به گزارش شهر به نقل از روابط عمومي حوزه هنري استان تهران، در ابتداي اين نشست، جزيني با اشاره به اينکه دهه 60 يکي از پرحادثه ترين و پر تلاطم ترين دوره هاي ادبي کشور بوده، به دو حادثه مهم اين دوره اشاره کرد و گفت: اولين ويژگي بارز دهه 60 انقلاب بزرگي است که جامعه پشت سر گذاشته بود و تحولات و پيامدهاي آن بر کل فضاي اين دهه سايه انداخته بود.
وي افزود: رخداد مهم ديگر جنگ تحميلي بود که آثار و نتايج آن به خوبي در حوزه اجتماعي اين دهه به چشم مي‌خورد.
اين منتقد همچنين از مرگ دو نويسنده بزرگ به عنوان عاملي تاثير گذار بر فضاي ادبي اين دوره اشاره کرد و گفت: مرگ غلام‌حسين ساعدي و بهرام صادقي به عنوان دو نويسنده تاثير گذار هم از مهمترين رويدادهاي ادبي اين دوره بود.
سخنران ديگر اين نشست احمد شاکري بود که سخنان خود را با اشاره به همگاني شدن ادبيات داستاني در اين دهه آغاز کرد و گفت: قبل از دهه شصت ورود به عرصه داستان نويسي همگاني نبود و معمولا عده خاصي با اين هنر رو مي‌آوردند، اما با پيروزي انقلاب و به دليل شرايط حاکم و همچنين افزايش دوره‌ها و کارگاههاي آموزش داستان نويسي گرايش به نوشتن افزايش يافت.
نويسنده مجموعه داستان «باران نيمروز» ادامه داد: من اگر بخواهم ادبيات دهه60 را نام گذاري کنم، آن را ادبيات انقلاب مي نامم.
وي گفت: تا پيش از انقلاب نويسندگان ما معمولا يا مقلد نويسندگان روس بودند يا جريانات ادبي غرب؛ اما وقتي انقلاب با شعار نه شرقي نه غربي روي کار آمد، ديگر زمان خود باوري رسيد.
شاکري توضيح داد: شعار نه شرقي نه غربي صرفا يک شعار سياسي نبود، بلکه نشان مي داد ما بايد در تمام عرصه ها حرف خودمان را بزنيم، به همين دليل در اين دهه نسل جديدي از نويسندگان ظهور کردند که تا پيش از اين در جامعه ادبي کشور شاهد آن نبوديم.
بعد از سخنان شاکري، جواد جزيني به دو جريان عمده در دهه60 اشاره کرد و گفت: گروه اول نويسندگاني بودند که در دهه پنجاه نيز به نشر آثار مي‌پرداختند يا عمدتا دنباله رو آن‌ها بودند.
نويسنده مجموعه داستان «نجيب» افزود: گروه دوم نويسندگاني بودند که بعدها به طيف مذهبي معروف شدند. اين نويسندگان دو ويژگي عمده داشتند؛ در وهله اول اکثر آن‌ها جوان بودند و نويسندگي را در دهه 60 آغاز کردند. ويژگي دوم آن‌ها نيز تجربه گرايي آن‌ها و پرداختن به موضوعاتي با محوريت جنگ و انقلاب بود.
اين نويسنده و منتقد در پايان سخنان خود از شکل گيري محيط‌هاي آموزشي فراوان به عنوان يک امر مثبت در دهه شصت نام برد و گفت: مشکل اصلي ادبيات داستاني در ايران اين است که ما رشته‌اي دانشگاهي به اين نام نداريم. در دهه شصت اولين جرقه توليد محيط‌هاي آموزشي زده شد. در اين سال سه جريان عمده، نبض آموزش داستان نويسي را برعهده گرفت؛ جريان موصوف به هوشنگ گلشيري، رضا براهني و سومين جريان مربوط به حوزه هنري بود که بخش ادبي آن با هدف پرورش هنرمندان جوان شروع به کار کرد.
حوزه هنري استان تهران در خيابان شهيد احمد قصير(بخارست)،خيابان دوازدهم، شماره 3 واقع است.
