به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، مهدی طهوری، نویسنده کودک و نوجوان در این کارگاه آموزشی با بیان اینکه در داستان‌نویسی شروع داستان بسیار مهم است، اظهار داشت: داستان می‌تواند از یک گفت‌وگو آغاز شود، مثل رمان «جنگ و صلح»، می‌تواند این گفت‌وگو توصیف قهرمان از زبان دیگران باشد، یا بی‌مقدمه از میانه ماجرا آغاز شود، مثل رمان «محاکمه». یا با یک توصیف آغاز شود مثل رمان «اتحادیه ابلهان»، یا با یک غافلگیری همچون ابتدای فیلم «به نام پدر» یا داستان «اسباب بازی».
وی افزود: شروع داستان می‌تواند با یک تصادف اتفاق بیفتد؛ طبق فرمول، داستان می‌تواند از یک تصادف آغاز شود اما نمی‌تواند با تصادف پیش برود، به ویژه تصادف‌ها نباید گره داستان را باز کند.
طهوری خاطرنشان کرد: شروع داستان فرصت مغتنمی است تا لحن خود را انتخاب کنید. اغلب یک قهرمان یا قهرمانان داستان را از ابتدای داستان به داستان ورود می‌کنند.
این نویسنده و مدرس داستان‌نویسی با اشاره به اینکه بخش مهمی از داستان را تضاد‌ها می‌سازند، یادآور شد: مهم‌ترین تضاد، تضاد دنیای درون و بیرون است مثلا قهرمان کاملا متعادل و مسلط بر خود است اما این تسلط در واقع نقابی بر یک زخم روانی عمیق است.
وی درباره شخصیت‌پردازی در نویسندگی به ارائه توضیحاتی پیرامون شخصیت‌پردازی و تفاوت آن با تیپ پرداخت و گفت: شخصیت قرار نیست خوب یا بد باشد، باید آمیزه‌ای باشد از خیلی چیز‌ها اما آمیزه‌ای که ارتباط‌پذیر است. درباره شخصیت قهرمان‌ها باید گفت قهرمان باید هم یک مشکل درونی داشته باشد هم یک مشکل بیرونی. نقصی در شخصیت یا نوعی دو راهی اخلاقی که باید آن را حل کنند، باید در طی داستان چیزی یاد بگیرد مثلا چگونه با دیگران کنار بیایند، اعتماد به نفس بیابند و...
وی گفت: بهتر است قهرمان چیزی کم داشته باشد مثلا به تازگی یکی از اعضای خانواده‌اش را از دست داده، بدون پدر یا مادر بزرگ شده باشد و کمبود آن‌ها را حس کند. در بسیاری از داستان‌ها قهرمانان بی‌کس و کار هستند مثل تام سایر و هاکلبری فین.
طهوری در پایان گفت: در تراژدی، قهرمانان خصایص قابل ستایش بسیاری دارند اما یکی از نقاط مشترک آن‌ها نقص تراژیک (هامارتیا) است که اغلب باعث نابودی آن‌ها می‌شود. مثل رستم که در برابر سهراب از خود و از کشورش دفاع می‌کند و از این رو، خطایی مرتکب نشده است، ولی با این حال بار گناه کشتن پسرش بر دوش اوست.
