آیین رونمایی کتاب «داستانهایی که اکران نشد» در فرهنگسرای سرو برگزار شد
ابوالفضل جلیلی؛ از خاطرات جنگ تا موفقیت در سینما
آیین رونمایی و جشن امضای کتاب «داستانهایی که اکران نشد» به قلم ابوالفضل جلیلی، به همت کتابخانه سرو و کانون ادبی زمستان در سالن آمفی تئاتر فرهنگسرای سرو برگزار شد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، آیین رونمایی و جشن امضای کتاب «داستانهایی که اکران نشد» به قلم ابوالفضل جلیلی، به همت کتابخانه سرو و کانون ادبی زمستان در تاریخ ۲۹ آبان ۱۴۰۴ با حضور عبدالرضا اکبری، چنگیز حبیبیان، هنرمندان، ورزشکاران و ترانهسرایان در فرهنگسرای سرو برگزار شد.
در این نشست، عبدالرضا اکبری با اشاره به تعداد محدود آثار ابوالفضل جلیلی که به نمایش درآمدهاند، گفت: ابوالفضل جلیلی تنها ۱۴ یا ۱۵ اثر دارد که بسیاری از آنها هرگز اکران نشدهاند. اما او انسانی با قلمی بسیار قوی است که داستانهایی را روایت میکند که هرگز به تصویر کشیده نشدهاند.
در این نشست ادبی، عبدالرضا اکبری به بررسی شخصیت و آثار ابوالفضل جلیلی پرداخت. او با تأکید بر ویژگیهای خاص کارگردانی جلیلی و تأثیرات عمیق آن بر سینما، نگاهی ویژه به ارتباط این هنرمند با موسیقی و داستانگویی داشت.
ابوالفضل جلیلی؛ هنرمندی با روحیهای موسیقایی و داستانگویی بینظیر
عبدالرضا اکبری به یادآوری خاطراتی از همکاریاش با جلیلی در فیلم «ابجد صابر» پرداخت و گفت: فضای کارگردانی ابوالفضل به گونهای است که خصوصیات فردی او در آثارش به وضوح دیده میشود. او در کارش از روشهایی استفاده میکند که باعث میشود بازیگران به راحتی در مسیر هدایت شوند.
اکبری همچنین به تأثیرات سبکهای مختلف بازیگری در تاریخ سینما اشاره کرد و افزود: جلیلی از روشهایی استفاده میکند که شبیه به رویکردهای رئالیسم است. او تمریناتی را بین دو بازیگر انجام میدهد که احساسات را به حرکات تبدیل میکند. در این میان، من حس میکردم او باید اهل موسیقی باشد.
ایشان سپس به اخلاق و سادگی جلیلی اشاره کرد و گفت: او هرگز اهل ادا و اطوار نیست و از شیوههای ساده برای بیان احساسات استفاده میکند.
در ادامه، اکبری به کتاب «داستانهایی که اکران نشد» اشاره کرد و گفت: منش، رفتار و خصوصیات جلیلی بسیار جذاب است. او با تیکهکلامها و شوخیهایش، لحظات را زنده میکند و این توانایی او را به یک نویسنده برجسته تبدیل میکند.
عبدالرضا اکبری با تأکید بر اهمیت شناخت و معرفی هنرمندانی چون ابوالفضل جلیلی، خواستار حمایت از آثار او شد و گفت: ما نیاز داریم تا داستانهای او را بشناسیم و آنها را زنده نگه داریم.
سینماگری با روحیات مردمی و نگاهی خلاقانه به زندگی
عزیزالله حاجی مشهدی، منتقد و کارشناس سینما، در این نشست به بررسی آثار و شخصیت ابوالفضل جلیلی پرداخت. او با تأکید بر تأثیرگذاری جلیلی در دنیای سینما و ادبیات، بیان کرد: ابوالفضل جلیلی نه تنها یک کارگردان، بلکه یک روایتگر زندگی است. او با نگاهی عمیق به جزئیات زندگی روزمره، توانسته است تصاویری زنده و واقعی از جامعه را به نمایش بگذارد.
حاجی مشهدی به ویژگیهای بارز جلیلی اشاره کرد و افزود: روحیه مردمی او باعث میشود که آثارش همواره با مخاطب ارتباط برقرار کند. او از دل مردم برخاسته و به همین دلیل داستانهایش همواره عطر زندگی واقعی را دارند. جلیلی با نگاه خلاقانهاش، توانسته است داستانهایی را روایت کند که به سادگی فراموش نمیشوند.
وی در ادامه به تأثیرات فرهنگی و اجتماعی آثار جلیلی پرداخت و گفت: آثار او نه تنها در سینما، بلکه در ادبیات نیز تأثیرگذار بودهاند. او با خلق داستانهایی که از دل جامعه برمیآیند، توانسته است صدای مردم باشد.
حاجی مشهدی همچنین به اهمیت گروه ادبی زمستان و ناشر این کتابها اشاره کرد و از تلاشهای آنان برای ارائه آثار با کیفیت قدردانی کرد.
از خاطرات جنگ تا موفقیت در سینما
ابوالفضل جلیلی، نویسنده و کارگردان سینما، در سخنانی صمیمی به بیان تجربیات خود از دوران جنگ و چالشهای زندگی هنریاش پرداخت. او با اشاره به سختیها و تلاشهایش در مسیر فیلمسازی، از خاطرات شیرین و تلخی که در این راه داشته، سخن گفت.
ابوالفضل جلیلی در این گفتوگو به یادآوری روزهای ابتدایی جنگ و تأثیر آن بر زندگیاش پرداخت و با اشاره به اینکه در آن زمان به عنوان یک تهیهکننده سینما فعالیت میکرده، گفت: در آن روزها، احساس میکردم که چیزی که هستیم نیست و همه کارها را خودم انجام میدادم، چون به کسی اعتماد نداشتم.
وی همچنین به خاطراتی از دوران پس از جنگ اشاره کرد و گفت: یادم میآید که یک داستان کوتاه نوشتم و خدا کمک کرد. این داستان بعدها تبدیل به کتابی شد که یک سال بعد جایزه گرفت.
جلیلی در ادامه به چالشهای جراحی و استراحت مطلق خود اشاره کرد و گفت: دکتر گفت که باید سه روز استراحت کنم، اما من بعد از سه روز دوباره به فیلمبرداری برگشتم.
او درباره تجربهاش از جشنوارههای بینالمللی نیز صحبت کرد و افزود: در ۳۲ سالگی به جهانی شدن آثارم فکر میکردم، اما در ۲۷ سالگی این اتفاقات شروع شد. جشنوارهای که به ژاپن رفتم، تجربهای خاص بود.
در پایان از کتاب «داستانهایی که اکران نشد» رونمایی و جشن امضای برگزار شد.