به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، این کارگردان در سومین روز جشنواره، در قالب مسترکلاسی به ارائه تجربیات خود به علاقه‌مندان پرداخت و یادآور شد که فردی روستازاده است که به دلیل علاقه و آشنایی با محیط روستا، چهار فیلم اول خود را در آن جغرافیا ساخته است.
وی که بعدها دو فیلم شهری را در تاجیکستان و فرانسه کارگردانی کرده و در یک فیلم شهری نیز به عنوان بازیگر به ایفای نقش پرداخته است، در این مسترکلاس از تجربیات خود ازکار در سینمای شهری سخن گفت.
عثمانف درباره این تجربه‌ها گفت: گاه از زبان فارسی بهره می‌گیرم و گاه هم از زبان روسی استفاده می‌کنم چراکه به هرحال زبان روسی زبان نویسندگانی چون داستایوفسکی است.
این کارگردان همچنین عنوان کرد: وقتی دوربین در دست برای فیلمبرداری وارد شهر می‌شویم، ابتدا خیابان‌ها طراوت زیادی دارد اما در مقام کارگردان به همین واسطه ممکن است کنترل کار را از دست داده و برای به تصویر کشیدن شهر در قاب تنگ سینما دچار مشکل شویم اما به هر صورت لازم است برای ترسیم این فضا تلاش‌های متعددی انجام شود.
وی ادامه داد: البته شاید احساس‌های گفته شده برای همه کارگردانان مشترک نباشد اما من چنین حسی دارم چرا که شهر را خوب نمی‌فهمم و به همین دلیل در این راستا تاحدودی هم از قهرمان‌های داستان کمک می‌گیرم.
عثمانف در بخش دیگری از صحبت‌های خود یادآور شد: اکنون بسیاری از دوست‌داران ادبیات داستایوفسکی برخی از کوچه ها و خیابان های تاجیکستان را به خوبی می شناسند.
کارگردان فیلم «اگر می‌خواهی به بهشت بروی اول باید بمیری» متذکر شد: در فیلم‌های شهری خود تلاش داشتم که تنهایی و به‌هم ریختگی انسان معاصر را نشان دهم.
وی در تکمیل سخنان خود گفت: در فیلم شهری که در تاجیکستان ساختم، قصه در شهری بزرگ اتفاق افتاده بود اما برای ساخت فیلم در چنین شهری هزینه کافی را در اختیار نداشتم به همین دلیل به شهر دیگری رفتم. در شهر جدید وظیفه ما این بود که فضای شهری بزرگ را ترسیم کنیم و بر همین اساس راهی شهر «خجند» شدیم و فضای آن را تغییر دادیم، آن‌هم به گونه‌ای که وقتی فیلم پخش شد ساکنان خجند شهر خود را نشناختند و برخی از دوستان باور نمی‌کردند که این فیلم را آنجا ساخته باشم.
عثمانف همچنین از تجربه ساخت فیلمی در تاجیکستان و در سال‌های پس از جنگ داخلی این کشور یاد کرد و گفت: این فیلم در شرایطی ساخته شد که در آنجا، زندگی شهری از ساعت 5 و 6 عصر تمام می‌شد، اما من در فیلم خود شهری را به تصویر کشیدم که زندگی در آن جریان داشت.
عثمانف در بخش دیگری از سخنان خود به فیلم شهری‌اش که در فرانسه ساخته است، اشاره کرد و گفت: من مجبور شدم تجربه تاجیکستان را در فرانسه نیز تکرار کنم و محیطی شهری را در فضایی خلوت روایت و ایجاد کنم!
وی افزود: سینما باید واقعیت‌های موجود را نشان دهد اما مردم را به سمت امیدها نیز هدایت کند آن‌هم در شرایطی که واقعیت زندگی و دشواری آن را نیز مورد غفلت و انکار قرار ندهد.
