به گزارش سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، در این کنسرت سعید فرج‌پوری و پژمان حدادی از اعضای ثابت گروه دستان، برای اولین بار در کنار هم به دو نوازی با تکیه بر مرکب نوازی و بداهه نوازی در موسیقی دستگاهی ایران می‌پردازند.
سعید فرج‌پوری، آهنگساز و نوازنده کمانچه متولد ۱۳۳۹، مدرس در کانون چاووش، مرکز حفظ و اشاعه موسیقی، هنرستان‌های دختران و پسران، دانشگاه هنر و دانشگاه علمی کاربردی است.
وی تاکنون نوازندگی در گروه‌های شیدا، عارف، آوا، دستان و شرکت در ضبط آثار بیشماری از آهنگسازان معاصر را در کارنامه خود دارد و کنسرت‌های فراوانی را در مراکز فرهنگی و جشنواره‌‌ای اروپا، آمریکا، کانادا، آسیا به همراه گروه‌های مختلف و صاحب نام موسیقی ایرانی، برگزار کرده است.
تکنوازی کمانچه ۱ در دستگاه سه‌گاه، تکنوازی کمانچه ۲ در دستگاه همایون، کمانچه نوازی بر اساس نغمه‌های کردی، آلبوم کمانچه نوازی چهار‌گاه و بیات ترک، شوریده (برنده جایزه بهترین موسیقی سال ۲۰۰۳ از وزارت فرهنگ فرانسه)، آهنگسازی آلبوم‌های دریای بی‌پایان (همکاری با گروه دستان با صدای سالار عقیلی و غوغای عشقبازان)، (آهنگسازی برای گروه آوا با آواز محمد رضا شجریان) بخشی از مجموعه آثار وی است.
فرج پوری پیش از این اجرای تصنیف برای گروه سازهای ملی: نقش پندار - آوات - زمانه - یادواره سیدعلی اصغر کردستانی- ژوان – را برعهده داشته است و کتاب «۲۰ قطعه برای کمانچه» را به نگارش در آورده است.
پژمان حدادی متولد ۱۳۴۸ فراگیری ساز تمبک را از سن ۱۰سالگی به مدت ۲ سال نزد اسدلله حجازی آغاز و از آموخته‌های ایشان بهره فراوان برد. وی همواره خود را در ارتباط با پایه‌ریزی و اساس فراگیری صحیح تمبک نوازی مدیون او می‌داند. پس از آن برای مدت کوتاهی از محضر بهمن رجبی نوازنده برجسته تمبک بهره برد که این امر راهگشای نگاه و تجربه دیگری برای اواز نوازندگی تمبک شد. وی با پیگیری مستمر، سبک‌های گوناگون نوازندگی پیشکسوتان تمبک را دنبال می‌کرد و شیفته سبک نوازندگان نامداری چون زنده یاد حسین تهرانی، ناصر فرهنگ‌فر و همچنین مرتضی اعیان بود و به طریق شنیداری از آثار ضبط شده آن‌ها تاثیر بسیار زیادی گرفت.
این نوازنده پس از مدتی علاقه زیادی به ساز دف پیدا کرد و در کنار تمرین ساز تمبک به صورت خودجوش به فراگیری این ساز پرداخت و از راه دور و شنیداری از آثار ضبط شده بیژن کامکار بهره فراوان برد.
حدادی در سال ۱۹۸۹ از ایران به آمریکا مهاجرت کرد و از سال ۱۹۹۱ موسیقی را به شکل حرفه‌ای دنبال کرد. پس از همکاری با چند گروه موسیقی سنتی، از جمله عشاق و نوا که در خارج از ایران فعالیت داشت و آشنایی وی با حسین علیزاده در آمریکا و نوازندگی در کنار او در کنسرت‌های متعدد، سبب شد با انگیزه و جدیت بیشتری به فعالیت حرفه‌ای در موسیقی بپردازد.
