کودکی تا بزرگسالی بازیگران سینما+عکس

از پدر هنر بازیگری را آموخت. پدری که در عرصه فیلمسازی خوش درخشید و بعد از گذشت سالیان دراز هنوز هم فیلم سینمایی "مادر" او اثری است که در ذهن مخاطبان دیروز و امروز به یادگار مانده است. لیلا حاتمی دختر فیلمسازی است که با هنر نمایش زندگی کرد و با عشق به سینما از دنیا رفت. لیلا در مهرماه 1352 در خانواده ای هنرمند چشم به جهان گشود. پدرش علی حاتمی کارگردان سرشناس سینما و مادرش زری خوشکام هنرپیشه سینما بود. او از جمله بازیگرانی است که در کودکی و نوجوانی‌ در برنامه‌های کودک وفیلم‌های سینمایی نقش ایفا ‌کرده است.

لیلا اولین بار در سن 6 سالگی در فیلم "کمال الملک" نقش کودکی کمال الملک رو بازی کرد و به خاطر چهره معصومی که داشت توانست در در این نقش بسیار خوب بدرخشد. شاید در نگاه اول کسی فکر نمی کرد او یک دختر بچه است چرا که آنچنان در قالب نقش خود فرو رفته بود که هر مخاطبی تصور داشت او یک پسر است. او اولین حضور خود در عرصه بازیگری را با کاری از پدر آغاز کرد و در کلاس پدر درس بازیگری فرا گرفت. در سال 1361 در سری اول برنامه " زیرگنبد" که در آن مرضیه برومند علاوه بر کارگردانی ، مجری و قصه گو هم بود حضور یافت و در کنار لیلی رشیدی در این مجموعه پنج قسمتی بازی کرد.

در دوران نوجوانی بار دیگر در فیلم "دلشدگان" که آن هم ساختهٔ پدرش علی حاتمی بود ایفای نقش کرد و پس از آن در ۱۳۷۵ برای اولین بار در یک کار سینمایی در فیلمی که کارگردان‌اش پدرش نبود (فیلم لیلا ساخته داریوش مهرجویی) بازی کرد و برای آن دیپلم افتخار جشنواره فیلم فجر را گرفت. لیلا حاتمی تا کنون بیشتر همکاری را با داریوش مهرجویی داشته‌است و شخصا کارگردان، فیلمنامه و نقشی که قرار است به عهده بگیرد را مهم ترین عوامل برای انتخاب پیشنهاد بازی می شمارد. و معتقد است نقشی که خوب نوشته شده باشد را خوب هم می‌توان بازی کرد.

در ۶ سالگی در فیلم "گربه آوازخوان" ساخته کامبوزیا پرتوی بازی کرد. او که در خانواده ای هنرمند زندگی می کرد با روح هنر آشنا شد و از همان کودکی فنون بازیگری را در کنار مادرش منیژه حکمت کارگردان سینما آموخت. پگاه در کنار مادر با دنیایی پر پیچ و خم هنرپیشگی آشنا شد و به فراخور سن خود زبان این هنر را یاد گرفت. بعد از بازی در فیلم " گربه آوازه خوان" مدتی گذشت تا این که تماشاگران حرفه ای سینما او را در سن نوجوانی در نقشی متفاوت بار دیگر روی پرده سینما مشاهده کردند. پگاه آهنگرانی پانزده سال بیشتر نداشت که در فیلم سینمایی " دختری با کفش های کتانی" حضور یافت اثری که تا امروز هم در حافظه تاریخی سینما به عنوان اثری ارزشمند شناخته شده است. باید گفت او در دومین بازی کارنامه هنری اش در سن نوجوانی بسیار درخشید و نشان داد که آموزه های پدر و مادر هنرمند خود را به خوبی فرا گرفته است. بازی راحت و روانش نظرات مثبتی در پی داشت. تا اینکه جایزه بهترین بازیگر زن را از جشنواره فیلم قاهره بدست آورد و ثابت کرد که در دنیای بازیگری حرفی برای گفتن دارد.

او در اولین تجربه کارگردانی مادرش به نام "زندان زنان" در سه نقش متفاوت بازی کرده است که نظر بسیاری از منتقدان و صاحبان سینما را به خود جلب کرد و بازی خوبش موجب شد که نقش های بسیاری به او پیشنهاد شود. او که با وسواس خاصی نقش های خود را انتخاب می کند نشان داده که حاضر نیست هنر خود را در هر فیلمی خرج کند و تنها در آثاری بازی می کند که بتواند به بهترین شکل به ایفای نقش بپردازد. او که هنوز دوران جوانی خود را طی می کند در آثاری چون روزگار ما (مستند، رخشان بنی اعتماد، ۱۳۸۰)، مکس (سامان مقدم، ۱۳۸۲)، سه زن (منیژه حکمت، ۱۳۸۵)، آتش سبز (محمدرضا اصلانی، ۱۳۸۶) حضور یافته و هنر خود را در نقش های متفاوتی محک زده است.

فروردین ماه سال 1360 بود که خانواده هنری شریفی نیا صاحب دختری به نام مهراوه شد. او که از کودکی شاهد بازی مادر و پدر خود در آثار سینمایی و تلویزیونی بود به طور ناخودآگاه با این هنر آشنا شد تا جایی که اولین بار در سن 8 سالگی در فیلم سینمایی «دزد عروسک‌ها» به همراه مادرش آزیتا حاجیان ایفای نقش کرد. او در این فیلم، در کنار شروین نجفیان، دو بازیگر کودک این فیلم بودند که به زیبایی به نقش آفرینی پرداختند و توانستند کودکان هم سن و سال خود را با داستان فیلم همراه سازند.

مهراوه بعد از آن در سال 70 به تلویزیون رفت تا در این رسانه ملی هم به نقش آفرینی بپردازد. او  در سریال امام علی (ع)  بازی در نقش کودکی قطام را در تلویزیون تجربه کرد و در هجده سالگى براى رخشان بنى‏اعتماد در فیلم سینمایی «زیر پوست شهر» ایفای نقش نمود و از همان زمان تا به حال، در نقش‌های مختلف سینمایی و تلویزیونی حضور داشته است. مهراوه شریفی نیا دیپلم ریاضی-فیزیک دارد و مشغول تحصیل در رشته موسیقی در دانشگاه هنر تهران می‌باشد. او یک ترم در رشته کارگردانی سینما درس خواند اما پس از مشورت با پدرش، از ادامه تحصیل در این رشته انصراف داد. ساز تخصصی او پیانو می‌باشد او همچنین در پروژه «شاخه گلى براى دبورا» دستیار کارگردان ضیاءالدین دری بود.

باران کوثری، ۲۵ مهر ماه سال ۱۳۶۴ در تهران به دنیا آمده و دانش‌آموختهٔ رشته نمایش از هنرستان سوره است. فیلم سینمایی "بهترین بابای دنیا" ساخته داریوش فرهنگ، نخستین تجربه بازیگری اوست. او که در این فیلم تنها 4 سال داشت ؛ نقش دختر مهدی هاشمی را ایفا کرد و برای اولین بار جلوی لنز دوربین قرار گرفت . نقش‌آفرینی‌های بعدی وی تا سال ۱۳۸۰ به تمامی در فیلم‌های مادرش رخشان بنی اعتماد است و در سال 1370 در فیلم سینمایی مادرش به نام "نرگس" بازی خوبی را از خود به یادگار گذاشت. کوثری همچنین با بازی در تئاتر "آن سوی آینه" به کارگردانی آزیتا حاجیان  سال ۱۳۷۶ در تئاتر شهر تهران توانایی‌هایش را به عنوان بازیگر صحنه نیز به ثبت رسانده ‌است و ثابت کرده که در صحنه تئاتر هم می تواند بهترین هنر خود را اجرا کند. او در هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان در اصفهان (۱۳۸۱)، یکی از اعضای هیئت داورین در بخش مسابقه بوده ‌است.

با ورود به دوران جوانی سال پرباری را به ثبت رساند، باران ابتدا با بازی چشمگیرش در مجموعه "صاحبدلان"  ساخته محمدحسین لطیفی همه را به تحسین واداشت، سپس از جانب خوانندگان هفته‌نامه چلچراغ برای دریافت نشان محبوبیت این نشریه انتخاب شد و سرانجام در بهمن ماه همین سال با کسب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از بیست و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر برای دو فیلم "خون بازی" و "روز سوم" آلبوم افتخارات یک سالش را ورق زد. باران کوثری در مقابل نگاه تیزبین مادر هنر بازیگری را آموخت و با هر سکانس تجربه های زیادی را اندوخت و امروز در بین بازیگران جوانی است که آینده خوبی را در پیش روی خود دارد.

شاید خیلی از شما سریال خاطره انگیز" زی زی گولو" را به یاد داشته باشید. برنامه ای عروسکی که به واسطه آن لیلی رشیدی به جامعه هنری شناسانده شد. رشیدی از همان کودکی با تعلیمات پدرش داود رشیدی یکی از بازیگران مطرح سینما و تلویزیون وارد عرصه بازیگری شد. رشیدی در برخی از کارهای مرضیه برومند که خاله وی بود بازی کرده و با کار کردن برای کودک و نوجوان به شهرت رسیده است. 9 سال بیشتر نداشت که در برنامه ای به نام " زیرگنبد" حضور یافت. این برنامه که برای گروه کودک و نوجوان تهیه شده بود توسط مرضیه برومند ساخته شده بود و او هم از خواهر زاده خود در این اثر یاری گرفته بود. در این اثر تلویزیونی مرضیه برومند علاوه بر کارگردانی ، مجری و قصه گو هم بود و لیلی در کنار لیلا حاتمی در این مجموعه پنج قسمتی بازی می کرد. از همان دوران کودکی لیلی رشیدی دوستی صمیمیانه ای را با لیلا حاتمی آغاز کرد اما به تدریج دست تقدیر لیلا را به سمت سینما کشاند و لیلی را روی صحنه نمایش ماندگار کرد. لیلی پابه پای پدرش در سالن های تئاتر چرخید و هنر تئاتر را آموخت و هم اینک بیشترین فعالیت خود را روی این حوزه متمرکز کرده است. او از بچگی به دنیای بازیگری ورود کرد و کم کم با آن بزرگ شد تا اینکه امروز در بین اهالی هنر شخصیتی محبوب و دوست داشتنی است.

مارال فرجاد متولد سال 1361 در تهران است. وی دختر بزرگ جلیل فرجاد و فارغ التحصیل رشته عکاسی است.

بازی را در سن 3 سالگی با تله تئاتر " من هستم ، اما یک سیاه" به کارگردانی اسماعیل شنگله در تلویزیون آغاز می کند. چندی بعد در سال 70 پا به عرصه نمایش می گذارد و همراه پدرش در تئاتری به کارگردانی مجید جعفری به ایفای نقش می پردازد. وی بعد از آنکه به هنر بازیگری علاقمند می شود علاوه بر تجربیات پدر به کلاس های استاد سمندریان می رود تا به صورت حرفه‌ای‌تر هنر بازیگری رادنبال کند. تا به حال در چندین نمایش، مجموعه تلویزیونی و سینمایی به ایفای نقش پرداخته است که از جمله آنها می توان به " باغ شب نما"، "سلطان گداها" ، " زندگی جاری است" و مجموعه هایی چون " حلقه سبز"، " روح مهربان" و فیلم هایی مانند "شام عروسی" ، "ژسران آجری"،" ماه عسل" و غیره اشاره کرد.

مونا فرجاد دختر کوچک جلیل فرجاد هم موقعیتی شبیه به خواهر خود دارد. او از سن دو سالگی با بازی در مجموعه " بهاران" به همراه پدرش بازیگری را آغاز کرد و بعد از آن در چندین فیلم و سریال نقش بازیگر کودک را ایفا کرد. بعد از آن مدتی از حرفه بازیگری کناره گرفت تا اینکه در سن 18 سالگی به طور جدی تری دوباره به این حرفه روی آورد و تا کنون در در فیلم ها و سریال های زیادی به نقش آفرینی گرداخته است. پدر این خانواده که یکی از پیشکسوتان عرصه بازیگری بوده فرزندانی را تربیت کرده که هر کدام در مقام خاص خودشان ایستاده و با مقاومت روز به روز کارهای قابل توجهی را به کارنامه هنری خود می افزایند. 

پولاد کیمیایی، فرزند مسعود کیمیایی (فیلمساز) اولین بار سال 1367 در فیلم« سرب» به کارگردانی پدرش نقش کودکی را بازی کرد که همراه با چند کودک دیگر جلوی در سینما نشسته بودند و یکی از آنها داشت برای بقیه داستان فیلمی را که دیده بود، تعریف می کرد. آنها که پول نداشتند تا به سینما بروند داستان فیلم را می شنیدند. پولاد در آن زمان هشت سال داشت و خودش پیش بینی نمی کرد در آینده بازیگر ثابت فیلم های پدرش شود. پولاد در ۲۳ تیر سال ۱۳۵۹ در تهران به دنیا آمد. وی بعد از بازی در فیلم " سرب" در فیلم های دیگری چون "تجارت" ۱۳۷۲، "ضیافت" ۱۳۷۴، "سلطان" 1385، "فریاد" ۱۳۷۷، "اعتراض" ۱۳۷8، "سربازهای جمعه" ۱۳۸۲، "حکم" ۱۳۸۴ و "رئیس" ۱۳۷۵ ایفای نقش کرد. پولاد فیلم‌های دیگری چون صحنه جرم، ورود ممنوع و شمعی در باد را نیز در کارنامه خود دارد. پولاد نوازنده ماهر پیانو و یک ورزشکار حرفه ای است و در کانادا رشته  digital media art تحصیل کرده که از نرم افزارهای کامپیوتری میتوان برای فیلمهای سینمایی بهره گرفت که به گفته خودش برای او در ایران کاربردی نداشته و شاید چون نگاهش به سینما کامپیوتری نبوده است. در طول بازیگریش همیشه گفتند اگر پسر کیمیایی نبود نمی توانست فیلم بازی کند ولی او نشان داد که بازیگرتوانایی است .

پولاد کیمیایی که سال‌ها در سینمای پدرش، مسعود کیمیایی بازی کرده بود درباره جدایی از این قالب تعریف شده و کلیشه‌ای برای خودش با بازی در فیلم "گشت ارشاد" ساخته سعید سهیلی می‌گوید « من و پدرم دو جور مختلف زندگی کردیم و دو عقیده متفاوت داریم.» و «قهرمان سینمای کیمیایی بودن خودش بزرگ‌ترین فرصت است، چون این فرصت آرزوی خیلی از ستارگان سینماست اما برای من در جاهایی هم فرصت‌های زیادی را گرفته. قهرمان سینمای کیمیایی شدن برای من راه طولانی و سختی بود از سرب و تجارت و سلطان تا رییس و حکم و محاکمه در خیابان و جرم، رسیدن به این نقطه خیلی سخت بود. من در «جرم» خودم را شایسته سیمرغ می‌دانستم ولی این اتفاق نیفتاد اما درس بزرگی برای من بود و استقلالم را بیشتر کرد"

همه چیز از همان بدو کودکی با پدر شروع شد. از فیلم بی پناه در سن 6 سالگی. و سال‌ها دوری از سینما و دوازده سال بعد با "مصائب شیرین" باز هم با پدر.  دو سال بعد علی‌رغم بازیگری با نگارش فیلمنامه اولیه "بچه‌های بد" به جرگه فیلمنامه نویسان هم پیوست و حالا می‌ خواهد تک و تنها و بدون حمایت پدر آینده درخشانی برای خود رغم بزند.رضا داوودنژاد یک خواهر بزرگتر به نام زهرا و یک برادر کوچکتر به نام علی دارد. وی دیپلم انسانی است و فعالیت سینمایی را با بازی در فیلم های پدرش علیرضا داود نژاد تجربه کرد. "بی پناه" (۱۳۶۵)، نخستین فیلم سینمایی رضا داوودنژادست او در آن فیلم فرزند یک مرد معتاد بود که از سوی یک فروشنده مواد مخدر به گروگان گرفته می شد. «مصائب شیرین»، نام رضا داوودنژاد را بر سر زبان ها انداخت و نامزد بهترین بازیگر نقش اول مرد هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم فجر شد و دعوت برای حضور در جشنواره سینمایی فوکوئوکای ژاپن را برای رضا داوودنژاد به ارمغان آورد.

"بچه های بد" ، حضور مؤثر رضا داوودنژاد را در فیلم های پدرش به دنبال داشت. رضا داوودنژاد در این فیلم، فیلمنامه نویس، بازیگر، دستیار کارگردان و برنامه ریز بود. در "بانوی کوچک" (مهدی صباغ زاده) رضا داوودنژاد به عنوان بازیگری پول ساز به بدنه ی حرفه ای سینمای کشور معرفی شد و در مستند "روزگار ما" ساخته ی رخشان بنی اعتماد، رضا داوودنژاد حضور در عرصه های روشنفکرانه ی سینمای ایران را تجربه کرد. بازی در مجموعه های تلویزیونی گوشه ای دیگر از دغدغه های هنری رضا داوودنژادست ."چراغ جادو" نخستین آن و بازی در مجموعه ی سی قسمتی "پشت کنکوری ها" به کارگردانی پریسا بخت آور دومین تجربه رضا داوودنژاد در این زمینه است. رضا داوودنژاد در هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوان در اصفهان یکی از اعضای هیئت داوران در بخش مسابقه سینمای ایران بوده است.

بازیگری که با ایفای نقش نوجوانی بانشاط و پرشر و شور در سریال دیدنی «قصه های مجید» توانسته بود در نوجوانی شهرتی همپای بازیگران بزرگسال عرصه سینما پیدا کند این روزها هم که کارمند سازمان فرهنگی-هنری اصفهان است باز هم بیشتر از نام خودش که مهدی است به نام مجید شناخته می شود. مهدی باقربیگی متولد۱۳۵۶در اصفهان  و فارغ التحصیل رشته مهندسی کشاورزی می باشد. آغاز بازیگری او در سال ۱۳۶۹ و در سریال قصه‌های مجید اثری از "هوشنگ مرادی کرمانی" بود. او کلاس دوم راهنمایی بود که برای ایفای نقش در مجموعه ی تلویزیونی "قصه های مجید" انتخاب شد.

باقربیگی یکی از آشناترین چهره‌های کودکی است که هنوز که هنوز است، گه‌گاه که تلویزیون قسمت‌هایی از قصه‌های مجید را پخش می‌کند، همه مشتاق تماشای شیطنت و هوش کودکانه‌اش هستند. او همچنین در فیلم‌های سینمایی "صبح روز بعد"1371، "شرم" 1373، "نان و شعر"1372  و سریال تلویزیونی "در مسیر زاینده‌رود" ایفای نقش کرده‌ است. وی همچنین در هفدهمین جشنواره ی بین المللی فیلم های کودکان و نوجوان در اصفهان یکی از اعضای هیئت داوران در بخش مسابقه سینمای ایران بوده است.

"علی کوچولو" نام فتوانیمیشنی موفق بود که در دهه شصت از تلویزیون دولتی ایران پخش می شد. شخصیت اصلی این مجموعه پسرک خردسالی به نام علی، با بازی امید آهنگر بود. موسیقی این سریال ساخته بابک بیات بود که در آن علی با مادرش در یک خانه کوچک زندگی می کرد. امید آهنگر متولد 1357 تهران، فارغ التحصیل از هنرستان صدا و سیماست. وی فعالیت هنری را سال 1362 با مجموعه‌های تلویزیونی که مهم‌ترین آن‌ها، «علی کوچولو» است ، آغاز کرد. بازی در فیلم «تحفه‌ها» به کارگردانی ناصر غلامرضایی نخستین تجربه سینمایی اوست. آهنگر در طول سابقه هنری خود دو بار کاندید بازیگر کودک و نوجوان در جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان شد. او کارش را با بازی در  برخی سریال‌های تلویزیونی ادامه است.

آهنگر در خانواده‌ای کاملا هنری زاده شده است. پدر او رضا آهنگر از مدیران تهیه سینما و تلویزیون بوده. مادرش در کار گریم. خواهرش در حرفه صحنه ولباس و بازیگری و برادرش کاوه آهنگر از بازیگران سینما و تلویزیون می‌باشد.  برادر وی کاوه آهنگر متولد ۱۳۶۸، در تهران، بازیگری ایرانی است که کار در عرصه ی هنری را از ۳ سالگی آغاز کرد. از کارهایش می‌توان به فیلم‌های "بوتیک"، "بانوی من" و "آسمانی پرستاره" اشاره کرد، اما بازی در نقش نوجوانی مجموعه "دکتر قریب" دیدگاه او را نسبت به هنر و بازیگری عوض کرد. به قول خودش حضور در این کار برایش مثل رفتن به دانشگاه بوده است. او با علاقه وپشتکار فراوان سعی دارد در این عرصه صاحب نام شود.

 چندین سال است که در دنیای سینما و تلویزیون مشغول فعالیت است. دنبال یک حسین سلیمانی پیر نگردید، دنبال یک حسین سلیمانی بگردید که در 13 سالگی وارد دنیای سینما شد و امروز 26 ساله است. بازیگری برای او با فیلم "مهر مادری"  شروع شد، اما به همین جا ختم نشد. او علاوه بر بازیگری به دستیاری کارگردانی، عکاسی، دستیاری تهیه و ساختن فیلم‌ کوتاه هم سرک کشیده‌است.

او این روزها علاوه بر بازی در مجموعه تلویزیونی «دوران کهن» ساخته کمال تبریزی، مجری طرح فیلم تلویزیونی «اتوبوس» هم هست؛ کاری که به گفته خودش بسیار دشوار است. مجری طرح بودن برای او یعنی سروکله زدن با زمان و برنامه‌ریزی درست برای یک گروه؛ کاری که دشوار است اما او دوست دارد.

منبع: جمهوریت