به گزارش خبرنگار شهر ،شب گذشته نمايش «17 دي كجابودي؟»با استقبال بيش از 390 تماشاگر و با نيم ساعت تاخير اجرا شد و پس از آن نشست پرسش و پاسخ اين نمايش با حضور اميررضا كوهستاني برگزار شد.
در اين اجرا كه با استقبال خوب تماشاگران مواجه شد،چهره هاي آشنايي مثل دكتر محمدرضا خاكي،نغمه ثميني ، بهاره رهنما، صابر ابر، هنگامه قاضياني ،پيام فروتن ، ستاره اسكندري ، حميد مظفري، فرشته صدرعرفايي، مسعود دلخواه، حميدرضا پگاه ، هانيه توسلي، مونا زندي، امير اثباتي، رحمت اميني، ايوب آقاخاني به چشم مي خورد.
اجراي نمايش با نيم ساعت تاخير در ساعت 21 آغاز شد و نشست پرسش و پاسخ نيز پس از اجراي نمايش برگزار شد و طي آن امير رضا کوهستاني به سوالات منتقدان ، خبرنگاران و هنرمندان حاضر در جلسه پاسخ داد.
اين نشست که با مديريت عباس غفاري و حضور بازيگران و عوامل نمايش در پايان اجراي هنرمندان و رسانه‌هاي آن برگزار شد با پرسش و پاسخ درباره داستان، شيوه بازيگري بازيگران و شخصيت پردازي، پايان‌بندي نمايش،طراحي تصاوير و صدا و صحنه برگزار شد.
كوهستاني:ما تمام عناصر را به شكل واقعي اش به كار برده ايم
امير رضا کوهستاني در خصوص توجه به عنصر صدا در نمايش‌هايش گفت: صدا را به دليل قابليت تصوير سازي‌اش انتخاب مي‌کنم. به جاي نشان دادن يک اتفاق، آن را چند دقيقه بعد از وقوع روايت کردن، مي‌تواند جالب باشد. در اين حالت تماشاگر فعال‌تر خواهد بود.
كوهستاني در پاسخ به يکي از منتقدان حاضر در جلسه که رويکرد آگاهانه‌تر کارگردان به نمايش پست‌مدرن و چند آوايي بودن متن را مطرح کرد گفت: وقتي که کاري را توليد مي‌کنم چرايي انتخاب عناصربرايم آگاهانه نيست. به لحاظ فرم برايم زيباتراست. اما اين روزها که مجبور مي‌شوم درباره کار صحبت کنم کليت کار را از خارج مورد دقت قرار مي‌دهم. به نظرم ما تمامي عناصر را به شکل واقعي‌اش به کار برده‌ايم، اما تناقضات از جايي اتفاق مي‌افتد که ما آنها را در کنار هم قرار مي‌دهيم. براي مثال ديالوگ‌ها و بازي‌هاي خيلي واقعي را در صحنه‌اي غير واقعي و اجرايي قراردادي داريم. قراردادهايي را بنا مي‌کنيم و بلافاصله آن را مي‌شکنيم و قرارداد ديگري مي‌گذاريم. اين کار سالاد گونه است و به همين دليل همه عناصر واقعي، بايد در نهايت تاثيري فراتر از واقعيت ساري و جاري متن بر مخاطب بگذارند.
کوهستاني درباره ديالوگ‌نويسي در اين نمايشنامه گفت: در «در ميان ابرها» ديالوگ‌ها نشانه‌اي و شاعرانه‌تر بودند. از «کوارتت» به بعد تلاش کردم که ديالوگ‌ها را از نشانه‌ها خالي کنم تا همان معنايي را بدهند که مي‌دهند. اما گاه مجبور شدم صحنه را طوري بچينم که نشانه‌دارتر شود. در دو کار اخيرم نيز تلاش کرده‌ام ادبيات دراماتيکي را براي خود کار خلق کنم. بر خلاف ادبيات دراماتيک مرسوم که موجز بودن ديالوگ‌ها اهميت دارد. در اين کار ديالوگ‌ها خيلي زوايد دارند. گاه هم شايد گيج کننده باشند. اين شيوه باعث مي‌شود که هدف ديالوگ‌ها در لايه‌اي زيرين‌تر قرار بگيرد و مستندگونه‌تر شوند. قبول دارم که در اين شيوه خطر کنده شدن تماشاگر از کار وجود دارد و بايد با دقت زياد به سوي آن رفت. کارکرد ديگرديالوگ‌ها براي من در هدايت بازيگر است. خود ديالوگ‌ها هستند که بازيگر را به آنچه بايد ارائه دهد راهنمايي مي کنند. انتخاب کلمات و موقعيت، گويا و آشنا بودن آن ها در اين خصوص بسيار پر اهميت خواهد بود.
در بخش ديگر اين جلسه رويکرد تکنولوژيک کارگردان مورد سوال قرار گرفت که کوهستاني در اين خصوص به ارائه چند مثال از نمايش‌هاي مختلف پرداخت و گفت: استفاده از تکنولوژي در نمايش نيز مانند ديگر ابزاردشواري‌هاي جديدي براي بازيگران بوجود مي‌آورد.مسلما يک نفس کشيدن در ميکروفن به طوفان تبديل مي‌شود. به شخصه اين ميکروفن‌ها را به خاطر حذف پرسپکتيو از صدا استفاده کردم. جهت و دوري و نزديکي صدا را از کار حذف کرده‌ام.
وي درباره تصاوير استفاده شده نيز گفت: شايد تصاوير انتخاب شده در کليت ماجرا کمکي به ما نکند، اما همه تصاوير از زاويه ديد يک نفر انتخاب شده‌اند و بخشي از بار معنايي و تاثير گذار کار را در خود دارند.
کوهستاني در بخش ديگري از اين جلسه گفت: به بي قانوني در تئاتر معتقد نيستم اما اعتقاد دارم که قوانين هر اجرا در درون خود اش وضع مي‌شوند. يک سري از قوانين انقدر تکرار مي‌شوند که به قانون کلي تبديل مي‌شوند در حالي که هر اثر را بايد به طور مجزا مورد ارزيابي قرار داد.
