به گزارش رسانه خبری
سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، نشست مشترک شاعران و ترانه‌سرایان با اجرای عبدالجبار کاکایی و با حضور کارشناسان حامد عسگری(در حوزه ترانه)، حامد ابراهیم‌پور(در حوزه شعر کلاسیک)، کیانوش خان‌محمدی (در حوزه شعر سپید) با نگاهی آسیب‌شناسانه به غزل امروز ایران و به میزبانی فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
عبدالجبار کاکایی با بیان اینکه «عصر شعر و ترانه» از قدیمی‌ترین نشست‌های بین شاعران و ترانه‌سرایان است، افزود: هدف ما برگزار کردن هرچه با کیفیت‌تر این نشست است.
وی ادامه داد: در بخش کارگاهی کارشناسان به بیان نکات متنوعی از اشعار می‌پردازند. در این نشست تلاش خواهیم کرد تا با صحبت در خصوص رویکردهایی که نسبت به غزل وجود دارد، به خصوص غزل پست مدرن، مشخصه‌های این نوع غزل که آن را از غزل سنتی جدا می‌کند، تبیین شود و بدین ترتیب آسیب‌شناسی این شکل از نوآوری و خلاقیت در تکنیک و محتوا انجام شود.
در بخش کارگاهی این نشست، شاعران و ترانه‌سرایان به انتخاب کارشناسان یکی یکی پشت تریبون آمدند و به شعرخوانی پرداختند. سرانجام کارشناش مربوط، اثر خوانده شده را از زوایای مختلف مورد نقد قرار داد.
برخی منتقدان علاقه شخصی خود را وارد نقد می‌کنند
حامد ابراهیم‌پور، شاعر و کارشناس برنامه درباره روش نقد در ایران گفت: نقد ادبی در ایران بیشتر حالت خوشم آمد و خوشم نیامد، دارد. در صورتی که نقد ادبی دارای انواع مختلفی است. نقد سوررئالیستی، نقد فمینیستی، نقد سوسیالیستی و... وجود دارد که هر منتقد بر طبق شاخه نقدی که بر آن تسلط دارد اثر را نقد می‌کند. اما در ایران بیشتر دوستان علاقه شخصی خود را در نقد دخیل می‌کنند که به هیچ عنوان به نفع جامعه ادبی نخواهد بود.
وی پس از خوانده شدن غزلی توسط یکی از شاعران جوان به بیان اشاراتی نسبت به فرم، زبان و همچنین محتوای اثر پرداخت.
در ادامه کارگاه حامد عسگری ترانه‌سرا و کارشناس بخش ترانه، همچنین کیانوش خان‌محمدی کارشناس شعر سپید، درباره سلامت زبانی شعرها و محتوای هر کدام نقدهایی ارائه دادند.
همچنین در این نشست آرش شفاعی شاعر و روزنامه‌نگار پشت تریبون آمد و به خوانش یکی از شعرهای خود پرداخت.
همه گرایش‌های فعال در حوزه غزل حق حیات دارند
شفاعی درباره اینکه رویکردهای حاضر نسبت به غزل سرانجام مشخصی خواهد داشت یا نه، بیان کرد: در ابتدا باید این نکته را در نظر گرفت ما تنها از دید ادبیات نمی‌توانیم این جریان را بررسی کنیم بلکه شاخه‌های مختلف غزل نیازمند بررسی جامعه‌شناسانه است. باید ابتدا این موضوع را مد نظر قرار داد که چرا غزل و چرا این همه تنوع؟! در واقع در طی سال‌های متمادی شاعران به این نتیجه رسیده‌اند که کوتاه‌ترین راه ارتباط با مخاطب انبوه غزل است. به همین دلیل این قالب می‌تواند نظر عده زیادی از مخاطبان را به خود جلب کند. از این منظر عده‌ای از شاعران برای به روز نشان دادن خودشان دست به ایجاد تغییرهایی در حوزه غزل زده‌اند تا بتوانند نظر عده بیشتری را نسبت به خود جلب کنند.
وی ادامه داد: به اعتقاد من آن بخشی از موضوع که به حوزه ادبیات بر می‌گردد، این است که همه گرایش‌ها در حوزه غزل که در حال فعالیتند، حق حیات دارند. این قضیه از جایی شروع می‌شود که شاعران این عنوان‌های متفاوت و این تجربه‌ها را دستمایه‌ای قرار می‌دهند برای جلب توجه بیشتر مخاطبان. در واقع مضمون‌های منفوری که در برخی از شعرهای این شاعران به چشم می‌خورد، یک نوع پُز به حساب می‌آید که در واقع نوعی کژتابی است که به عالم سیاست و اجتماع برگشته و به ادبیات مربوط نیست.
حامد عسگری در این باره ادامه داد: این موج و یا اتفاقی که در جامعه رواج پیدا کرده، که با استفاده از کلماتی سخیف یک نوع ادبی به نام غزل را تولید می‌کنند، جای نقد و بررسی دارد. اما باید این نکته را در نظر داشت که راجع به یک نوع ادبی نوپا نمی‌شود در همان زمان نوپایی‌اش نظری داد. بلکه باید چند سالی بگذرد تا ارزیابی شود که برخورد مخاطب با این نوع تازه چگونه خواهد بود. به هرحال باید این را در نظر داشت که تنها کسی که حرفی حسابی برای گفتن داشته باشد، در ادبیات می‌ماند و ماندگار می‌شود.
گفتنی است در این نشست شاعران برجسته دیگری مانند لیلا کردبچه، مهدی استاداحمد، نادر ختایی، مهدی نور‌قربانی، سینا به‌منش و محمدحسین عباسی نیز پشت تریبون آمده و به خوانش شعرهایی پرداختند. همچنین مصطفی جلالی‌پور نیز برای لحظاتی مخاطبان را به آواز خوانی مهمان کرد.
نشست‌های «عصر شعر و ترانه» که به طور مشترک میان شاعران، ترانه‌سرایان و اهالی موسیقی برگزار می‌شود، در پنجشنبه اول هر ماه میزبان فعالان و علاقه‌مندان این حوزه است. شاعران و ترانه‌سرایان می‌توانند با تهیه برگه مخصوص این نشست به شعرخوانی بپردازند.
