تحلیل حاج رضایی از همگروه‌های تیم ملی در جام جهانی

حاج رضایی همچنین به تحلیل سه تیم همگروه ایران در جام جهانی پرداخت که مشروح صحبت‌های این کارشناس را در ادامه می‌خوانید.

- قرعه‌کشی جام جهانی برای فوتبال ما می‌تواند واژه "متعادل" را داشته باشد. این واژه پیوندی ناگسستنی با شش ماه آینده و عملکرد ما در این مدت دارد. فوتبال ایران در شش ماه گذشت فرصت سوزی کرد که عمدتا به دلیل بی‌پولی فدراسیون فوتبال بود. ما امکانات لازم برای آماده‌تر شدن از جمله اردو و بازی‌های تدارکاتی را از دست دادیم، ولی حالا تصور می‌کنم با پولی که فدراسیون جهانی فوتبال به ما داده برای آماده سازی تیم ملی مشکل مالی نداریم.

- با توجه به تحولات سیاسی چند ماه اخیر فکر می‌کنم راحت‌تر شود حریف تدارکاتی برای تیم ملی پیدا کرد. اگر تیم ملی مشکلات را از بین ببرد و در اردوهای تدارکاتی، تمرین‌های پرفشاری انجام دهد با قدرت بیشتری در جام جهانی شرکت می‌کنیم. همچنین نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا باید با تیم ملی تعامل کنند و ملی‌پوشان خود را به تیم ملی بدهند. ایرادی ندارد که آنها بدون ملی‌پوشان در رقابت‌های آسیایی که در اردیبهشت برگزار می‌شود شرکت کنند.

- این که من گویم آمادگی جسمانی باعث می‌شود با قدرت در جام جهانی بازی کنیم لزوما به این معنی نیست که حریفان را شکست دهیم، بلکه دقیقا منظورم این است که با قدرت برابر حریفان ظاهر شویم.

- امیدوارم تا جام جهانی آمادگی از دست رفته تیم ملی جبران شود. گروه ما متعادل است ولی می‌توانست مشکل‌تر باشد. گسترش جام جهانی و افزایش تیم‌های آن از 16 به 32 تیم برای این بود که کشورهایی که شانس کمتری دارند، در آن حاضر شوند. خواهش من از جامعه رسانه این است که تیم ملی را بر اساس واقعیتها تحلیل کنند؛ نه بذر ناامیدی را در تیم ملی بکارند و نه آن را روی قله‌های دست نیافتنی بگذارند. تجربه جام جهانی 2006 به ما نشان داد که چطور عمل کنیم. آن زمان همه تصور می‌کردند که باید پرتغالی را که با رونالدو، دکو، کاروالیو، فیگو و دیگران به جمع چهار تیم برتر دنیا رسید شکست دهیم! وظیفه اهالی فوتبال و رسانه تحلیل تیم ملی بر اساس واقعیتها و انصاف و عدالت است.

- از حالا تا جام جهانی اظهار نظرهایی مطرح می‌شود که به برطرف شدن ابهامات کمک می‌کند. تیم ملی نیجریه و به طور کلی فوتبال آفریقا پیشرفته‌تر از آسیاست. کامرون، نیجریه و حتی غنا که اگر آن پنالتی معروف در بازی با اروگوئه گل می‌شد به نیمه نهایی جام جهانی می رسید، رشد زیادی کرده‌اند. اگر نیجریه را با ایران مقایسه کنید می بینید که آنها خیلی لژیونر در تیم‌های خوب اروپایی دارند و ما تقریبا هیچ لژیونری نداریم. گاهی با خودم دچار مشکل می شوم که می‌شنوم نیجریه را می‌بریم، با بوسنی مساوی می‌کنیم و به عنوان تیم دوم صعود می‌کنیم! بیان این حرف ساده است، اما تصورش ساده‌اندیشی است چون این کار بسیار دشوار است.

- نیجریه تجربه بین‌المللی زیادی دارد و فکر می‌کنم پنج بار تاکنون به جام جهانی رسیده و چند بار از گروهش بالا آمده است. بازیکنانش در مسابقات بین‌المللی زیادی شرکت کرده‌اند و از این نظر وضعیت خیلی خوبی دارند. ویژگی بارز این تیم که همه می‌دانند قدرت بدنی بالای آن است. نیجریه تیمی از پیش باخته نیست و شاید آن طور که کارشناسان می‌گویند جدال برای دوم شدن بین نیجریه و بوسنی است. البته اگر برنامه‌های ما صحیح و مدون اجرا شوند، ما هم در جام جهانی قدرتمند ظاهر می شویم.

- می‌توانیم با تیم‌هایی که شبیه همگروههای ما هستند بازی کنیم تا دیدار اصلی را شبیه سازی کنیم. مثلا با تیم‌های اروپای شرقی مثل رومانی، جمهوری چک یا صربستان بازی کنیم که فوتبالشان به بوسنی نزدیک است. همچنین با تیم‌های آفریقایی برای شبیه سازی دیدار با نیجریه مصاف دهیم. شنیده‌ام که غنا ابراز علاقه کرده با ما دیدار کند. برای آرژانتین هم می‌توانیم با تیم‌هایی مثل بولیوی که سطح ارتفا‌عشان بالاست، بازی کنیم. آلمان که در سال 2002 ، عربستان را با هشت گل در هم کوبید، پیش از جام جهانی با کویت بازی کرد تا غافلگیر نشود! بحث فنی یک طرف ماجراست و آمادگی جسمانی چیز دیگری است . فوتبالی که امروز بازیکن نخبه‌اش در هر بازی هفت کیلومتر می دود باید به 12 کیلومتر در هر بازی برسد. در اروپا این مقدار را راحت می‌دوند و این یعنی فوتبال ما از اروپا 40 کیلومتر عقب‌تر است و این یعنی یک فاصله نوری! ژاپن هم همین مسیر را طی کرده است.

- در جام جهانی 2010 ژاپنی‌ها می‌دانستند که با قدرت‌های جهان فاصله دارند و به همین دلیل تصمیم گرفتند که آمادگی جسمانی خود را بالا ببرند. میانگین دوندگی ژاپنی‌ها در آن جام جهانی 11 کیلومتر و 437 متر بود. آنها بحث مالکیت توپ را کنار گذاشته بودند یعنی همان کاری که ما در اولسان برابر کره جنوبی انجام دادیم. آنجا ما توپ را به کره دادیم و فضا را گرفتیم. در آن بازی از فضاها مراقبت کردیم و خیلی هم تحت فشار بودیم، ولی با یاری بخت و سازماندهی در ضد حمله توانستیم پیروز شویم. تشخیص این که با حریفان چطور بازی کنیم با کادر فنی است چون از تیم خود و حریف شناخت دارد.

- این مساله باید مدیریت شود. باید پنج کیلومتر عقب ماندگی را جبران کنیم. در این راه همه تخصصها لازم است. متخصص علم تغذیه باید باشد و بدنساز تراز اول باید زیر نظر کی‌روش کار کند تا به اوج منحنی آمادگی جسمانی برسیم. این‌ها مسائلی است که باید مدیریت شود. مشکل اساسی ما پول بود که حل شد و حالا نباید آن را قربانی کنیم. این پول نباید قیمه قیمه شود! یک و نیم میلیون دلاری که فیفا به ایران داد، فقط برای تیم ملی است و باید برای آماده سازی آن صرف شود. آن هشت میلیون جایزه را می‌توان در مسائل دیگر خرج کرد . به هر حال این کار مانند کنار هم قرار دادن قطعات یک پازل است. تغذیه، بدنسازی ، اردوهای مختلف، سیستم‌ اکسیژن گیری و مانند این‌ها برای تیم ملی لازم است. در برزیل به خاطر ارتفاع از سطح دریا، اکسیژن هوا کمتر است و اگر اکسیژن کم باشد ، وزن به سختی گلبول قرمز را به سلول‌ها می‌رساند. این مساله مشکل زیادی درست می‌کند که در تخصص پزشکان است.

- تاکید می‌کنم باید با آمادگی کامل به جام جهانی برویم. مرحوم ایویچ در سال 98 همین کار را کرد و باعث شد تیم ملی در جام جهانی بازی پایاپایی برابر یوگسلاوی و آلمان انجام دهد. اگر روی ضربه ایستگاهی از یوگسلاوی نمی‌باختیم شاید از گروه صعود می‌کردیم. آمادگی بالا امیدمان را افزایش می‌دهد. در واقع ما شش ماه ریاضت را در پیش داریم . باز هم روی مدیریت تاکید می‌کنم. نزدیک جام جهانی می‌توانیم اظهار نظر کنیم که چقدر شانس برای صعود داریم اما فعلا همه چیز در هاله‌ای از ابهام است. فعلا همه جامعه سرگرم قرعه‌کشی است و متاسفانه این مساله طنز که نه چون طنز حرمت دارد، به معضل کشیده شده است. همه از مسی حرف می‌زنند و این که چه کسی باید او را مهار کند در حالی که آرژانتین آگوئرو، توس، دی ماریا و بازیکنان دیگری هم دارد. مسی بهترین بازیکن جهان است اما ما باید به تیم آرژانتین فکر کنیم نه مسی.

- امتیازی که ایران در جام جهانی برزیل دارد این است که چیزی برای از دست دادن ندارد و آمده تا چیزی به دست بیاورد. دکتر بیلاردو درست گفته چون کی‌روش از آرژانتین شناخت دارد، ولی آنها ما را نمی‌شناسند. شاید تکنولوژی به کمک آنها بیاید و فیلم بازی‌های ما را ببینند.

- برای پاسخ به این سوال از والیبال مثال می‌زنم. والیبالیست‌های ما با موفقیت‌های درخشان خود علاوه بر کسب نتایج خوب، دو چیز مهم به دست آورند. اول این که اعتماد به نفس بالایی پیدا کردند و حالا باور دارند که می‌توانند تیم‌های بزرگ را شکست دهند حال آن که قبلا ترس داشتند. دوم آن که دنیا را واداشتند که قدرت ایران را باور کنند. حالا در دنیا تیم ایران را مانند برزیل ، روسیه و صربستان تحلیل می‌کنند. همه چیز به شش ماه پیش باز می‌گردد. تیم ملی نوجوانان ما با آرژانتین مساوی کرد و می توانست برنده شود. یک بار هم تیم ملی در سال 1978 در سانتیاگو برنابئو برابر آرژانتین یک بر یک مساوی کرد. آرشیو جام جهانی هم نتایج عجیب و دور از انتظاری را به یاد دارد. الجزایر یک بار آلمان را دو بر یک برد و کامرون در سال 1990 آرژانتین را یک بر صفر شکست داد. این اتفاق می‌تواند این بار به سود ما رخ دهد. حالت امروز ما مانند آزمایشگاهی است که پزشکان در آن روی ساخت دارو کار می‌کنند. اگر اکنون از آنها بپرسید که داروی‌شان چه تاثیری روی سرطان دارد، نمی‌توانند بگویند. فعلا در مرحله آزمون و خطا هستیم.

- باید دید که مدیریت فوتبال ایران چه کار می‌خواهد بکند . تیم ملی در دوبی با برزیل بازی کرد و سه گل هم خورد، اما کسی ناراحت نشد و حتی مردم خوشحال شدند که تیم ملی با تیم بزرگی بازی کرده است. باید با تیم‌های بزرگ بازی کنیم. ما پیش از این که روزنامه‌نگار یا کارشناس باشیم، انسان هستیم با تجربه‌ها و ترس‌ها و هیجان‌هایمان . اگر با تیم‌های بزرگ بازی کنیم ترسمان می‌ریزد و به خود باوری می‌رسیم.

- بر خلاف بازی قدرتی نیجریه‌ای‌ها، آرژانتین فوتبال تاکتیکی و تکنیکی ارائه می‌دهد . همان طور که گفتم باید با انجام دیدارهای تدارکاتی، این بازی را شبیه‌سازی کنیم.

- بوسنی و هرزگوین جزو یوگسلاوی سابق بود که پس از جنگ بالکان تجزیه شد و تنها تیمی است که برای اولین بار به جام جهانی آمده که عامل مهمی است. آنها از دل یک جنگ خانمانسوز آمده‌اند و انگیزه‌ای دارند که آلمانی‌ها در سال 1954 داشتند. آلمان در آن سال که فقط 9 سال از جنگ جهانی گذشته بود، قهرمان جهان شدند. آنها در دور مقدماتی برابر مجارستان له شدند، اما در فینال همین تیم را بردند و جام را گرفتند. انگیزه‌ها و ذهنیت پرشور در کنار بحث فنی روی نتایج تیم‌ها موثر است. مستندی از زندگی مارادونا دیدم که اتفاقا یک بوسینایی آن را ساخته است. در آن فیلم مارادونا را در رختکن آرژانتین می‌بینیم که قبل از بازی معروف با انگلیس در جام جهانی 1986 با هم تیمی‌هایش صحبت می‌کند. او می‌گوید مردم کشورش به خاطر جنگ مالمیناس – که انگلیس در آن جزایر مالمیناس را از آرژانتین گرفت – تحقیر شدند و حالا فوتبال این کشور باید اعاده حیثیت کند. این طور شد که آرژانتین حریفش را شکست داد.

- بوسنی تیم بسیار خوبی است. می‌گویند که چند بار این تیم را برده‌ایم. بله! اما در بازی‌های تدارکاتی. امروز بوسنی دو لژیونر در بوندسلیگا دارد که مهاجم تیم‌های خود هستند.

- ما ایرانی‌ها هر چقدر در زمینه‌های مختلف اختلاف نظر داشته باشیم ، در عشق به خاک هیچ اختلافی نداریم. ما دوست داریم که تیم ملی در جام جهانی موفق باشد، اما موفقیت فقط در پیروزی نیست. ما باید رشید و شجاع بازی کنیم تا فوتبالمان غرور آفرین باشد. باید در دل حریفان ترس بیندازیم. کره شمالی در سال 66 چه کرد که ایتالیا را برد، با شوروی مساوی کرد و در حالی که پرتغال باخت که ابتدا سه بر صفر از آن پیش بود؟ آنها توفان زرد لقب گرفتند و از خود نشانه‌ای گذاشتند که هنوز مصداق دارد. تیم ملی فوتبال ایران باید شجاع و قدرتمند بازی کند و از هیچ حریفی نهراسد که این امر مستلزم اجرایی شدن برنامه‌ها است. شرایط جسمانی باید بالا برود. توانایی باید باشد تا دانایی به کار بیاید. پیرمردی را تصور کنید که در اتاق تاریکی نشسته و می‌داند که کلید برق کجاست، اما توانایی برخاستن را ندارد. اگر توانایی نباشد، دانایی از بین می‌رود.

واقعا این کار را دوست ندارم. با احترام گذاشتن به دیگران، پاسدار حرمت خود هستیم. من این افراد را نماینده جامعه ایران نمی‌دانم. آنها اقلیتی هستند که دست به اینکار می‌زنند و توهین می‌کنند. باید به حریفان خود احترام بگذاریم. نمی‌دانم چرا حواس برخی نیست که به جام جهانی می‌رویم نه جام منطقه‌ای یا مسابقات غرب آسیا. به برزیل نمی‌رویم که فقط فوتبال بازی کنیم، بلکه می رویم تا از طریق فوتبال حرف بزنیم و بگوییم از کشوری که مورد هجوم تبلیغات سو قرار گرفته است، این کارها احساسات و عواطف ایرانی‌ها را خدشه‌دار می‌کند. اگر کسی به کاپیتان تیم ما توهین کند ناراحت نمی‌شویم؟!