به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، کاسبی درست اگر چه از نظر ما مسلمانان به کسب حلال تعبیر میشود اما در میان پیروان سایر ادیان هم آداب مخصوص به خودش را دارد. ما مسلمانان هرچقدر به حلال بودن رزق معتقد هستیم در کنار خودمان پیروان مذهبی ادیان آسمانی را داریم که آنها هم به سهم خودشان اصول اخلاقی و اعتقادی خاصی برای کاسبی‌شان دارند.
مثلاً ارامنه اعتقاد دارند که باید با مشتری روراست باشند، جنس واقعی را با اسم واقعی بفروشند، کم‌فروشی نکنند و در آخر حساس هستند که مبادا مشتری از در مغازه‌شان ناراضی بیرون برود. همین ملاحظات باعث شده اگر مشتری آنها مسلمان هم باشد با آرامش خاطر و رضایت کامل خرید کند و قطعاً دفعه بعد هم انتخابش برای خرید مغازه آنها باشد.
اینجا ۱۶ متری مجیدیه است، محله‌ای که به سکونت ارامنه شهرت دارد. امروز سه‌شنبه هفتم دی ماه درست یک روز بعد از روز میلاد حضرت مسیح قرار است از کاسبان ارمنی‌ای که رزق پاک و رضایت مشتری را سرلوحه کارشان قرار داده‌اند تقدیر شود.
قرار جمع شدن همه سرای مجیدیه است، جمعی از مسئولان و مدیران فرهنگی منطقه با خبرنگاران و عکاسان در یک محل جمع شده‌اند و منتظر هستند تا ببینند این بار از کدام یک از کاسب‌های محل تقدیر میشود. سمت چپ خیابان ۱۶ متری را که به سمت بالا می‌رویم درست نبش چندمین کوچه مغازه خوراکی فروشی است که به گفته آقای میناسیان، دبیر شورایاری سرای مجیدیه بیش از ۵۰ سال قدمت دارد.
راضی بروید و خوشحال خرید کنید
پلاک ۲۸ «پانیذ» مغازه آقای یونیک ابراهیمی است. پیرمرد خنده‌رو، خوش‌اخلاق با چشمانی روشن و قدی متوسط که لبخندش جمع ما را به خودش جلب می‌کند. تعارف می‌کند وارد مغازه می‌شویم برایمان شکلات می‌آورد و به زبان فارسی و البته لهجه ارمنی توضیح می‌دهد شکلات به مناسبت عید کریسمس است. بعد هم با صدای آرام و کلماتی که با دقت بیان می‌کند، می‌گوید: «از ۵۰ سال پیش در محله مجیدیه سکونت دارم. کاسب هستم. برایم مهم است کسی که می‌آید مغازه‌مان حتی اگر خوشحال نیست خوشحال و راضی بیرون برود. از کلک زدن متنفرم، می‌گویم اگر کسی با اطمینان خرید می‌کند نباید به او دروغ بگویم و جنس تقلبی بفروشم.» آقای میناسیان در همین حین می‌گوید: «آقای ابراهیمی از قدیم در محل به داشتن پنیر اصل و واقعی لیقوان شهرت داشته، چون پنیرهایش را مستقیم از تبریز می‌آورد و حتی از ارمنستان هم مشتری دارد.»
از «لبه» خبری نیست
با جمع رسانه‌ای و مسئولان فرهنگی راهی مغازه دوم کاسب نمونه امروز می‌شویم. چند قدم پایین‌تر نانوایی است که این بار کاسب آن ارمنی نیست اما به انصاف داشتن و خوش‌اخلاق بودن شهره است. نانوایی که در قدیم به اسم جعفر معروف بوده و امروز همه آن را به اسم تبریزیان می‌شناسند. وارد مغازه که می‌شویم نانوای جوان و سر حال به پیشوازمان می‌آید. با لبخند به داخل مغازه راهنمایی‌مان می‌کند. وقتی می‌پرسم فکر می‌کنید چه چیزی باعث شده کاسب نمونه انتخاب شوید، لبخند می‌زند و در جوابم می‌گوید: «من در محل معروفم به اینکه نان بی لبه دارم.» چشمانم گرد میشود نان بی لبه؟! تعجبم را که می‌بیند با همان لبخند ادامه می‌دهد: «آن چیزی که باعث دورریز داشتن نان میشود خمیرهایی است که کنار بعد از پختن وجود دارد به آن لبه می‌گویند. مردم دوست ندارند نانی بخرند که لبه دارد چون دور ریز میشود و من این حساسیت آنها را در پخت نان در نظر می‌گیرم.»
حضور مردم در تجربه امروز ثابت کرد که چقدر برایشان مهم است که از کاسب‌های مهربان محله‌شان تقدیر شود و دقیقاً به همین خاطر است که برنامه تقدیر از کسبه منطقه ۸ با عنوان «کاسب حبیب‌الله» تا پایان سال ۹۵ ادامه دارد.
