یکجانشین شدن ایلات و عشایر، بر اثر تغییر شیوه معیشت، ضعف و زوال گله داری سنتی و اشتغال به فعالیت های زراعی و امور دیگر است که به این ترتیب و بتدریج از کوچ نشینی به نیمه کوچ نشینی و سرانجام به یکجا نشینی منجر شده است.

شهروند در ارتباط با قوانین نخست باید بپذیرد که قانون وجود دارد. دوم، هر موقع که می‌خواهد بتواند این قانون را مورد اعتراض قرار دهد، سوم اینکه قانون برای حاکم بودن شهروندان بر سرنوشت خودشان باشد. منشوری که از دل گفتمان جامعه مدنی نباشد در بهترین حالت یک منشور حکومتی است که با برخی از متخصصان مشورت‌هایی شده و به سطح عموم رسیده است.