-
- |
-
- |
-
- |
-
- |
-
شنبه ۲۹ ارديبهشت ۱۴۰۳
ساعت : ۱۲:۱۳
ساعت : ۱۲:۱۳
به گزارش شهر به نقل از روابط عمومي گالري خاورميانه، پلنگي در اين مراسم که روز جمعه پنجم آبان با حضور هنرمندان و اهالي فرهنگ در گالري خاورميانه برگزار شد، اظهار داشت: اين نمايشگاه مي‌تواند آغاز حرکتي نو در هنر معاصر ايران باشد؛ آغاز فعاليت گروه فتومديا پينتينگ که امروز در اين نمايشگاه با موضوع «تروما» شاهد آن هستيم.
وي درباره عنوان نمايشگاه توضيح داد: «تروما» يک پديده در هنر معاصر و پست مدرن جهان است و به زبان ساده، مي‌توان گفت خاطراتي است که هر يک از ما از زندگي شخصي خود يا حوادث تاريخي داريم. صحنه‌هايي که در طول زندگي برايمان اتفاق افتاده؛ از مسائل کاملا شخصي و خانوادگي تا مسائل اجتماعي و تاريخي. اين خاطرات تاثيرگذار در روح، روان و ذهن ما، «تروما» ناميده مي‌شود.
اين هنرمند پيشکسوت ادامه داد: بخشي از هنر معاصر امروز جهان به‌ويژه در امريکاي جنوبي، آفريقاي جنوبي، فلسطين، کشورهاي خاورميانه و تمام کشورهايي که به‌گونه‌اي درگير بحران‌اند، در اين حيطه مي‌گنجد؛ از رويدادهاي خياباني گرفته تا صحنه‌هاي جنگ. از اين رو برخورد يکباره 120 موشک به دزفول در جنگ تحميلي ايران و عراق و آوارگي مردم اين شهر يک تروماست. علاوه بر آن، حوادثي کاملا ساده و خاطراتي که تاثيرات مخرب و گاه حتي مثبت به‌‌جاي مي گذارد، گاه حتي کتک خوردن يک بچه از مادرش مي‌تواند يک تروما باشد.
وي با اشاره به انتقال اين تروما از دريچه هنر و ميزان تاثيرگذاري آن، گفت: در هر حال، امروزه با استفاده از اين سلول کوچک (اثر هنري)، يک تاريخ را درک مي‌کنند. يعني اگر هنرمندي خاطره‌اي از دوران مدرسه‌اش را به واسطه عکسي از دوران کودکي‌اش در کنار تصويري از پرونده تحصيلي‌اش در يک اثر نمايش دهد و فقط زيرش بنويسد «ناظم به من گفت»، اين يک تروماست؛ يعني آن‌چه دنياي معاصر از برخورد با اين تصوير درک مي‌کند، اين است که در فضاي اجتماعي آن فرد چه چيزي در جريان است و از آن‌جا که اين بازنمود فضاي اجتماعي از زبان يک شخص (هنرمند) است و نه از زبان رسانه‌هايي که قطعا هر يک جهت‌گيري خاص خود را دارند، جهان معاصر از اين جزء، يک کليت را باور مي‌کند.
پلنگي درباره اعضاي گروه نيومديا و هنرمندان نمايشگاه «تروما» اظهار داشت: هر يک از هنرمندان اين مجموعه، در آثارشان به تروماهاي بين‌المللي، خاطرات جهاني و پديده‌ها و بحران‌هاي بين‌المللي و يا فضاي زندگي فعلي خودشان در ايران و خاورميانه توجه داشته‌اند. اين نمايشگاه حاصل يک ورک‌شاپ تئوري و عملي است که در طول سه جلسه از حدود شش ماه پيش شکل گرفته است.
وي خاطر نشان کرد: اين حرکت قرار است از طريق اين هنرمندان جوان تدوام يابد. اين گروه هنرمندان هريک خود استادند و شاگردان زيادي دارند. برخي اهل قلم‌اند و مي‌نويسند، برخي تدريس مي‌کنند و خود صاحب کرسي‌هاي فرهنگي هستند و تحصيلات بالايي در زمينه هنر دارند. من افتخار مي‌کنم که در طول اين کارگاه‌ها انتقال تجربه ميان ما اتفاق افتاد و معتقدم، اين يک جهش گروهي بود.
اين هنرمند با تاکيد بر تداوم اين جريان گفت: به نظرم از برخي از اين آثار مي‌توان در مقياس بين‌المللي دفاع کرد و بسياري از آن‌ها را مي‌توان به بينال‌هاي بين‌المللي فرستاد. من کمابيش روي جريانات موجود در بازار هنر جهان اشراف دارم و اميدوارم اين حرکت تداوم يابد. نمايشگاه بعدي اين گروه، در ابعاد بين‌المللي برگزار خواهد شد و برخي از آثار اين نمايشگاه نيز در نمايشگاهي خارجي به نمايش گذاشته مي‌شود تا از فرهنگ و هنر ايران آبروداري کند.
پلنگي اظهار داشت: يکي از مهم‌ترين برنامه‌هاي گالري خاورميانه، حمايت از هنرمندان آوانگارد است تا با ايده‌هاي نو و انديشه‌هاي هنري در اين مجموعه حضور يابند و تجربياتشان را به يکديگر منتقل کنند. اين حرکت در شيراز نيز آغاز شده و هفته آينده براي برپايي کارگاه‌ها در شيراز خواهم بود. در آن نمايشگاه نيز قرار است عکس‌هاي قديمي عشاير فارس و زورخانه‌هاي قديمي شيراز تبديل به آثار هنري شود و اميدوارم اين جريان به‌زودي در ديگر شهرها نيز تداوم يابد.
وي تاکيد کرد: تمام عکس‌هاي قديمي صندوقچه‌هاي مادربزرگ‌ها مي‌تواند به مجموعه تاريخ هنر معاصر ايران اضافه شود و اين جريان مي‌تواند بخشي از تاريخ هنر معاصر ايران را رقم بزند.
پلنگي در ادامه از روبيناي 8 ساله، جوان‌ترين عضو گروه نيومديا، خواست با حاضران سخن بگويد. روبينا به خواندن قطعه شعري اکتفا کرد و پس از آن تينا کزازي، هنرمند 14 ساله اين نمايشگاه درباره اثرش گفت: جنگ، خاطره ذهني ناگواري است که در نسل‌ها جريان مي‌يابد. لازم نيست آن را به چشم ببيني؛ بو، رنگ و دردش در جانت رسوخ مي‌کند. هنرمند احساس مي‌کند، بيش از آن‌که تجربه کند. و جنگ احساس تاريک ناامني است که مثل ديوي تاريک و بي‌شکل تا ابد در ذهن مي‌ماند.
بهار عليزاده، کارشناس نقاشي و از هنرمندان نمايشگاه «تروما» درباره اين پديده گفت: اثر هنري در گستره معنا شکل مي‌گيرد و پيش از آن که به فرم تبديل شود، خود در ذهن هنرمند، ترومايي است که در تداوم خلق، تکرار مي‌شود؛ خواه اين معنا کهن‌الگوي زن‌ستيزگي باشد، خواه بازتاب مدرنيته در لباس يک زن دوران پهلوي. در انتها اين فرم اثر هنري است که ترومايي را به تروماي ديگر و تروماهاي ديگر تبديل مي‌کند.
فروغ خوشنويس‌انصاري نيز اظهار داشت: مهم نيست که چگونه نقاشي مي‌کنيم، مهم اين است که چه چيزي را نقاشي مي‌کنيم و چرا. تکنيک وابسته به دوران و دانش بشر از ابزار و مواد پيرامونش است. نقاشي ديجيتال، فتومديا، بوم‌هاي پرينت‌شده و قلم و کاغذي به پهناي بيکران بيت‌ها و بايت‌ها، همسويي با جريان زمانه است؛ اما همه اين‌ها در اصل ديدن و دريافت‌کردن تغييري ايجاد نمي‌کند. گالري‌‌ها، دعوت‌گاه نگاه‌ها هستند و نقاشي‌کردن و نقاشي‌ديدن در يک چيز خلاصه مي‌شود و آن هنر خوب ديدن است.
وجيهه معمارپور، يکي ديگر از هنرمندان اين نمايشگاه نيز اظهار داشت: ما همه طرح مبهمي از يک پازل بزرگيم که در ميان يکديگر گم شده‌ايم. انسان با وجود عظمتش، قرباني جهل و اسير زندگي مادي است و از همان ابتدا وظيفه شيطان اغوا کردن آدم بود. حال آيا ما تاوان گناه خوردن يک سيب را پس مي‌دهيم؟ گناهي که از ابتداي سفر آفرينش در اين گرد کوچک خاکي، از نخستين پدر به نسل او منتقل شد! يا نه؟! هر کدام از ما چونان آدم و حوايي ديگر، از بدو تولد خلقتي متفاوت را تجربه مي‌کنيم. ارائه مجموعه کار «اغواشدگان» براي من تلاشي بود براي کشف اين راز؛ باشد که کورسوي اين شمع کوچک، بتواند روشني‌ساز باريکه‌‌راهي باشد که از دالان‌هاي تودرتو مي‌گذرد.
مژده مهرآفرين در اين نمايشگاه درباره اثرش گفت: تنها عشق حقيقت دارد. زندگي‌ام داستاني است که نه آغازي داشته و نه پاياني. همواره احساس کرده‌‌ام تکه‌اي از روايتي تاريخي بوده‌ام؛ نوشته‌اي که متن‌هاي قبل و بعد از آن وجود ندارد.
نمايشگاه «تروما» تا 12 آبان ادامه دارد و علاقمندان مي‌توانند همه‌روزه از ساعت 16 تا 20 از اين نمايشگاه در گالري خاورميانه واقع در خيابان آفريقا(جردن)، بن‌بست تور، پلاک 17 مراجعه کنند.
