یکجانشین شدن ایلات و عشایر، بر اثر تغییر شیوه معیشت، ضعف و زوال گله داری سنتی و اشتغال به فعالیت های زراعی و امور دیگر است که به این ترتیب و بتدریج از کوچ نشینی به نیمه کوچ نشینی و سرانجام به یکجا نشینی منجر شده است.