به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، هنوز وقتی اسمش را می‌آوریم چیزی گوشه ذهن بعضی از ما به حرکت در می‌آید. مایی که از نسل انقلاب و جنگ بوده‌ایم. با شنیدن نام او میان خاطرات دوران جنگ جستجو می‌کنیم که محمد میرزاوندی که بود و چرا این نام مرا به یاد آن دوران می‌اندازد؟ اما وقتی همراه اسم او نام آهنگ «دایه دایه» آورده می‌شود دیگر زمانی برای تامل باقی نمی‌ماند. مستقیم سفر می‌کنیم به خاطرات تلخی که در آن هشت سال با این آهنگ تسکین پیدا می‌کرد.
برای پاسداشت از آدم‌هایی که برای حفاظت از ایران و وجب به وجب خاک آن جنگیدند، حتما نباید سراغ آن‌هایی برویم که تفگ در دست داشتند و پوتین به پا پشت سنگر‌ها پناه می‌گرفتند. گاهی باید از کسانی مثل محمد میرزاوندی تقدیر کرد. کسی که شاید پوتین به پا نکرد و تفنگ به دست نگرفت اما برای روحیه دادن به رزمندگان سراغ صدایش رفت. شاید با خودش فکر کرد اگرچه نمی‌توانم گلوله پرتاب کنم اما می‌توانم با صدایم سپر بلایی شوم برای هم‌وطنانم. همین انگیزه کافی بود تا به همراه دیگر هنرمندان معروف لرستان مانند حسین سالم و رامین دربندی راهی جبهه‌های جنوب و غرب کشور شوند و آهنگ‌های حماسی خلق کنند. آهنگ‌هایی چون «شوق جبهه»، «تا نفس داروم می‌جنگم»، «سوار» و «کم بود دیره». اما این گروه موسیقی به سراغ ترانه «دایه دایه» که از ملودی‌های قدیم لرستان بود رفتند. ترانه‌ای که قبل‌تر در اواخر دهه ۳۰، حشمت الله رشیدی آن را اجرا کرده بود. این ترانه خیلی زود جای خود را میان بچه‌های پشت سنگر پیدا کرد و نام میرزاوندی بر سر زبان‌ها افتاد. هرچند این ترانه خاطره یک نسل است اما فقط در همان زمان باقی نماند و سال ۱۳۸۶جزو صد ترانه ماندگار موسیقی ایران شناخته شد.
اما اتفاقی تلخ این خواننده خوش صدای لرستان را در مسیر نگه می‌دارد. این داستان بر می‌گردد به سال‌ها قبل، درست در ۱۱ اردیبهشت سال ۱۳۶۷ در حالی که شب قبل از اجرای برنامه موسیقی در جبهه مهران به خرم آباد برگشته بود، به ناگاه سکته مغزی می‌کند. خبرش همه را نگران می‌کند که بر سر خواننده خاطرساز «دایه دایه» چه خواهد آمد؟ این اتفاق برای همه خاطراتی تلخ را تداعی می‌کند. اتفاقی که به شکلی دیگر گریبان‌گیر خواننده قبلی این ترانه شده بود. رضا سقایی که به دلیل اشتباه یک جراح ناشی حنجره‌اش را از دست داد و برای همیشه خاموش ماند. این میهمان ناخوانده باعث شد محمد میرزاوندی در کلام خود دچار مشکل شود ولی به دلیل کمک‌هایی که از طرف نهادهای دولتی انجام شد او را برای معالجه به کشورهای اروپایی فرستادند. حال این روزهای خواننده ما بهتر از پیش است اما هنوز در صحبت‌هایش لکنت زبان شنیده می‌شود که هنگام خواندن، اثری از آن احساس نمی‌شود. محمد میرزاوندی با وجود سال‌ها دوری از فعالیت‌های رسمی در عرصه موسیقی، هنوز از محبوبیت بسیاری نزد مردم برخوردار است و طنین صدای گرم و پرصلابت او به هنگام اجرای آهنگ خاطره‌انگیز «دایه دایه» هیچگاه از یاد‌ها نخواهد رفت.
مراسم پاسداشت استاد میرزاوندی سه شنبه ششم بهمن ماه ساعت ۱۸ در فرهنگسرای اندیشه برگزار می‌شود. علی‌اکبر شکارچی و فرج علیپور نوازندگان نامدار کمانچه و ایرج رحمانپور خواننده بنام لرستانی نیز از میهمانان ویژه این مراسم خواهند بود که با سخنرانی و هنر خود یاد این استاد شایسته موسیقی را گرامی می‌دارند. همچنین از هنرمندان نامدار لرستان و موزیسین‌های بزرگ کشور دعوت به عمل آمده است تا در این مراسم حضور داشته باشند.
گزارش از مهدا شادمان
