به گزارش «شهر»، مرحوم آيتالله احمد مجتهدي تهراني، شرح کوتاهي بر دعاهاي روزانه ماه مبارک رمضان دارد. بخش زير مربوط به دعاي روز هجدهم اين ماه است.
دعاي روز نوزدهم ماه مبارک رمضان
«اللّهمّ وفّرْ فيهِ حَظّي من بَرَکاتِهِ وسَهّلْ سَبيلي الى خَيراتِهِ ولاتَحْرِمْني قَبولَ حَسَناتِهِ يا هادياً الى الحَقّ المُبين»
خدايا زياد بگردان در آن بهره مرا از برکاتش و آسان کن راه مرا به سوى خيرهايش و محروم نکن ما را از پذيرفتن نيکيهايش، اى راهنماى به سوى حـق آشکار!
شرح فرازهاي دعا
آيتالله مجتهدي تهراني در شرح فراز «اللّهمّ وفّرْ فيهِ حَظّي من بَرَکاتِهِ» ميگويد: خدايا کاري کن که از برکات ماه رمضان بهره بسيار ببرم. حال برکات ماه رمضان چيست؟ خواندن دعا، عبادت کردن، تلاوت قرآن و قرائت دعاهايي مانند ابوحمزه از برکات رمضان است.
وي ميافزايد: آنها که زبان عربي بلد نيستند، قرآن و مفاتيح ترجمه شده تهيه کنند و ترجمه آنچه را ميخوانند، بدانند.
وي ادامه ميدهد: ما در مفاتيح در دعايي ميخوانيم که خدايا براي تاريکي قبرم گريه ميکنم. خدايا براي تنگي لحدم گريه ميکنم. آخر زندگي انسان قرار گرفتن در قبور است و حديث داريم که شبانهروز، قبر ما 5 کلمه را صدا ميکند. قبر صبح به صبح ميگويد: من خانه تنهايي تو هستم، براي خودت انيسي پيدا کن با انجام کار خير!
وي ادامه ميدهد: قبر همچنين به ما ميگويد که منم خانه تاريکي تو، يک چراغي براي خودت بفرست! ميگويد: من خانه پر از کرم و عقرب توام، زهري بفرست تا کرمها را بکشد!
قبري که پر از عقرب بود
اين مدرس بزرگ اخلاق در ادامه اظهار ميکند: در گذشته شخصي بود به نام حاج سعيد حقگو، ميگفت: در قم جنازهاي را برديم تا دفن کنيم، قبر پر از عقرب بود و هرچه از آنها را ميکشتيم باز هم در قبر ميجوشيدند و در آخر خسته شديم و جنازه را روي عقربها گذاشتيم و روي آن خاک ريختيم.
اين استاد اخلاق ميگويد: اين صداهاي قبر را بشنويم و در فکر مردن باشيم، ما آنچنان شيفته دنيا هستيم که بيهوش شدهايم و آدمي که بيهوش باشد، هيچ نميفهمد. از خدا بخواهيم ما را هوشيار کند.
آيتالله مجتهدي تهراني در ادامه ميگويد: خدايا کاري کن از برکات ماه رمضان استفاده کنيم. برخي استفاده نميکنند و حتي براي سحر بلند نميشوند. براي استفاده از برکات ماه رمضان بايد هنگام سحر بيدار شد و دعا خواند و عبادت کرد. حتي آنانکه مسافر هستند و يا به علت بيماري روزه نميگيرند، هم وقت سحر بيدار شوند و بهره ببرند.
وي ادامه ميدهد: بهره ماه رمضان بهشت و بهرههاي معنوي است. بهرههايي که خدا ميدهد، معنوياند که بايد براي رسيدن به آنها دعا کرد.
آيتالله مجتهدي تهراني در ادامه سخنان خود در شرح فراز «وسَهّلْ سَبيلي الى خَيراتِهِ» ميگويد: خدايا راه من به سمت خيراتش را آسان کن. رمضان خيرات بسياري دارد. آدم اگر بتواند افطاري دهد، خيرات کرده است. اگر تمکن مالي داريد، افطاري درست کنيد و به فاميل خود به خصوص آنانکه فقير هستند، افطاري بدهيد که از کارهاي ثواب است.
وي با اشاره به اقداماتي که در دهههاي قبل براي گرايش کودکان و جوانان به مسجد انجام ميدادند، ميگويد: در مساجد حتي درخت توت ميکاشتند تا کودکان به هواي خوردن توت به مساجد بيايند؛ اما الآن کاري نميکنند تا جوانان به مساجد روي بياورند و مسجدها را بيشتر افراد مسن پر ميکنند.
يک غيبت مساوي است با هديه 40 روز حسنات به فرد غيبت شونده
اين استاد اخلاق ادامه ميدهد: در کار خير افراد فقير آبرومند شناسايي کنيد و به آنها کمک کنيد. از احوال همسايههايتان با خبر شويد و اگر مستحق بودند به آنها کمک کنيد. اگر کسي خبر نداشته باشد و همسايهاش گرسنه باشد مورد اعتراض قرار ميگيرد و اگر باخبر باشد و کمک نکند، کافر است. حديث داريم که کسي اگر همسايهاش گرسنه باشد، مسلمان نيست.
آيتالله مجتهدي تهراني همچنين در تشريح «ولاتَحْرِمْني قَبولَ حَسَناتِهِ» اظهار ميکند: خدايا من را از قبول حسنات محروم نکن. اگر دعاي ابوحمزه نماز شب و دعاي سحر ميخوانم و روزه ميگيرم، حسنات و ثواب اينها را به من بده و من را محروم نکن. يعني کاري نکنم که آن حسنات از بين برود؛ چون آدم يک غيبت کند، حسنات کاري که کرده از بين ميرود.
وي ميگويد: اگر کسي غيبت ديگري را بکند، تا 40 روز ثواب اعمال او در نامه اعمال آن شخص (غيبت شونده) نوشته ميشود و اين حديث است. غيبت کردن، دروغ گفتن، نگاه کردن به نامحرم، گمان بد به کسي زدن باعث ميشود که حسنات آدمي از بين برود.
آيتالله مجتهدي تهراني در خصوص فراز پاياني دعاي روز نوزدهم ماه رمضان ميگويد: خدا ما را به دين حق يعني دين اسلام و مذهب شيعه دوازده امامي راهنمايي کرده است و اينکه شيعه مرتضي علي (ع) هستيم خيلي مهم است. خدايا اين چند دعا را درباره ما مستجاب بفرما!