دكتر مصطفي اقليما رييس انجمن علمي مددكاران اجتماعي ايران در گفت‌وگو با خبرنگار شهر با بيان اين مطلب يكي از آسيب‌هاي تفاوت‌هاي سني بالا بين زوجين را طلاق معرفي مي‌كند و مي‌افزايد: تفاوت سني در ميان زوجين يعني بزرگتر بودن زن از مرد يكي ازمهمترين دلايل طلاق است چراكه اين پديده به لحاظ فرهنگي و اجتماعي در جامعه پذيرفته نشده است.
وي با اشاره به اين كه زنها زودتر از مردها نسبت به مسايل زندگي عاقل تر مي شوند و دركشان از مسايل درون خانواده عميق‌تر است افزود: حال اگر زني چند سال از شوهرش بزرگتر باشد انتظار دارد مرد نيز مانند او فكر كند و مسايل را بسنجد.
به گفته اين آسيب شناسي اجتماعي همچنين فرهنگ جامعه اين موضوع را نمي‌پذيرد و طبيعي است ميان خانواده‌اي با چنين شرايطي شاهد حرف و حديثهايي هم باشيم. براي نمونه به مرد مي‌گويند: «تو با زني كه همسن مادرت است ازدواج كرده‌اي.»
وي در ادامه افزود: فردي كه با توجه به شرايط اقتصادي زن ازدواج كرده است برنامه ريزي مي كند كه چگونه از آن استفاده كند در بسياري موارد پس از رسيدن به اهدافش ديگر پابند زندگي با همسرش نيست و حتي ممكن است به زن ديگري تمايل پيدا كند.
رييس انجمن علمي مددكاران اجتماعي با اشاره به اين كه بزرگتر بودن مرد از زن از سوي تمامي جوامع پذيرفته شده است افزود: بايد در نظر داشت درايتي كه زنها در برخي موارد نسبت به مردها دارند در زندگي زناشويي نيز حايز اهميت است و مي‌تواند يكي از دلايل بزرگتر بودن شوهر از زن بوده تا با اين تفاوت سني بتوان تفاوت فكري را پوشاند و در همه جاي دنيا اين قاعده پذيرفته شده است.
دکتر امان قرايي مقدم، محقق و استاد دانشگاه نيز در اين خصوص نظري مشابه با اقليما مطرح مي كند و مي‌گويد: «به نظر من اين تفاوت سني، منفي است زيرا با تحقيقاتي که روي 2 هزار و 167 پرونده طلاق انجام شد، به اين نتيجه رسيديم که يکي از مهمترين دلايل طلاق در ميان زوجين، بروز همين تفاوت سني است.
بزرگتر بودن زن از مرد درحالي از سوي عامه مردم نقد مي‌شود كه فرهنگ سنتي ايران نيز مي گويد بزرگتر بودن مرد در ازدواج يک ارزش است و حتي در محافل و مناطق روستايي هم، شعرهايي در اين خصوص سروده اند، بنابراين اينگونه به نظر مي رسد که اگر اين ازدواج ها محکم نباشد، در مدت کوتاهي با شکست مواجه مي‌شود.
*رشد آمار ازدواج زنان بزرگتر از مردان در سال‌هاي اخير
اين در حالي است كه آمار سازمان ثبت احوال كشور که در سال گذشته نيز منتشر شد گوياي تغيير فرهنگ همسريابي در ايران است. آمارهايي که نشان مي‌دهد مرداني که طي سال‌هاي طولاني براي ازدواج دختران و زنان کوچکتر از خود را انتخاب مي‌کردند، در سال‌هاي اخير اين رويه را تغيير داده‌اند. به گونه‌يي که ميزان ثبت ازدواج‌هايي كه در آن زن 20 سال از مرد بزرگتر است، در سال‌هاي اخير بيش از 57 درصد رشد داشته است.
از نكات قابل توجه گزارش سازمان ثبت احوال اين است كه ميزان ازدواج‌هايي كه در سه ماهه نخست سال 86 ثبت شده‌اند و در آن، سن زوج يك سال بزرگتر از زوجه بوده است، 25/8درصد است.
حال آنكه اين ميزان در مدت مشابه سال87 جاري به 40/8 درصد رسيده است. اين آمارها نشان‌دهنده تغيير الگوي همسرگزيني در جامعه ايران است. جامعه‌يي که در آن اگرچه ازدواج مردان با دختران و زنان کوچکتر از خود (با فاصله‌هاي سني 20سال و حتي بالاتر) رواج داشته اما ازدواج زنان با مردان کوچکتر از خود با چنين فاصله سني کمتر رايج بوده و حتي عرف جامعه نيز در بيشتر موارد اين نوع همسرگزيني را درست نمي‌دانسته و خانواده‌ها پسران خود را از ازدواج با زنان و دختراني که از آنها بزرگتر بودند، منع مي‌کردند.
در چنين شرايطي است که با توجه به اين آمارها مي‌توان اين پرسش را مطرح کرد که چه عواملي موجب تغيير شيوه همسرگزيني شده است؟
صحبت درباره تفاوت سني زوجين در حالي مطرح مي شود كه بسياري از جامعه شناسان معتقدند در يک جامعه صنعتي يا رو به صنعتي شدن و پويا، معيارها نيز در حال تغيير و دگرگوني است.
دكتر اقليما با بيان اينكه بهتر است تفاوت سني ميان زن و شوهر 10 سال باشد مي‌گويد :زنها از نظر فهم زندگي و مسايل اجتماعي قابل مقايسه با مردها نيستند و به همين سبب زن نيازمند تكيه گاهي است تا در مواجهه با مشكلات بتواند به درايت شوهرش اعتماد كند.
از سويي كسب موفقيتهاي اجتماعي ادامه تحصيل در دانشگاه و ... سبب مي‌شود تا مردان ديرتر به بازار كار راه يابند و در نتيجه ديرتر به استقلال مالي برسند كه اين امر در بالا رفتن سن ازدواج موثر است.
