نمرود خدا را به جنگ طلبید و با مگسی هلاک شد.
فرعون ندای «انا ربکم الاعلی» سر داد و غرق شد.
انسان مدرن دم از «خدا مرد» زد و در مواجهه با موجودی میکرونی مثل کرونا، ناتوان‌تر از همیشه به اضطرار رسید.
انسان مدرنِ عقل‌گرای علم‌زده که جایگاهی برای معنویت قائل نبود، حالا در یک بهت عمیق فرو رفته و چنان احساس ضعف کرده که در پیشرفته‌ترین کشورها، مهم‌ترین مقامات رسمی «روز دعا» اعلام می‌کنند و توسل به قدرت لایزال الهی را مطمئن‌ترین راه نجات می‌دانند!
چه کرده‌ای کرونا!
محاسبات جهان را به هم ریخته‌ای و تصویر بهشت‌گونه سرزمین‌های به ظاهر متمدن جهان اولی را درمقابل چشم جهانیان شکسته‌ای!
تصویر ترک‌خورده‌ای که برای مردمان به استثمار کشیده جهان سوم حتماً یک نقطه عطف مهم برای اعتماد و اتکا به خود خواهد بود.
امروز طوفانِ تو، پرده‌های اغواگر پروپاگاندای رسانه‌های حلقه به گوش قدرت‌های جهان را کنار زده و داستان‌های فراموش‌شده «غرب وحشی» را از لابه‌لای کتاب غبارگرفته تاریخ نمایان کرده است.
امروز انسان غرق در لذت و قدرت، ناامید و هراسناک، دنبال تکیه‌گاهی است که مانع ویرانی‌اش شود و در پایانِ همه راه‌های رفته و نرفته‌اش برای رسیدن به آرامش، ناگاه انگار حلقه مفقوده «خدا» را می‌یابد!
و «وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْض»؛ خدایی که حکومت آسمان و زمین درید قدرت اوست برایش معنای تازه‌ای می‌یابد.
خدایی که در پس منافع دنیای مدرن رو به فراموشی بود، حالا آغوش مهربانش پناه‌گاه اولِ انسان‌های تنهامانده و سرگردان است. انسانی که برای مناسبات کام‌جویانه‌اش تمام قیود اخلاقی و انسانی را فدای عنوان انسانِ آزاد می‌کرد، اینک از وحشت مرگ و بیماری از نزدیک‌ترین کسانش نیز فاصله گرفته است.
کرونا اگر تلنگر «خداآگاهی» برای غافلان دنیای مادی بود، اما برای انسان‌های دیندار عرصه آزمون دین‌داری اصیل، شکوفایی اخلاق و قدرت‌مندی روح بود. ساعت زمان بر روی تاریخِ درد ایستاد و مؤمن متوکل، خوب می‌داند که دردها چگونه رتبه «صبوری» را محک می‌زنند و صبر است که گوهر وجود و روح انسان را صیقل می‌دهد و آنچه که از پس رنج‌ها رخ می‌نماید، «انسان پرورش یافته» است.
انسانی که پله‌پله به خدا نزدیک شده و حالا فاصله کمتری با «منبع‌خیر» دارد.
انسانی که لطیف شده و از پس «خودخواهی» به «دیگرخواهی» رسیده است.
تجلی دیگرخواهی مؤمنانه را این روزها می‌توان در سبک زندگی درمان‌گران و گروه‌های جهادی دید که تهدیدِ مرگ و افسردگی را به فرصتِ نشاط‌انگیز خدمت و دستگیری انسان‌های دیگر تبدیل کرده‌اند و چون پرتویی درخشان پیش روی جویندگان حقیقت‌اند!
القصه؛ بیت زیبای جناب بی‌دل شرح حال این روزهای ماست که:
کشتی تدبیر ما توفانیِ حکم قضاست
جز دم تسلیم، اینجا لنگری در کار نیست
