به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، «بی نامی» با حضور نویسندگان، فرحنازعلیزاده، محمدجوادجزینی، حسن محمودی وغلامرضا احمدخانی نویسنده این اثر عصر دیروز ۴ آبان در فرهنگسرای رسانه و شبکه های اجتماعی مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
در این نشست، جواد جزینی منقد ادبی، گفت: آثار مرتبط با جنگ را می‌توان به طور کلی به دو دسته تقسیم کرد. آثاری که از شروع تا خاتمه جنگ ها نوشته می‌شود و عمدتا داستان‌های تبلیغی ترویجی هستند و جنگ را به نوعی مقدس جلوه می دهند. نوع دیگری از آثار وجود دارد که به خسارت‌های و جنایت‌های روزگار جنگ می‌پردازد. این نگاه، نوعی از ادبیات تحلیلی و متفکرانه است که مخاطب را به اندیشیدن درباره جنگ وا می‌دارد.
حسن محمودی از داستان‌نویسان نیز در این جلسه با اشاره به برخی از آثار موفق در ادبیات پایداری گفت: وقتی چنین کتاب‌هایی خوانده می‌شود، چگونگی شکل‌گیری جنگ در اذهان عمومی را متوجه می‌شویم. درست مانند زمانی که کودکی نقاشی می‌کند و با سیاه کردن همه صفحه نقاشی، لکه کوچک سفیدی را باقی می‌گذارد.
فرح علیزاده از رمان‌نویسان نیز با اشاره به برخی از نقاط ضعف این اثر گفت: کتاب احمد خانی به نوعی در حوزه آثار ادبی مدرن می‌گنجد و با تخفیف می‌توان آن را در زمره آثار جهان‌شمول قرار داد اگر چه در این اثر دارای نواقصی است.
وی تصریح کرد: باوجود اینکه نام این کتاب بی‌نامی است اما نویسنده در متن اثر خود از کوه دماوند نام می‌برد و از جنگل‌های شمال نام می‌برد این موضوع با بی‌نامی تناسبی ندارد و ماهیت جهان شمول بودند آن را به مخاطره می اندازد.
وی گفت: موضوع انزواع شخصیت از مباحث محوری این داستان است و گفتار راوی تناقض‌های دارد.
