به گزارش شهر به نقل از روابط عمومی سازمان زیباسازی شهر تهران، در ابتدای این مراسم سعید عسگری دبیر اجرایی جشنواره عکس تهران گفت: ۳سال پیش نشستی در کمیته پیگیری خانههای تهران برگزار شد و در این نشست موضوع برگزاری جشنواره عکاسی از بافت قدیمی تهران مطرح و با استقبال روبرو شد. فعالیت این جشنواره نیز رسما از سال ۱۳۹۱ آغاز و سال گذشته نمایشگاه این جشنواره در خانه هنرمندان ایران با توجه ویژهای روبرو شد.
او با اشاره به انتقادهایی که برای نام گذاری این جشنواره صورت گرفته است گفت: برای نام گذاری جشنواره سعی کردیم به تمام اسناد قدیمی درباره تهران رجوع کنیم و ته ران یکی از قدیمیترین نامهای تهران کنونی بوده و ته ران به معنای جای گرم است.
عسگری ادامه داد: براساس برخی تقسیم بندیها بنایی که ۱۰۰ سال از عمر آن بگذرد تاریخی خوانده میشود، اما با اینکه شاید کمتر از ۵۰ سال از تاسیس مجموعه اکباتان نگذشته است نمیتوان این مجموعه و شیوه و سبک زندگی که با خود آورده را تاریخی نخواند.
به گفته عسگری؛ امروز باید به دیدگاهی برسیم که تمام بناها و مکانهای تهران را تاریخی قلمداد کنیم و زمینهای را برای نگهداری از این بافتها را فراهم کنیم. برای اینکه بتوانیم به شهر و خانهمان احترام بگذاریم؛ باید همه احساس مسولیت کنند و نباید منتظر باشیم که مثلا مسولان برای شهرمان کاری کنند و خودمان بیاعتنا به مسائل و معضلات شهریمان باشیم.
او افزود: حدود ۴ هزار عکس به دبیرخانه این جشنواره ارسال شد که از میان آنها ۱۲۰ عکس توسط هیات داوران شامل مهرداد اسکویی، سعید محمودی ازناوه، مجید ناگهی، سیداحمد محیط طباطبایی، ساعد نیکذات، علیرضا قهاری و احسان اسعدی (به عنوان کارشناس و مشاور معماری) به نمایشگاه نهایی راه یافتند و اکنون این آثار برگزیده در قالب کتاب مصوری به چاپ رسیده است.
به گفته عسگری ۵۸ درصد عکسهایی که به دبیرخانه جشنواره ارسال شد از سوی جوانان بود و این نشان میدهد که جوانان نسبت به شهر خود احساس مسولیت میکنند و نیما رعد پارسا، حسین مهرابی، ابراهیم سیسان، حسین قشمی و جاوید تفضلی از سوی کمیته داوران به عنوانبرگزیدگان این جشنواره معرفی شدند. همچنین در این جشنواره از نگار منصوری، سید مرتضی یوسفی و آذین حقیقی تقدیر شد.
دبیر اجرایی جشنواره عکس ته ران یادآور شد: با بررسی عکسهایی که از سوی شرکت کنندگان ارسال شد به خوبی شاهد و جنب و جوش در محلهها)، امید و عشق به زندگی در محلات قدیمی تهران، معرفی جاذبههای تاریخی- گردشگری، حفظ آثار تاریخی در بافت قدیم، نگاه مسئولانه مردم و مدیران در قبال پاسداشت بافت تاریخی تهران، اثربخشی بافت تاریخی در هویت دادن به جامعه، نمایش جلوههای معماری در بافت تاریخی تهران، نگاه به مرمتها و تخریبها، آسیبشناسی بافتهای فرسوده و نگاه به آسیبرسانی به بافتهای تاریخی هستیم.
بهشتی مشاور سازمان میراث فرهنگی گفت: در سال ۸۶ برنامه در خانه هنرمندان در حال برگزاری بود و من در این برنامه نوید دادم که پس از یک زمستان طولانی بهار شهرنشینی تهران در راه است؛ اما همه نوع نگاه من را به موضوع شهرنشینی در تهران مورد انتقاد قرار دادند اما امروز خوشحالم که همه دارند به این نتیجه میرسند که بهار شهرنشینی در تهران در حال برگزاری است.
او ادامه داد: ما در دهههای گذشته عملا تهران را نمیدیدیم و همین موضوع موجب شد که هر بلایی که میخواستیم سر این شهر تاریخی بیاوریم اما برپایی جشنواره مختلف عکاسی موجب میشوند که ما دوباره تهران را ببینیم. در دهههای پیش آن قدر در تهران نماهای زشت دیده بودیم که برایمان اهمیت نداشت اما حالا وضیعت فرق کرده است. مثلا در دهههای پیش همه از بالکنهای خانهشان به عنوان حیات خلوت استفاده میکردند و در آن چهارپایه شکسته، دبه ترشی و این چیزها را میگذاشتند و کسی هم اصلا نمیدید اما حالا اگر کسی چنین کند صدای همه در میآید و همه معتقدند که شهر زشت شده است. چنین اتفاقی خوشایند است چون نشان میدهد بلاخره ما داریم شهرمان را میبینیم.
به گفته بهشتی عکاسان چشم مردم هستند و به نوعی آن چیزهایی که از چشم ما دور مانده را به ما نشان میدهند. اتفاق بدی که در تهران رخ داد این بود که چند نسل تهران را ندیدهاند اما من خوشحالم که ما پدر و مادر خوبی نبودیم و نتوانستیم بچههایمان را شبیه خودمان تربیت کنیم؛ چون بالاخره نسلی از راه رسید که نسبت به تهران احساس مسولیت میکند و میخواهد از بافت تاریخی و فرهنگ تهران محافظت کند.
او افزود: نسلهای پیش گاوخونی، دریاچه ارومیه، زاینده رود و بسیاری از شهرها را به ما صحیح و سالم تحوبل دادند اما ما چه بر سر این فضاها و امکانات آوردیم و چه چیزی قرار است به نسلهای بعد تحویل بدهیم.
بهشتی با اشاره به فیلم رم شهر بیدفاع گفت: ما باید به اهمیت تهران پی ببریم و باید تهران را همچون فلورانس و رم بدانیم و کمک کنیم تا شهرمان دوباره آباد شود. درست است آسیبی که ما به شهر تهران زدهایم اصلا قابل مقایسه با آسیبی که اروپاییها به شهرهایشان زدهاند، نیست و چندین برابر است، اما ما هم میتوانیم از تهران و سایر شهرهایمان غبار روبی کنیم و هویت فراموش شده آنها را بازگردانیم.
او ابراز امیدواری کرد که در آینده جشن ۷۰ سالگی جشنوارههایی چون ته ران گرفته شود و گفت: برگزار کردن اولینها اهمیت چندانی ندارد و مانند کاشتن بوته گوجه فرنگی است اگر ما بتوانیم درخت گردو بکاریم و آن را ۷۰ ساله کنیم آن وقت است که کاری کردهایم.
دکترجمال کامیاب، مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران در این مراسم، گفت: بافتهای تاریخی سرمایههای فرهنگی و اجتماعی ما هستند و باید این بافتها را حفظ کنیم. توجه به بافتهای تاریخی تنها از جنبه نگاه معمارانه قابل اهمیت نیست بلکه باید کار ی کنیم که روح زندگی در بافتهای تاریخیمان جریان داشته باشد.
او افزود: کسانی که روی سنگ فرش خیابانها قدم میزنند تنها با آن فضا درگیر نمیشوند بلکه به نوعی با تاریخ و تمام اتفاقاتی که در آن منطقه رخ د اده درگیر میشوند. عکس نشان میدهد که چه تاریخی از سر ما گذشته است و نگاه هنرمندان برای نشان دادن لایههای پنهان شهر بسیار مهم است چون آنها جهان را از زاویه دیگری میبینند از این رو ساخت فیلمها و نگارش کتاب و برگزاری جشنواره متعدد عکس در این زمینه میتواند ارزشمند و تاثیرگذار باشد.
مرتضی طلایی، عضو شورای شهر تهران گفت: با اینکه من را از سوی سازمان زیباسازی برای حضور در این برنامه دعوت کردند اما من به دلیل دعوتی که از سوی سازمانهای مردم نهاد برای شرکت در این برنامه شد، در این مراسم شرکت کردم و برای من بسیار قابل احترام و مهم است که نهادهای مردم نهاد نسبت به سرنوشت شهر تهران نگران و در پی انجام کاری باشند.
او افزود: من به نمایندگی از شورای شهر تهران؛ امیدوارم شرایطی فراهم شود که بتوانیم از بافتهای تاریخیمان نگهداری کنیم و در برنامه بودجه ۹۳ شورای شهر هم تلاش کردهایم زمینهای برای اجرای این موضوع را فراهم کنیم.
طلایی گفت: در ایران بیش از یک میلیون بنا و بافت تاریخی وجود دارد که ما تنها توانستهایم ۳۰ هزار تایی آن را ثبت کنیم و به مرور باقی این بناها اگر نسبت به آنها احساس مسولیت نکنیم از بین خواهند رفت.
او افزود: برای حفظ نگهداری و ترمیم بافتهای تاریخی تنها نباید منتظر بود که دولت دست به کار شود و به نظر من باید بخشهای خصوصی را نیز درگیر این ماجرا کرد.
به گفته طلایی یکی از بزرگترین معضلاتی که جامعه ایرانی با آن دست و پنجه نرم میکند دور شدن از سبک زندگی ایرانی است و این موضوع نه تنها در رفتار و منشمان بلکه در شهرمان نیز تاثیر سو و نابه هنجاری گذاشته است.
در ادامه احمد محیط طباطبایی گفت: وقتی نام ته ران میآید ما با دو تصویر از تهران روبرو میشویم تهران با بافت تاریخی و تهرانی که تغییر شکل داده و به ۲۲ منطقه شهری تقسیم میشود. نگاه ما باید به جایی که در زندگی میکنیم تاریخی باشد. ایران یک کشور تاریخی و سرنوشت ساز بوده و هست و نمیتوان تاریخ را از آن گرفت. حتی در کویر لوت هم تاریخ و زندگی جریان دارد.
او با مقایسه تهران با پاریس و فلورانس گفت: باید به ذهنیتی برسیم که از تهران و سایر شهرهایمان همچون این دو شهر مراقبت کنیم و امکانی را بوجود آوریم که تاریخ و فرهنگ شهرهایمان به عنوان سرمایه شهرهایمان درآمد زا باشند و از همان درآمدها از شهرهایمان مراقبت کنیم.
احمد محیط طباطبایی ادامه داد: بافت تاریخی زنده است که همچنان زندگی در آن جریان داشته باشد ما باید کاری کنیم که روح زندگی در بافتهای تاریخیمان جاری شود و استمرار داشته باشد.
محمد حقانی، عضو شورای شهر تهران گفت: ماباید بررسی کنیم که از قرنهای بسیار دور چه بر سر تهران آمده است و چرا تهرانی که روزگاری نه چندان دور یک باغ شهر بوده است، امروزه چنین شکل و شمایلی به خود گرفته است.
او افزود: همواره وقتی صحبتهایی که درباره آسیبهایی که به شهر تهران زده شده به میان میآید، حرف انتقال پایتخت پیش کشیده میشود اگر پایتخت را به شهر دیگری منتقل کنیم با ۱۰ میلیون ساکنان این شهر چه کنیم و یا اصلا با انتقال پایتخت سرنوشت سایر شهرهای بزرگ چه میشود.
او درپایان سخنانش گفت: امیدوارم از سرمایههای شهرمان مراقبت کنیم و اجازه ندهیم به جای شنیدن چهچه بلبل در شهرتهران صدای زاغ و کلاغ بشنویم.
در ادامه ساعد نیک ذات یکی از داوران جشنواره عکس ته ران گفت: همواره عکاسان در ایران نامحرم بودهاند و چون عکاسان نامحرم تلقی شدهاند به آنها اجازه داده نمیشود که وظیفه خود را انجام دهند. زندگی و تاریخ در همه جای ایران حضور دارد و حتی در کویر لوت هم میتوانیم تاریخ را جستجو کنیم.
او در سخنانش به اشاره به عکسهایی که برای شرکت در این جشنواره ارسال شده بود گفت: عکسهایی که در این جشنواره داوری کردیم با بسیاری از جشنواره عکاسی متفاوت بود و خوشبخانه این جشنواره فرصتی شد تا عکاسان جوان با فضاهای عمومی آشتی کنند و به جای اینکه شهر خود را از پشت پنجره عکاسی کنند به فضاهای عمومی بیایند.
در حاشیه این برنامه کتاب جشنواره عکاسی "تهران" به برگزیدگان و همچنین تمامی عکاسان راهیافته به نمایشگاه اهدا شد. این مراسم با یک ساعت تاخیر بر گزار شد.