«گلستان هنر» نقد و بررسی می‌شود

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، به نقل از روابط‌عمومی فرهنگستان هنر، کتاب گلستان هنر از کتاب‌های ارزشمند تاریخ هنر خوش‌نویسی و نگارگری ایران است که به‌تازگی آن را مؤسسه تألیف، ترجمه و نشر آثار هنری (متن)، وابسته به فرهنگستان هنر، با تصحیح و تعلیقات سیدکمال حاج‌سیدجوادی منتشر کرده است. نقد و بررسی این کتابِ تازه‌ انتشاریافته به‌صورت برخط برگزار خواهد شد.

در نشست نقد و بررسی این کتاب، سید کمال حاج‌سیدجوادی مصحح کتاب، سیدمهدی حسینی عضو پیوسته فرهنگستان هنر، رضا شعبانی پژوهشگر تاریخ، هادی سیف پژوهشگر هنرهای سنتی ایران، علی‌اصغر میرزایی‌مهر استادیار دانشگاه علم و فرهنگ و کفایت کوشا پژوهشگر هنرهای سنتی به‌صورت برخط سخنرانی خواهند کرد.

علاقه‌مندان می‌توانند روز دوشنبه ۲۴ آبان، ساعت ۱۴ به صورت برخط و حضوری با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی در این برنامه شرکت کنند. برای پیوستن به این وبینار می‌توانند به اینجا مراجعه کنید.

گلستان هنر به قلم «قاضی میراحمد بن‌شرف‌الدین حسین منشی‌قمی» حدود چهارصد سال پیش نوشته شده است. این کتاب از کتاب‌های مشهور و مهم تاریخ خوش‌نویسی و نگارگری ایرانی است و «سیدکمال حاج‌سیدجوادی» آن را بر اساس نُه نسخه معتبر تصحیح مجدد کرده و بر آن تعلیقات و فرهنگ‌نامه‌ای نیز افزوده است.

اولین مقاله درباره قاضی احمد را استاد سمنوف روسی در سال ۱۹۲۵ م، ضمن بحث درباره بهزاد نقاش نگاشت و از نسخه خطی گلستان هنر در مسکو خبر داد. آوازه این کتاب و مؤلف آن در آغازه سده بیستم در جهانِ ایران‌شناسی پیچیده بود تا اینکه به زبان‌های روسی و انگلیسی ترجمه شد.

کتاب حاضر دارای چهار فصل است؛ فصل نخست به «ذکر خط ثلث» اختصاص دارد. در این فصل، مؤلف به خط ثلث و «خطوط ستّه» و واضع خطوط ستّه، «ابن‌مقله»، پرداخته است. در ادامه این فصل، شاگردان ابن‌مقله و دیگر اصحاب خط معرفی شده‌اند. فصل دوم «در ذکر خوش‌نویسان تعلیق» است که از خواجه عبدالحی آغاز و به خواجه علاءالدین منصور ختم شده است. فصل سوم «در ذکر خوش‌نویسان نستعلیق» نام دارد که از خواجه میرعلی تبریزی آغاز شده و تا مولانا نعمت‌الله ادامه دارد. چهارمین فصل این کتاب «در ذکر احوال نقاشان» است. خاتمه کتاب نیز در باب جدول و تذهیب و رنگ‌های الوان و… است. در انتهای کتاب، بخش‌های «تعلیقات»، «فرهنگ‌نامه»، «فهرست منابع و مآخذ» و «فهرست‌های تصویری بخش گنجینه» آمده که بیش از دویست صفحه به آن اختصاص دارد.