قدردانی استادان پیشکسوت کمانچه از سازمان فرهنگی هنری

در این نشست استادان داود گنجه ای، مهدی آذرسینا، محمد مقدسی، علی اکبر شکارچی، هادی منتظری، اردشیر کامکار و سعید فرج پوری به بحث و تبادل نظر درباره شیوه‌های آموزشی نوازندگی ساز کمانچه پرداختند. 

در ابتدای این نشست داود گنجه ای ردیفدان پیشکسوت ساز کمانچه با بیان اینکه این ساز امروز از قابلیت های بالای نوازندگی برخوردار است، گفت: امروز خوشحالم که پس از گذشت سالها نشست تخصصی در خصوص ساز کمانچه برگزار می شود.

سپس مهدی آذرسینا به عنوان یکی دیگر از حاضران این نشست اظهارداشت: در 30 سال گذشته کمانچه رشد چشمگیری داشته است و هم نسل های من با انتخاب این ساز به عنوان تخصص خود توانستند کمانچه را برای نسلهای بعدی زنده نگه دارند.

مهدی آذر سینا درباره شیوه تدریس‌اش افزود: همه اساتید شیوه و سبک خودشان را دارند. من همیشه سبک استاد بهاری را دوست داشتم ولی همیشه به دنبال سبک خودم بوده‌ام. خودم متدی برای کمانچه‌نوازی نوشتم و همان را تدریس می‌کنم. کمانچه را نمی‌توانیم به صورت گوشی و شنوایی شروع کنیم در نتیجه من آموزش را با نت شروع می‌کنم و بعد به سراغ ردیف میرزا عبدالله می‌روم.

محمد مقدسی نیز در این زمینه تصریح کرد: ساز کمانچه از 1000 سال پیش در شعر شاعران بزرگ وجود داشته وامروزه شیوه های نوازندگی ساز کمانچه پیشرفت های محسوسی کرده است.

سپس علی اکبر شکارچی با تاکید براهمیت نشست تخصصی و پژوهشی آوای دوست و ابراز خرسندی از برگزاری چنین نشستی ،گفت:  نقش پر رنگ استاد بهاری در دانشگاه تهران غیر قابل انکار است زیرا وی توانست با انتقال داشته های گذشتگان نقش بسزایی در زنده ماندن این ساز داشته باشد. معتقدم نت آموزی انگشتان شاگرد را هوشمند می‌کند و شاگرد از طریق شنیدن خلاق‌تر می‌شود.

هادی منتظری به عنوان دیگر شرکت کننده در این نشست از نقش بسزای محمد رضا لطفی در موسقی دستگاهی ایرانی یاد کرد و گفت: با وارد شدن به دانشگاه تهران و یادگیری از استاد لطفی کمانچه نوازی را آغاز کردم.امروزه گذراندن متدهای هنرستان موسقی را به شاگردان خود تجویز می کنم و معتقدم کمانچه باید صدای کمانچه بدهد و باید به یک نقطه مشترک برسیم. کمانچه نیاز به استعداد خوب دارد. اگر استعداد موسیقایی وجود نداشته باشد عمر شاگرد و استاد از بین می‌رود.

در ادامه این نشست اردشیر کامکار اظهارداشت: من موسیقی را زیر نظر پدرم آموزش دیدم و هر چه که یاد گرفتم براساس سبک استاد صبا بود. در ابتدا با کتاب‌های هنرستان شروع کردم و بعد از آموختن ویولن خودم به تنهایی ساز کمانچه را فرا گرفتم یعنی اینکه ساز زدن استاد بهاری را نگاه می‌کردم و یاد می‌گرفتم. 

اردشیر کامکار گفت: برای انسجام در متدهای آموزشی این ساز ایجاد آکادمی در این زمینه ضروری است. چون ما موسیقی را شرقی می‌زنیم باید موسیقی را با احساس بزنیم و در کتاب‌های هنرستان نیز باید ملودیک شرقی‌تر شود.

سعید فرج‌پوری هم در این نشست اظهارداشت: خوشبختانه این ساز مطرح شده است ولی در گذشته این طور نبود. از 9 سالگی زیر نظر حسن کامکار آموزش دیدم و در 17 سالگی خودم ساز کمانچه را دست گرفتم.ما متد خاصی نداشتیم و دغدغه این بود که کاری کنیم تا به این ساز توجه شود.

در پایان این مراسم از داوود گنجه‌ای، مهدی آذر سینا، علی اکبر شکارچی، هادی منتظری، اردشیر کامکار، محمد مقدسی و سعید فرج‌پوری و همسران این استادان با اهدای لوح و هدیه‎ای به رسم یادبود قدردانی شد.