به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، در ابتدای این نشست تعدادی از داستان‌های اعضا قرائت و نقد و بررسی شد. سپس محمدرضا گودرزی با اشاره به اهمیت تکنیک‌های داستان نویسی، عنوان کرد: داستان دربردارنده چند عنصر اصلی است: پیرنگ، شخصیت، معنا، روایت و زاوی دید. برای نگارش یک داستان موفق باید درک درستی از عناصر بنیادین داستان‌گویی داشت.
وی با اشاره به تفاوت شیوه‌های داستان نویسان بزرگ، گفت: سبک در ادبیات داستانی به قراردادهای زبانی اشاره دارد که در ساختمان اثر به کار می‌روند. داستان‌نویس ممکن است بیان، ساختار جمله، جمله‌بندی، گقت‌وگو نویسی، یا سایر جنبه‌های زبانی را دستکاری کند تا سبک یا حال و هوای به خصوصی را خلق کند.
وی با قرائت داستان «خورشید زیر پوستین آقاجان»، تصریح کرد: این داستان روایتگر خاطرات زنی است که کودکی و برخوردهای خود با پدر بزرگ و مادربزرگش را به خاطر می‌آورد. این داستان در واقع نوعی نوستالژی و غم غربت روزهای شیرین و رویاهای کودکانه است که هیچ‌گاه تکرار نمی‌شود.
گودرزی با اشاره به مکتب دادئیسم، بیان کرد: این مکتب ادبی در سال‌های پس از جنگ جهانی یکم رواج داشت. در واقع، دادا واکنشی است انقلابی به پیامدهای ناگوار جنگ جهانی اول. دادائیسم جنبشی فرهنگی بود که به زمینه‌های هنرهای تجسمی، موسیقی، ادبیات، تئا‌تر و طراحی گرافیک مربوط می‌شد. این جنبش در زمان جنگ جهانی اول در شهر زوریخ در کشور سوئیس پدید آمد.
نویسنده «نعش کش» در ادامه افزود: ویژگی‌های هر مکتب ادبی رفته رفته در آثار ادبی مربوط به آن نمود می‌یابد. گفتنی است که هر مکتب ادبی شکل دگرگون یافته مکتب پیش از خود یا واکنش و طغیانی در برابر آن است؛ از همین رو، می‌توان گفت که هیچ مکتبی بدون مقدمه پیدا نمی‌شود و ردّی از ویژگی‌های بیشتر مکتب‌های ادبی را در آثار ادبی پیش از آن می‌توان یافت. مهم‌ترین عامل پیدایی هر مکتب ادبی، نوع نگرشی است که ادیبان هر دوره به زندگی و دنیای پیرامون خویش دارد. در نتیجه همین نگرش است که بیان هنری، شکل‌های گوناگونی می‌یابد و تغییراتی در بکارگیری زبان و شیوه کاربرد واژگان پیش می‌آید
کارگاه داستان نویسی «محفل داستان» روز ۲۶ آبان ماه با حضور محمدرضا گودرزی و علاقمندان ادبیات داستانی در کتابخانه فرهنگسرای گلستان برپا شد.
