگان سيه کردي هزاران رخنه در دينم بيا کز چشم بيمارت هزاران درد برچينم
الا اي همنشين دل که يارانت برفت از ياد مرا روزي مباد آن دم که بي ياد تو بنشينم
جهان پير است و بي بنياد از اين فرهاد کش فرياد که کرد افسون و نيرنگش ملول از جان شيرينم
اگر بر جاي من غيري گزيند دوست، حاکم اوست حرامم باد اگر من جان به جاي دوست بگزينم
حافظ
امروز نه آغاز و نه انجام جهان است اي بس غم و شادي که پس پرده نهان است
آبي که بر آسود زمينش بخورد زود دريا شود آن رود که پيوسته روان است
باشد که يکي هم به نشاني بنشيند بس تير که در چله ي اين کهنه کمان است
گر مرد رهي غم مخوراز دوري وديري داني که رسيدن هنر گام زمان است
ه. الف. سايه
خرم آن روز کز اين منزل ويران بروم راحت جان طلبم وز پي جانان بروم
گر چه دانم که به جايي نبرد راه غريب من به بوي سر آن زلف پريشان بروم
چون صبا با تن بيمارو دل بي طاقت به هواداري آن سرو خرامان بروم
تازيان را غم احوال گرانباران نيست پارسايان مددي تا خوش و آسان بروم
حافظ
زان يار دلنوازم شکري است با شکايت گر نکته دان عشقي بشنو تو اين حکايت
بي مزد بود و منت هر خدمتي که کردم يارب مباد کس را مخدوم بي عنايت
در زلف چون کمندش اي دل مپيچ کانجا سرها بريده بيني بي جرم و بي جنايت
چشمت به غمزه ما را خون خورد و مي پسندي جانا روا نباشد خونريز را حمايت
از هر طرف که رفتم جز وحشتم نيافزود زنهار از اين بيابان و اين راه بي نهايت
حافظ
