به گزارش خبرنگار شهر،اين مجموعه كه سروده‌هاي محمد مهدي سيار را در برمي‌گيرد در سومين دوره جايزه شعر جوان (مرحوم قيصر امين‌پور) به عنوان يكي از 7 اثر تقديري معرفي شد.
سيار با بيان اينكه از دوره راهنمايي به تمرين قافيه‌پردازي پرداختم و سال‌هاست شعر مي‌گويم درباره مجموعه شعرش گفت:سروده‌هاي اين مجموعه شعر كوچك كه شايد در مجموع حدود 100 صفحه هم نباشد با دقت ويژه‌اي انتخاب شده‌اند و در مجموعه جاي گرفته‌اند. همچنين اين سروده‌ها در قالب‌هاي مختلف سپيد، نمايي، قطعه، رباعي و غزل هستند.
محمد سعيد ميرزايي، شاعر و منتقد درباره مجموعه شعر «بي‌خوابي عميق» معتقد است:شاعر در اين سروده‌ها انديشيده اما اين انديشه نوعي از پيش انديشيدگي بوده است يعني سراينده به مضموني فكر كرده و آن را نوشته است. پيش انديشيدگي هم در شعر سپيد و نمايي و هم در غزل اتفاق مي‌افتد. در پيش انديشيدگي توجه شاعر صرف عناصر و قراين بيان در هر دو مصرع هر بيت از غزل مي‌شود. اين موضوع را در غزل‌هاي اين مجموعه مي‌توان ديد.
وي در نقد اين مجموعه به سروده‌ها و قطعه شعرهاي مثبت مجموعه اشاره كرد و توضيح داد:قطعه شعر «رستاخيز» بنيادي شعري يكدست و ساختار زباني مناسبي دارد و از نثر استفاده خلاقانه‌اي شده است. شاعر به شكل متعادلي از اين امكانات استفاده كرده، استفاده منطقي از زبان و آوردن چند صدا بي آن كه بخواهد چيزي را به رخ مخاطب بكشد.
همچنين قطعه شعر «اتوبوس» تصوير روشني دارد كه به خوبي در ذهن مي‌ماند. شعر براساس تجربه شاعر سروده شده و فرم و ساختارش مناسب است. عناصر شعري به صورت متعادل در متن اجرا شده‌اند. درباره قطعه شعر «تقلا» نيز مي‌توان گفت شاعر استفاده هوشمندانه‌اي از امكانات زبان كرده است.
ميرزايي از قطعه شعرهاي "دل تنگ" و "كشف" به عنوان شعرهايي كه در جستجوي معنا و درك جديدي از جهان هستند و مضامين زيبايي دارند ياد كرد و گفت: اين سروده‌ها خواننده را به ياد اكتاويو پاز مي‌اندازد. شعر ارزش معنايي دارد؛ اما شعري كه كشف مي‌كند با متن فلسفي تفاوت‌هايي دارد. شعر اتفاقي در زبان است. اما بايد توجه داشت اقناع در شعر، يعني موسيقي، وزن، روانشناسي آوايي، زباني، محورهاي جابه‌جايي، حذف و اضافه و امكانات بيشمار ديگر با سايش و دگرديسي زبان در هر لحظه پديد مي‌آيند.
در بخش ديگر ميرزايي به بررسي قطعه شعر "پايان" از متد فرم پرداخت و اظهار داشت: در اين شعر عناصر شعري اندك است. چرا ما بايد به شعر كوتاه معتاد شويم. من معتقدم ما بايد به سمت شعر بلند گفتن پيش رويم، تمام شاعران بزرگ ما نيز همين كار را كرده‌اند. مخاطب با اندك بودن عناصر شعري شاعر نمي‌تواند به كشف ميان عناصر شعري نايل شود و بنياد شعر براساس يك امكان بزرگ نهاده شده است.
وي ادامه داد: پايان اتفاق شعري در دو سطر نخست شعر رخ مي‌دهد اما از نظر فرم، شعر در همان دو سطر نخست پايان مي‌يابد. از سوي ديگر متكلم وحده بودن سروده‌هاي اين مجموعه ديگر ويژگي سروده‌هاست، كه گاه در خدمت مجموعه است و گاه به مجموعه لطمه مي‌زند.
