از «رازی»راضی بر می‌گردید! / تهرانگردی کم‌خرج دربوستان رازی + تصاویر

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، تهران کلانشهر ایران، جمعیت بالایی را در خود جای داده. هر سال همین وقت ها با پایان امتحانات مدارس، خانواده های بسیاری بار و بُنه می بستند تا به گوشه و کنار، شهر و دیار زیبایی از کشورمان سفر کنند. حالا اما کرونا بساط سفر را چیده؛ دست کم محدودتر کرده است. ماندن دائم در خانه کم کلافه کننده نیست. تهران کم تفرجگاه ندارد که به درد گشت و گذار چند ساعته و البته با رعایت نکات بهداشتی می خورد.

تفریح جمع و جور و کم خرج در این مراکز کمک می کند، دلمان انبار باروت و به خاطر سفر نرفتن از شدت یکنواختی و کلافگی منفجر نشود. سازگار با شرایط پیش آمده از امکانات گردشگری و تفریحی شهری که ساکن آن هستیم هم می‌توان بیشتر استفاده کرد. خبرگزاری فارس در این گزارش پیشنهادهای گردشگری را بعد از فروکش کردن پیک پنجم کرونا با بوستان رازی شروع کرد. بوستانی زیبا، بزرگ و متاسفانه کمتر شناخته شده.

بوستان «رازی» با مساحت بالای 25هکتار، داشتن انواع درختان میوه و غیرمثمر، پارکینگ، سینما، فرهنگسرا، کتابخانه، انواع سالن های روباز و سرپوشیده ورزشی، دو مسجد فعال، زمین چمن مصنوعی وطبیعی فوتبال، دریاچه بزرگ قایقرانی همچنین انواع تندیس و مجسمه جذاب، برای گردشگری کم خرج، در دسترس و خانوادگی گزینه بسیار خوبی است.

این بزرگ بوستان، سال 1376 در خیابان قزوین و جنوبغرب تهران بهره برداری شد تا تفریحگاهی در مرکز و جنوب تهران باشد. پیش از انقلاب اراضی این بوستان، کوچه پس کوچه های محله بدنام تهران؛ «شهرنو» بود با کارنامه ای سیاه. بعد از انقلاب محله بدنام تخریب و تبدیل به بوستان شد. درختان پارک رازی درست همین جا قد کشیدند و سبز شدند تا سیاهی کارنامه محدوده ای که روزگاری خانه «فحشا» و «فساد» را پاک کنند. جایی که قبلاً مرکزغیراخلاقی بود به مرکزی فرهنگی، تفریحی وهنری تبدیل شد تا نوجوانان و جوانان تهران تفریحات سالم داشته باشند.

 

بوستان رازی یک دوره یکی از بهترین بوستان های تهران بود. در یک قیاس ساده می توان گفت، معادل بوستان «جمشیدیه»، «ساعی»، «لاله» و «ملّت» برای مردم جنوب و مرکز تهران بود. اما آنچه باعث شد این پارک مثل آن بوستان ها شلوغ و پرتردد نماند، اطلاع نداشتن اهالی و مردم تهران از امکانات خیلی خوبش بود. این بوستان از سال 1376 تا همین یک دهه قبل،  یک دوره اوج داشته است. به مرور به خدمات و امکاناتش افزوده شده با این حال اما مدتی است برخی امکاناتش کمرنگ یا تعطیل شده. این موضوع البته شاید به دلیل کاهش آمار مراجعه گردشگران غیربومی هم باشد. تعطیلی باشگاه «پینت بال»، «شهربازی» و برنامه هایی مانند «ماهیگیری» در دریاچه مصنوعی بوستان نمونه ای از این موارد است. اگر مردم مراجعه بیشتری به بوستان داشته باشند، طبیعی است که این خدمات دوباره تقویت خواهد شد. بوستان بزرگ رازی با ظرفیت بالای گردشگرپذیری می تواند از برترین های تهرانگردی باشد. آلاچیق های خانوادگی و بزرگ بوستان فضایی سالم با فاصله اجتماعی مناسب برای حضور خانواده ها دارد. «رازی» چنان زیبا و کامل است که می ارزد از آن سر شهر کوبید و آمد این سرِ شهر تا ساعاتی به یادماندنی را تجربه کرد.

اگر علاقمند به عکاسی هستید، دوربین یا تلفن همراهتان را بردارید و بروید بوستان رازی. قاب های متفاوت و جذابی برای عکاسی می شود پیدا کرد که خاطره خوشی از گردش و عکس یادگاری در این بوستان سرسبز و متنوع را برای ما بجا می گذارد. قاب هایی که نمونه اش را شاید در کمتر بوستان یا تفرجگاه تهران بتوانید  یکجا پیدا کنید. تنوع بسیار جذاب پوشش گیاهی و سازه های زیبا و طراحی چشم نواز بخش های مختلف در کنار وسعت چشمگیر پارک خواه ناخواه سبب شده تراکم جمعیت و فاصله اجتماعی در بوستان مناسب باشد و بتوان با خیال راحت عکاسی و تفریح کرد. پوشش گیاهی بوستان دیدنی است به خصوص در بهار و پاییز در این بوستان حتی می توانید تجربه میوه چینی داشته باشید. درختان مثمر انار، به، انجیر و نارنج و انواع درختان غیرمثمر زیبا از چنار گرفته تا زبان گنجشکی، بید، بلوط، تبریزی و...زیبایی «رازی» را به یاد ماندنی کرده است.

پوشش گل های فصل بوستان مدام تغییر می کند بهار لاله زار و سنبل زار می شود. تابستان عطر گل های رز، محمدی و نسترن تمام بوستان را پر می کند. زمستان درختان بوستان هرس می شود. آلاچیق ها، سبدهای گل و حصارهای چوبی با همین شاخ و برگ های هرس شده ایجاد و «پرچین بافی» می شوند. دیوارهایی با نمای صخره ای و فضای خالی میانشان، محوطه سنگپوش، پلکانی و سازه هایی مثل کبوترخانه که بنایی شبیه قلعه پلکانی و تا حدودی هم مشابه بنای حافظیه است، ایوان های هلالی، طاق ها و سرستون های آلاچیق ها، دالان های درختی و... امکانِ رایگانی برای برای عکاسی طبیعت است. دیدنی های این بوستان متاسفانه زیر سایه بقیه جاذبه های گردشگری شهر، مهجور مانده و کمتر کسی هشتک تهران گردی درباره بوستان رازی زده است، شما می توانید این خلاء تصویری را در فضای مجازی با عکس هایی که می گیرید پر کنید، هم فال و هم تماشا. یکی از اهالی با لبخندی ملیح جمله جالبی برای دعوت از تهرانی ها برای دیدار از بوستان «رازی» می گوید: «بیایید رازی، راضی بر می گردید از بس که قشنگ است.»

بوستان، شهربازی بزرگی داشته که مدتی است به حالت نیمه فعال درآمده. دریاچه مصنوعی آن اما فعال و چنان وسیع است که در عکس های هوایی از بوستان، نخستین چیزی که از «رازی» به چشم می آید، همین دریاچه است. قایق های پدالی فرصت فراهم می کنند تا در این دریاچه مدور چرخ بزنید و سلفی هایی که می توان مشابه آن را در شمال کشور یا دریاچه های شهرهای دور و نزدیک گرفت در همین تهران خودمان بگیرید. این یکی از چهار دریاچه مصنوعی تهران؛ «شهدای خلیج فارس»، «ارم» و «المهدی(ع)» است.

فانوس دریایی این دریاچه سه هکتاری هم کم تماشایی نیست. بالای آن یا روی پل روگذرش می توان محدوده ای وسیع، دورهمی درختان و مجسمه های زیبای پارک را تماشا کرد. مدتی طرحی خلاقانه اجرا می شد که خیلی ها دلتنگ اجرای دوباره اش هستند. پاییز و زمستان که ماهیگیری در رودخانه های اطراف تهران ممنوع بود، انواع ماهی و بیش از همه «قزل آلا» و «کپور» درون دریاچه ریخته می شد. علاقمندان با پرداخت مبلغی و دریافت مجوز حداکثر صید 5 ماهی، ماهیگیری می کردند. اگر هشتک نام این بوستان را در اینستاگرام و فضای مجازی جستجو کنید معدود تصاویر مربوط به همین جشنواره و عکس یادگاری گردشگران با ماهی هایی که خودشان صید کرده بودند را خواهید دید.

پردیس سینمایی بوستان رازی با دوسالن نمایش و 220 صندلی برای علاقمندان سینما، بوفه، رستوران و پارکینگ یکی از خانوادگی ترین فضاهای بوستان رازی محسوب می شود که می تواند بهتر مورد بهره برداری قرار بگیرد. این پردیس سال 1387 افتتاح شد. پیش از این نام فرهنگسرای رازی که در این بوستان قرار دارد، «ورزش» بود و طبیعی است به همین واسطه مجموعه ای از خدمات و امکانات ورزشی در این بوستان گردآمده باشد که ماحصل همان نام قبلی باشد. استخرهای سرپوشیده، جکوزی، خانه کشتی، انجمن دارت، دوچرخه سواری، اسکیت، پینگ پنگ، فوتبال، بسکتبال، والیبال، فوتسال، هندبال و... فضایی مناسب برای علاقمندان فراهم کرده است. البته جای خالی خدمات مجدد شهربازی و پینت بالش دیده می شود.

این بوستان برای پیاده روی، تمرین دوچرخه سواری و اسکیت به دلیل داشتن مسیرهای طولانی، هموار و امن از بهترین هاست. فرهنگسرای رازی سال 1381 افتتاح و بعدها به نام فعلی نامیده شد. پارک رازی از سال 1380 کتابخانه بزرگی دارد با دو سالن مجزا برای آقایان و بانوان که سبب شده نیاز نباشد این فضا را برای استفاده بانوان و آقایان نوبت بندی کنند. خانواده ها هنگام گردش در بوستان می توانند در نمازجماعت ظهر و مغرب دو مسجد بوستان به نام های «سیدالشهدا(ع)» و «کمیل» هم شرکت کنند.

عکس یادگاری در کنار یک مجسمه یا تندیس همه جای جهان از بهترین و رایج ترین رفتارهای گردشگری است. آنهایی که بوستان رازی را برای گردشگری انتخاب می کنند، خوشانس هستند چون به بوستان مجسمه ها آمده اند! بعضی مجسمه ها یا از بدوِ افتتاح بوده اند یا به مرور برای زیباسازی بیشتر بوستان نصب شده اند. جمع چشمگیری از آنها اما هدیه یک رویداد بزرگ فرهنگی کشور به این بوستان و مردم جنوب شهر است. سومین سمپوزیوم مجسمه سازی تهران که سال 1390با حضور هنرمندان بنام مجسمه ساز، پیکرتراش و سردیس و تندیس ساز کشورمان و هنرمندانی از «سوریه»، «گرجستان»، «انگلستان»، «ترکیه» و «ژاپن» برگزار شد، خوش برکت بود.

مجسمه و تندیس های جالب بسیاری طراحی شد. مرداد 1395بوستان رازی یک هدیه ویژه دریافت کرد؛ جانمایی این مجسمه و تندیس ها در جای جای بوستان. این اتفاق، ارزش معنوی و هنری این پارک بزرگ را دوچندان کرد. حجم های خلاقانه ای در این بوستان نصب و بهانه عکس یادگاری گردشگران بسیاری شده است. از «سنگ بی حوصله» گرفته تا «دار قالی و برگ خزان» یا انواع حجم های مختلف. برای آمدن به بوستان رازی از هر نقطه از شهر، خودتان را به میدان قزوین برسانید. بقیه مسیر روشن و سرراست است. جای پارک برای خودرو دارید و می توانید دوچرخه، توپ، موادغذایی و لوازم موردنیاز گردش نیم روزه خانواده را همراه بیاورید.