نامه سرگشاده سينماداران به شهردار تهران

باني‌فيلم: افزايــش هزينه هــا، نخوانــدن دخل وخــرج، گراني حامل هــاي انرژي و بســياري ديگر از مشــكلات اداره ســالن سينماها، آنقدر تكرار شده كه گويا گوش برخي از مسؤولان به شنيدن گاه و بي گاه اين صاحبان سالن‌ها عادت كرده است!

به تازگي مشكلي ديگر بار تازه اي را بر دوش سينماداران گذاشــته و آن هــم عــوارض شــهرداري از ســالن هاي سينماســت. روز گذشــته رييــس انجمن ســينماداران با ارســال نامه سرگشاده اي خطاب به شــهردار تهران، از او درخواست كرد تا نسبت به رفع معضل جديد، ياري رسان صنعت سينماي كشورمان باشد.

در نامه محمد قاصد اشــرفي، رييس انجمن سينماداران آمده است:

شهردار محترم آقاي دكتر محمدباقر قاليباف

سلام عليكم

احتراماً، از آنجاييكه نامه هاي معاونت محترم ســينمايي و انجمن ســينماداران ايران بــه حضرتعالي در خصوص اجراي كامل قانون تجميع عوارض ســينماداران بي پاســخ مانده اســت و سينماها نيز در شــرايط نابسامان اقتصادي بســر مي برند. چاره اي نيســت مي بايســت دردو دلمان را از طريق رســانه ها به ســمع تان برســانيم. شــايد اينگونه صداي حبس شده در گلويمان به گوش تان برسد ... چون تقاضاي ملاقات حضوري داشــتيم متأسفانه تا بحال ميسر نشده است.

مطمئنم شــما هــم تقريباً به ياد داريد كه ســال هايي نه چنــدان دور طرفداران ســينما براي ديدن يــك فيلم از يكسوي شــهر به آن سوي ديگر شهر و گاهي از شهري به شــهر ديگر، مي رفتند. حرفه ســينماداري نيز به لطف مخاطبينش و تنوع فيلم ارج و قربي داشت و سينماداري يكي از معتبرترين حرفه ها در كشورمان محسوب مي شد. طبيعي اســت اين روزها باتوجه به شرايط موجود تجربه دوباره اوج سينماداري بيشتر شبيه يك روياست و تقريباًاكثر ســينماهاي كشورمان سوت و كور شده است و در بيشــتر ســانس ها نيز فقط تعــدادي از صندلي هاي مورد اســتفاده قرار مي گيرنــد. به جاي اينكه مخاطبين ســينما بــر روي صندلي ها تكيه زنند، اين گردو غبار اســت كه مهمان ناخوانده سينماها شــده است. آپارات هاي سينما

نيــز در اكثر مواقع براي تعداد انگشت شــماري مخاطب روشــن و خاموش مي شــوند.

شــهردار محترم، ريــزش فزاينده مخاطــب روزبروز به دليــل گســترش ماهواره هــا و فيلم قاچــاق بحران جدي

فرهنگي-هنري كشورمان است. كه تك تك ما در ايجاد آن مسؤوليم. شما بعنوان شــهردار با عدم حمايت اصولي تان از ســينماهاي فعال كشــور. دوستان فيلمســازمان با اكثر توليد فيلم هاي بســيار ضعيف و بي مخاطب و سينماداران با نداشــتن نقدينگــي و اميد به ادامه حيــات براي تجهيز سالن هايشــان، به ايجاد و گسترش اين بحران دامن زده ايم و صد افســوس با آنكه در درون اين بحران قرار داريم. از تبعات مخرب آن براي فرزندانمان بي اطلاعيم.

جنــاب آقاي دكتر قاليباف، در يكي از فرمايشــات تان فرمــوده بوديــد «كه هنــر با معنويــت كمــال مي يابد»

مي خواهــم اضافه كنم كه با حمايت نيز دوام مي يابد. در اكثر كشــورهاي دنيا نه تنها از مراكز فرهنگي هنريشــان عوارض و مالياتي گرفته نمي شــود بلكه با انواع و اقسام سوبســيدها و بودجه هاي مازاد حمايت مي شــوند. بطور مثال در كشــور فرانســه از فروش فيلم هاي خارجي، از هر بليتي كه فروخته مي شــود، بخشي از آن در صندوق ملــي جهت حمايت از ســينما واريز شــده و در درجه اول در اختيار صاحبان ســالن هاي ســينما قرار گرفته و بقيه از آن مبلغ نيــز در اختيار تهيه كنندگان موفق داخلي قــرار مي گيرد. حال آنكه، در كشــور مــا نه تنها از چنين حمايت هايي خبري نيســت، بلكه اجحاف هايي مضاعف بــا روش هــاي گوناگــون نيز صــورت مي گيــرد، مانند تالارهــاي پذيرايي و هتل هــا از ماليات ارزش افزوده و مانند سالن هاي سينما عوارض شــهرداري معاف مي شوند، امّا به عنــوان اصلي ترين نماد هنر تصويري كشــور محكوم بــه پرداخت آن بــوده و تعجب آورتر اينكــه صراحتاً در ماده 52 قانون ماليات بــر ارزش افزوده مصوب مجلس محترم شــوراي اســلامي مورخ 27/10/81 قيد شده كه دريافــت هرگونه ماليــات غيرمســتقيم و عوارض ديگر

ممنوع مي باشــد.

اما همچنين شــهرداري هاي مناطق (از صاحبــان ســينما و صاحبان فيلم 5 درصــد عوارض را دريافت مي كنند.) در شــرايطي كه ســينماها سال به سال از يكســو با ريــزش مخاطب مواجه بــوده و هزينه هاي سرســام آور همانند نگهداري ســالن ها (آب-برق-گاز) حقوق و بيمه پرســنل و از ســويي ديگر بــا هزينه هاي غيــر متعارفي همچون انواع و اقســام عوارض و ماليات روبرو هستند.

جناب آقاي شــهردار، جاي بسي تأســف است كه از يكســو ســينماهاي بخش خصوصي به دليل مشــكلات

مالي، تعطيل مي شــوند و از ســويي ديگر، با مديريت شهرداري سالن هاي جديد ساخته مي شوند! خوشبختانه گويــي ســالن هاي شــما از اين قاعده مســتثنا هســتند.

مطمئنم اگر شــما نيز نگاهي به فروش سالن هاي ساخته شــده تان داشته باشــيد در مي يابيد كه اين روزها آسمان تمامــي ســينماهاي كشــور ابريســت. اي كاش در كنار چنيــن حركت هاي شايســته اي، همتي بــزرگ نيز تبلور مي يافت و بــا حمايت تمامي ارگان هاي دولتي خصوصاً شهرداري، به حفظ و بقاي سالن هاي باقيمانده كشور كه يكروز هويــت ملي و فرهنگي شــهرمان بودند و امروز متأســفانه يكي پــس از ديگري به دليل فقــر مالي تعطيل و به يك مخروبه تبديل مي شــوند. چــرا! چون كاربري قبلي ســينماها مســكوني – تجاري بوده، لذا مســؤولين ســينمايي و علي الخصوص شــهرداري ها بدون رعايت حقــوق مالكان ســالن ها كه تلاش و دســترنج يك عمر آنــان بــوده اهميت نــداده و اگر روزي به هــر دليلي از طرف معاونت ســينمايي تغيير كاربري آنان صادر شــود شــهرداري ها مبالغ هنگفتي بابت تجاري بودن از مجددا آنان طلب مي كنند كه كاملاً غيرمنصفانه است، اميدواريم شــوراي اســلامي شــهر و شــهرداري ابتدا با عنايت به اجــراي قانون تجميع عوارض، ســالن هاي ســينما را از پرداخــت هرگونــه عوارض معاف نمــوده و در حفظ و دوام ســالن هاي سينما به ويژه به بخش خصوصي كمك نمايد.