به گزارش شهر، نتيجه اين تحقيقات که توسط دانشکده پزشکي دانشگاه هاروارد به عمل آمده، در کنفرانس سازمان آمريکايي تحقيقات در باره سرطان، مطرح شده است.
بنا بر اين مطالعات، يافتهها نتيجه تحت نظر قرار دادن ميزان مصرف قهوه در ميان 50 هزار مرد به مدت 4 سال در فاصله سال هاي 1986 تا 2006 است.
بر اين اساس احتمال ابتلا به سرطانهاي پيش رونده در مرداني که قهوه زياد مينوشند، 60 درصد کمتر از مرداني است که اصلا قهوه مصرف نمي کنند.
قهوه در نحوه تجزيه شکر در بدن شخص و نيز ميزان هورمونهاي جنسي، که هر دو با سرطان پروستات ارتباط دارند، تاثير مي گذارد.
دکتر کاترين ويلسون، پژوهشگري که در مطالعات مورد بحث شرکت داشته مي گويد: "تا کنون بين شيوه زندگي انسان و خطر ابتلا به سرطان پروستات بخصوص سرطان هاي پيش رونده و مهاجم، ارتباطي يافت نشده بود بهمين جهت اگر در مطالعات ديگر نيز ارتباط مصرف قهوه با سرطان پروستات تاييد شود، کشف اين ارتباط پيشرفت مهمي خواهد بود."
البته پژوهشگران هنوز مطمئن نيستند کدام يک از ترکيبات قهوه ممکن است تاثير مثبت داشته باشد و تاکيد مي کنند که رسيدن به نتيجه قطعي نيازمند تحقيقات بيشتري در اين باره است.
ولي دکتر ويلسون مي گويد اين تحقيقات حد اقل اين موضوع را تاييد مي کند که نبايد نگراني از ابتلا به سرطان پروستات سبب شود که شخص نوشيدن قهوه را ترک کند.
نتيجه گيري هاي متفاوت
هلن ريپون، از بنياد خيريه سرطان پروستات، مي گويد بررسي هاي قبلي در مورد تاثير مصرف نوشيدني هاي کافئين دار بر روي سرطان پروستات به نتايج متفاوتي رسيده بود.
هلن ريپون ميگويد: ما نمي خواهيم توصيه کنيم که مردان به دليل بررسي هاي اخير، به مصرف بيش از حد قهوه عادت کنند بخصوص که مصرف کافئين زياد از نظر سلامت مي تواند مشکلاتي ايجاد کند. ولي مرداني که هم اکنون از خوردن روزانه يک فنجان قهوه لذت ميبرند ميتوانند اطمينان خاطر پيدا کنند که لازم نيست به خاطر ترس از سرطان پروستات، نوشيدن قهوه را کنار بگذارند.
بنابر اين گزارش، مادهاي که در قهوه وجود دارد و آن را از اين همه امتحان سربلند بيرون آورده، "کافئين" نام دارد. قهوه در مقدار مساوي، چيزي حدود سه و نيم برابر بيشتر از چاي و کولا کافئين دارد.
البته بعضي از خواص قهوه هم مربوط به کافئين نيست. قهوه، آنتي اکسيدان هاي زيادي هم دارد، مثل کلروژنيک و توکوفرول که باعث برخي اثرهاي شفابخش آن ميشود. به اضافه مواد معدني مثل منيزيم که معلوم شده مي توانند در بهبود پاسخ بدن به انسولين و اصلاح متابوليسم گلوکز مؤثر باشند.