به گزارش
رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، محمدحسین فرجو دبیر شورای نظارت بر اسباب بازی کانون پرورش فکری کودکان به عنوان دبیر کارگروه، مجید ملکی تبار، عضو شورای سیاستگذاری دبیرخانه دائمی ارتقای کیفیت، مهدی اقدم، مشاور معاونت فرهنگی اجتماعی شهرداری تهران، شهرام مقصودی، مخترع و تولید کننده اسباب بازی، بهزاد سلیمانی، عضو هیئت علمی دانشگاه، محمد محمدی، دبیر کارگروه بازی‌های رایانه‌ای، محسن رجبی تولید کننده بازی‌های آموزشی و فکری، مجید قادری، طراح و کار‌شناس بازی و اسباب بازی، آزاده بیات، مشاور علمی مجموعه چهار باغ، شادی عظیمی، سردبیر فصلنامه چهارباغ، نخچی، مدیرعامل شرکت فن آوری پیشرفته در حوزه اسباب بازی، جاوید مقدمی و مریم بیرامی مسئول دبیرخانه کیفیت فرهنگی در این کارگروه حضور داشتند.
محمدحسین فرجو دبیر کارگروه با انتقاد به جایگاه اسباب بازی و اهمیت آن گفت: در ابتدای این راه باید از ورود اسباب بازی‌های ممنوع جلوگیری کنیم. ما باید تلاش کنیم جلوی واردکننده‌ای را که با فرهنگ ما بازی می‌کند، بگیریم. باید درصدد برآییم که آفات موجود را شناسایی کنیم و درصدد رفع آن برآییم.
وی با بیان اینکه اصولا کار در حوزه فرهنگ زود نتیجه نمی‌دهد و زمان بر است، افزود: حوزه اسباب بازی کودکان حوزه وسیعی است و هر چقدر هم در این زمینه کار شود، باز هم کم است.
مریم بیرامی، مسئول دبیرخانه کیفیت فرهنگی در اهمیت تشکیل کانونهای تفکر در حوزه محصولات فرهنگی و نقش طراحی شاخص‌های تولید گفت: این دبیرخانه در پی دستیابی به استانداردسازی است که البته با طراحی شاخص‌های کمی و کیفی تولیدات فرهنگی متناسب با معیارهای ارزشی و با بهره‌گیری از تجارب صاحب‌نظران این صنعت که لازمه آن همافزایی پژوهش، هنر و فناوری است محقق می‌شود و این موضوع می‌تواند معیارها و اصول اولیه تطبیق اسباب‌بازی‌های وارداتی با ارزشهای بومی را شفاف‌سازی کند. ما در این نشست با همیاری شورای نظارت براسباب بازی در گام نخست به آسیب‌شناسی و بازنگری مقررات موجود در این حوزه می‌پردازیم.
در ادامه شادی عظیمی سردبیر فصلنامه چهارباغ بیان کرد: اگر قرار است ما شاخصی در عرصه تولید اسباب بازی به‌دست بیاوریم باید وارد عرصه شویم و شاخص‌ها را همانجا به وجود بیاوریم. تا بدین ترتیب شاخص‌ها قابلیت و کاربرد لازم را داشته باشد و این شاخص‌ها از بذر جریان‌های واقعی شکل بگیرد و قابلیت اندازه گیری داشته باشد. شاخص‌ها باید انعطاف پذیری داشته باشد. چون مقوله فرهنگ دائم در حال بازتولید است.
ما منحصر به دارا و سارا نیستیم
در ادامه مجید قادری طراح عروسک‌های دارا و سارا گفت: من سال ۷۵ برای اولین بار از نمایشگاهی بین المللی بازدید کردم. بعد از برگشت درحقیقت باورم نمی‌شد که دنیا در حوزه صنعت اسباب بازی به این میزان فعالیت می‌کند و گردش مالی و کاری دارد. پس از این بازدید بود که با جمع بندی‌هایی که داشتیم پروژه عروسک‌های دارا و سارا را مطرح کردیم. این پروژه وقتی مطرح شد، انعکاس گسترده‌ای پیدا کرد.
وی افزود: در واقع در آن زمان در مرحله آسیب‌شناسی در حوزه عروسک باربی بودیم. تولید عروسک دارا و سارا قریب به سه سال طول کشید. این محصول پیوست فرهنگی در زمینه‌های تولید نوشت افزار، برنامه تلویزیونی داشت اما دچار سوء مدیریت شد.
وی با اشاره به اینکه در نظام فرهنگی ما آسیب و خلائی تحت عنوان عروسک‌های ملی وجود دارد، گفت: هر کودکی در دوره رشد به ۵۰ شخصیت در قالب عروسک نیاز دارد. ما منحصر به دارا وسارا نیستیم. شخصیت‌های مختلفی هستند که می‌توان سراغ آن‌ها رفت. بحث صنعت اسباب بازی در صنعت عروسک سازی وجهه‌ای کاملا متمایز دارد. بیش از ۷۵% دسته بندی اسباب بازی در حوزه عروسک هاست که به دسته‌های آموزشی، انسانی، حیوانی، نمایشی و... تقسیم می‌شود. عروسک‌ها بهترین عملکرد فرهنگی و تاثیرگذاری از نظر شکل گیری شخصیت کودکان هستند که نیازمند دانش فنی است. متاسفانه نبود این دانش فنی اجازه نمی‌دهد که ما به خودکفایی برسیم.
آزاده بیات با ابراز خوشحالی نسبت به اینکه بحث اهمیت به تولید اسباب بازی شکل گرفته، گفت: خیلی خوشحالم که در ایران جیغ اسباب بازی کشیده شده است، خوشبختانه خیلی اتفاقات افتاده است. باید قدر این زمان تاریخی که در آن هستیم را بدانیم و بتوانیم بار و ثمر خوبی از آن بیرون بکشیم. یکی از شاخص‌ها شاخص‌های دانشی است. بهتر است شاخص‌ها در آن واقعی باشد و نظامی شکل بگیرد که کارآمد باشد.
محمد محمدی یکی از استادان حوزه بازی‌های رایانه‌ای بیان کرد: در دانشگاه‌های جهان، برای طراحی بازی و تفریح رشته‌های تخصصی داریم. اما در اینجا با کمبودهایی در این زمینه مواجهیم. اگر قرار است یک بازی برای کودکان تولید شود باید جامعه مخاطب را در نظر گرفت. محصولی که برای کودک طراحی می‌شود باید کودکان سراسر کشور آن را بپذیرند و مثلا نمونه‌ای از آن به دورافتاده‌ترین نقطه کشور ارسال شود که صرفا براساس عقاید خودمان نباشد. ما باید بتوانیم وجه عملی ماجرا را در نظر بگیریم.
ملکی تبارعضو شورای سیاست گذاری دبیرخانه، با انتقاد از اینکه بیشتر بازی‌ها به سمت تک نفره شدن رفته، گفت: گاهی ما نمی‌دانیم که تولید کننده ایرانی در چه فکری بوده که کالایی را تولید کرده است. متاسفانه تعداد بازی‌های فکری و گروهی کم شده است که باید فکری به حال آن کرد.
محسن رجبی نیز در ادامه این کارگروه بیان کرد: ما باید در ابتدا در کلیات به جایگاهی برسیم بعد وارد جزئیات شویم. به نظر من ما در زمینه مصرف دچار مشکل هستیم.
چه اسباب بازی برای فرزندم بخرم؟!
مهدی اقدم، مشاور معاونت فرهنگی اجتماعی شهرداری در خصوص اهمیت به اسباب بازی و تولید آن گفت: هر اسباب بازی و هر عروسکی در کشور می‌تواند حامل یک فرهنگ و یک پیام باشد و می‌تواند دگرگونی به وجود بیاورد. من انتظار دارم در پایان این جلسه به این نتیجه برسم که برای دختر و پسرم چه چیزی بخرم؟! در واقع بحث تولید اسباب بازی استراتژیک و سیاسی و فرهنگی است و یکی از ابزارهای نفوذ و تغییر است. خیلی از معضلات و مشکلات موجود به خاطر نبود آگاهی از قوانین و موضوعات است. این‌ها دغدغه‌هایی است که نباید از آن‌ها غافل شویم.
محمد حسین نخچی ضمن بیان اینکه باید صنعت طراحی و تولید اسباب بازی در کشور قدرتمند‌تر شود، بیان کرد: باید بتوانیم شبکه‌سازی طراحان و شبکه تولیدکنندگان را با هم جلو ببریم. در کل به وجود انجمن صنفی در حوزه اسباب بازی نیاز داریم. رشته طراحی اسباب بازی در کشور در حال اجرایی شدن است اما نیاز به دانشکده‌ای که صنعت اسباب بازی را تدریس کند نیز بسیار احساس می‌شود که تولید اسباب بازی، بازرگانی و قالب سازی و فروش را یاد بدهد.
وی افزود: در فرهنگ جامعه استفاده از بازی و اسباب بازی چندان جا نیافتاده است. صدا و سیما هم در حوزه ترویج بازی و اسباب بازی کاری نکرده و ترویجی روی نداده است. مسابقات اسباب بازی باید شکل بگیرد. متاسفانه در نظام آموزش و پرورش اسباب بازی نقشی ندارد و ایجاد یک انجمن صنفی که از حقوق ما حمایت کند، لازم است.
فرجو در پایان با جمع بندی این کارگروه خاطرنشان کرد: کمیته‌ای باید ایجاد شود که بر این اساس سیاست مجموعه کارگروه را ایجاد کرده و مواردی را مدون کنیم و برای هر قسمت ویژگی‌های خاص آن را لحاظ کنیم.
