به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، وی با اشاره به اینکه در یک جشنواره ایرانی که در پراگ برگزار می شود مشاور است و در جشنواره کارلوویواری نیز حضور دارد گفت: با توجه به رابطه شهر و صنعت فیلمسازی باید دید چطور می توان ارتباط این دو موضوع را در حد وسیع تری در نظر گرفت.
وی ادامه داد: من در صحبت های خود دو موضوع را مورد توجه قرار خواهم داد که اولین آنها گردشگری فیلم است چراکه بسیاری از فیلمسازن برای ساخت فیلم های بین المللی به پراگ می آیند.
این مدرس سینما همچنین عنوان کرد: معروفترین فیلی که در پراگ ساخته شده را می توان «ماموریت غیر ممکن» دانست که این فیلم باعث شد بسیاری از توریست های پراگ دنبال دیدن فضاهایی که در صحنه های مختلف این فیلم وجود دارد باشند.
وی ادامه داد: نکته دیگر اینکه در چنین فضایی ما با بحثی به نام بازاریابی مکان فیلم مواجه می شویم که به نوعی ترویج فرهنگ مکان به نمایش درآمده را نیز به دنبال دارد. این روزها از همه جا برای ساخت فیلم راهی پراگ می شوند و این مسئله آمار گردشگری در پراگ را افزایش داده است.
این منتقد چک‌تبار در عین حال اظهار کرد: مطلب دیگر پدیده ای به نام فیلم خیابانی است که در واقع از انگلستان شروع و قرار شد در قالب آن مردم عادی فیلم های کوتاه پنج تا10 دقیقه ای از محیط اطراف خود بسازند که این فیلم ها را می توان به دو سطح جهانی و محلی طبقه بندی کرده و بررسی کرد که این اتفاق‌ها به چه شکل رخ می دهند.
وی همچنین به تفاوت بین شهر مدرن و پست مدرن اشاره کرد و گفت: قبلا تمرکز بر روی شهر و روستا بود اما اکنون هرچه جهانی‌تر می‌شویم امکان تفکیک این دو فضا از یکدیگر کمتر و کمتر می شود چراکه روستاها نیز به سمت مدرنیزه شدن پیش رفته اند.
این منتقد سینما خاطرنشان کرد: از قرن 19 همگام با انقلاب صنعتی تمرکز بر روی شهرها رقم خورد چراکه تمرکز جمعیت در شهر را داشتیم و جمعیت روستایی شروع به مهاجرت به شهرها کرده بودند. امروز در جهانی زندگی می کنیم که تصاویر در رسانه ها پخش و این تصاویر کل زندگی ما را احاطه کرده است.
لانگروفا در ادامه به تفاوت های آسیا و اروپا در بحث جهانی شدن اشاره کرد و گفت: فیلمی مثل «گذشته» اصغر فرهادی به طور مشترک میان ایران و فرانسه ساخته شد و در نهایت این سئوال را ایجاد می کرد که این فیلم به کدام کشور تعلق دارد؟ اکنون مدتی است اروپا از حالت ناسیونالیستی خارج شده و به غیر از آلمان، سایر کشورها تا حدودی به سمت هویتی واحد پیش رفته اند اما روند جهانی شدن به شکل دیگری دنبال می شود چراکه از نظر تلفیق مولفه ها در آسیا ظرفیت و استعداد بیشتری وجود دارد اما در اروپا این طور نیست و اگر فیلمی ساخته شده باشد باید پیگیری کرد که کجا ساخته شده لذا برای پیگیری جهانی شدن بهتر آن است که آسیا را دنبال کنیم.
این مدرس سینما در بخش دیگری از صحبت های خود نیز به ارائه توضیحاتی درباره تلاش های نرم افزاری صورت گرفته در این زمینه اشاره کرد و گفت: در جمهوری چک، نرم افزاری طراحی شده که محل های مختلف و آنچه در فیلم ها بوده را ارائه کرده و تصویر واقعی محل با آنچه در فیلم ارائه شده را مقایسه می کند.
ویرا لانگروفا در پایان سخنانش خاطرنشان کرد: یک پروژه هم با نام یورو اسکرین در جریان است که هدف آن جذب گردشگر برای اروپاست. نرم افزار دیگری هم برای معرفی جذابیت های چک آماده شده است که تمام اینها تلاشی برای جهانی شدن است اما در نهایت واقعیت آن است که بر اساس نظریه های معروف طرح شده بشر از جهانی شدن به محلی شدن خواهد رسید.
