مجسمه‌های سبک بر بستری از نور

به گزارش شهر، «سایه ی روشن» عنوان این نمایشگاه است ؛آثار این نمایشگاه موضوع خاصی را دنبال نمی کنند بلکه بازتاب دهنده دغدغه همیشگی هنرمند در زمینه سبکی(کم وزنی) هستند که این بار مولفه روشنایی و تاریکی را نیز به این کانسپت علاوه نموده است.

مهم ترین تفاوت بین آثار قبلی وی با آثار تازه اش در این نمایشگاه را می توان استفاده از متریال های خاص دانست درواقع در این نمایشگاه مخاطبان دیگر شاهد حجم های چوبی او که حسی نوستالژیک را برایشان زنده می کرد ،نیستند، محمد حسین عماد خود در این باره گفت: در این آثار از ورق های کارتن پلاست، پلی کربنات، آلومنیوم و نور بهره گرفته ام. نور به عنوان یک عنصر اصلی در این مجسمه ها بکار گرفته شده است بنابراین قدرت این حجم ها معطوف به خودشان نیست بلکه معطوف به خارج از خود است. 

او اضافه کرد: در این آثار نور را در جهت معنایی که در ذهنم است کنترل کرده ام. برای مثال حد فاصل حجم بزرگ سیاه رنگ و ظاهرا سنگین با زمین فقط نور است و تعلیق در این آثار کمک کرده است که این حجم ها سبک شوند.

عماد در مورد سبکی و بی وزنی که همیشه یکی از دغدغه هایش در خلق آثارش بوده است گفت: در تاریخ مجسمه سازی مقوله سبکی و بی وزنی همیشه مورد توجه بوده است. این دغدغه در ادبیات، افکار و اعتقادات شرقی ها و بودایی ها نیز به چشم می خورد و آنها با مدیتیشن سعی بر سبک کردن جسم دارند. بشر سبکی و پرواز را دوست داردو از این رو رد پای این علاقه را در  تاریخ مجسمه سازی بروز داده است کما اینکه هنرمند مجسمه ساز تلاش کرده ماده سنگین را به سوی سبکی و بی وزنی سوق دهد .   در این رابطه می توانم به نمایشگاه هنرمندی اشاره کنم که گوی های فلزی را در یک گالری بدون هیچ وابستگی با استفاده از آهن رباهایی که در اطراف گذاشته بود در فضا معلق کرد، پس این به نوعی دغدغه بیشتر مجسمه سازان است. حال ممکن است این سبکی با معلق کردن بوسیله یک سیم صورت گیرد و یا حجم به موقعیتی برسد و در عین حال که روی زمین است به نوعی معلق باشد که نمونه هر دو شکل آن در این نمایشگاه موجود است.

فرم ها همه در حین کار بوجود آمده اند و او قبل از اتمام کار نتیجه آن را نمی داند، در واقع رفتار ساختن است که باعث کشف موضوعات جانبی می شود. حدود دو سال است که  وی با پلی کربنات کار می کند و بازی با آن باعث شده با توجه به قابلیتی که این ماده دارد در جهت معنایی که در ذهنش وجود دارد پیش رود. او می خواهد در این آثار نور را در جهت یک معنا از این مجسمه  ها بیرون کشد.

عماد در رابطه با انتخاب عنوان «سایه ی روشن» برای این نمایشگاه گفت: تمام این حجم ها سایه دارند، هنگامیکه نور از آنها عبور می کند سایه ها روشن می شوند. «سایه ی روشن» عنوانی است که بر اساس آن چیزی که بوجود آمده انتخاب شده است. 

عماد در پاسخ به این سوال که چرا آثار ارائه شده در این نمایشگاه را نام گذاری نکرده است، گفت: از نظر من اسم گذاری به تنهایی یک اثر هنری است و به سادگی نمی توان عنوانی را برای یک اثر انتخاب کرد زیرا باید این نام در ذهن پخته شود. انتخاب عنوان اگر سطحی صورت گیرد نوعی بی احترامی به مخاطب محسوب می شود. من عنوان کلی «سایه ی روشن » را برای این نمایشگاه برگزیدم و ضروری ندیدم که برای هر اثر نامی انتخاب کنم. برای مثال وقتی مخاطب آن حجم سیاه و تاریک را می بیند که نوری در زیرش تابیده شده و از آن مجسمه دریافت حضوری دارد دیگر لزومی ندارد برای آن عنوانی انتخاب شود.

او در مورد بافت های موجود در این حجم ها که به صورت لایه های افقی مشبک بر روی هم قرار گرفته اند گفت: من به اندازه زیادی با متریالی که در این آثار بهره گرفته ام کارکردم. از نظر من اشکالی که بوجود آمده اند بهترین حالت آن است، در واقع هر کس می تواند شکلی که دوست دارد در آنها بوجود آورد زیرا قابلیت ماده با فرد تعیین می شود. 

من در این حجم ها شکل سازی نکرده ام و لزومی هم ندیدم اشکالی در آن ها بوجود آورم که برای مخاطبان مصداقی از طبیعت باشند، من تنها با این مواد کار کردم و دنبال معنایی بودم که از یک ماده می تواند استخراج شود.

این چهاردهمین نمایشگاه انفرادی محمد حسین عماد است که در سال 1336 در اراک متولد شده است و در این سالها آثارش در کشورهایی مختلف نظیر هندوستان، امارات، کویت، فرانسه و... به نمایش درآمده؛ او صاحب جوایز پر شمار ارزنده ای شده و دستکم پنج مجسمه او در فضاهای شهری تهران و سایر نقاط ایران نصب شده است.

نمایشگاه مجسمه های محمد حسین عماد تا دوازدهم آبان ماه در گالری اثر واقع در خیابان ایرانشهر، خیابان برفروشان، روبروی خانه هنرمندان، شماره 16 دایر است و علاقمندان می توانند از آن دیدن کنند؛ زمان بازدید در روزهای یکشنبه تا پنجشنبه 11 صبح تا 8 شب و جمعه ها 4 بعد از ظهر تا 8 شب است.

گزارش از: آرزو جعفریان