تب بازی مرکب؛ تمثیلی از سرمایه داری مدرن

تنها در 27 روز ، این نمایش با 111 میلیون دنبال کننده ، رکوردی را در پلتفرم پخش آنلاین آمریکا شکست. علیرغم استقبال سردی که در کشور کره از این فیلم صورت گرفت اما امضای هوانگ دونگ هیوک یک مورد منحصر به فرد در سراسر جهان بود. در اینجا ما سعی می کنیم برجسته ترین دلایلی را که ممکن است در تولد این تب موثر باشد مرور کنیم.

هنگامی که فیلم "بازی مرکب" در 17 سپتامبر در Netflix   به نمایش در آمد  تعدادی از منتقدان کره جنوبی از بقای این درام محلی مبهوت ماندند. آنها شخصیت ها را "مبتذل"، طرح "قانع کننده" و خشونت را "غیرقابل توجیه" دانستند.

آنها همچنین مظنون بودند که کل اکشن و نه قسمتی، بسیار شبیه فیلم های قدیمی تر مانند فیلم ژاپنی Battle Royale است و علیرغم طراحی عالی ، تزئینات و بازیگران ستاره دار، چیزی به این ژانر اضافه نکردند (لی جونگ جائه ، پارک Hae Soo ، Ye Ha Joon ، Oh Young Soo ، Hyun Joongو دیگران(

برای مثال ، مجله اکونومیست به نقل از منتقد مشهوری که نامی از او نبرده،  می گوید: "اگرچه هر ژانری کلیشه خاص خود را دارد ، اما قسمت خوبی از بازی مرکبشما را به یاد هر فیلم دیگری می اندازد که تا به حال دیده اید."

با وجود این نظرات منفی در کشور محل تولید اما "بازی مرکب" جهان را فرا گرفت. در اواسط هفته گذشته کار نویسندگی و کارگردانی هوانگ دونگ هیوک یک رکورد جهانی را به ثبت رساند ، زیرا پلتفرم پخش کننده ایالات متحده اعلام کرد که مشترکان آن "به طور رسمی به 111 میلیون نفر رسیده اند". "بازی مرکب" این تعداد مشترک را تنها در 27 روز جذب کرد و به راحتی از سریال تاریخی-عاشقانه "بریگرتون" پیشی گرفت ، که 82 میلیون مشترک در 28 روز اول دنبال کردند. به این ترتیب بازی مرکب به رکورد بزرگترین آغاز یک سریال دست یافتند.

محبوبیت این سریال مانند تب ای شده است که در اشکال مختلف مشهود است ، مهمترین آنها میلیون ها ویدئوی الهام گرفته از آن در "Tik Tok" ، هزاران "میم" و ده ها مقاله جدی است که محتویات آن را تجزیه و تحلیل می کنند.

کافه های سراسر جهان حتی فروش شیرینی های دالگونا کره ای خود را آغاز کردند ، که یکی از چالش های این مجموعه تلویزیونی بود. و در پاریس ، نبردها زمانی آغاز شد که طرفداران سعی کردند خود را به مغازه ای برسانند که بازدیدکنندگان می توانند در محل کار با مجریان لباس صورتی صف بکشند.

در همین راستا ، مدرسه ابتدایی جان برامستون در شرق لندن نامه ای به والدین خود ارسال کرد و نگرانی های خود را در مورد اینکه کودکانی که این سریال را تماشا می کردند تلاش می کردند با تیراندازی فرضی به سویب همدیگر این سریال را بازنمایی کنند.

در متن این نامه آمده است: "کودکانی که سریال را تماشا می کنند در معرض صحنه های خشونت هستند و متأسفانه این رفتارها را انجام می دهند که قابل تحمل نخواهد بود ، زیرا باعث ایجاد درگیری در گروه های دوستان می شود.

به موازات آن ، بازتاب وحشیگری رقابت در این سریال ، وضعیت مردم عادی کره جنوبی را نشان می دهد که با مسکن گران قیمت و بازار کار راکد دست و پنجه نرم می کنند در حالی که سیاستمداران هنگام حمله به مخالفان خود شروع به اشاره به بازی مرکب می کنند.!

پس از موفقیت جهانی که موسیقی کی پاپ در سالهای اخیر به دست آورد (به ویژه از طریق گروه های جوانان مانند BTS) و اعطای جایزه سینمایی اسکار در سال 2020 به فیلم "انگل" بونگ جون هو از کره جنوبی، هیچ شکی وجود ندارد که این کشور آسیایی جهان را متحول کرده است. صحنه نمایش تلویزیونی جهانی از طریق "بازی مرکب" که نمادگرایی اجتماعی را با خشونت شدید ، عمل و هیجان از طریق دیدگاه دیستوپیا از یک جامعه بسیار قطبی ترکیب می کند.

در حالی"K-drama" (درام کره ای) در بسیاری از کشورها صفحه های کوچک تلویزیونی را در نوردیده است، نمایشنامه نویسان و هنرمندان هنری فیلم بازی مرکب با پرداختن به موضوعاتی همچون قدرت ، خشونت و مسائل اجتماعی سعی کرده اند به مسائلی بپردازند که تاریخ کره جنوبی را مشخص کرده است ، از جنگ ، فقر و دولت های مستبد . چیزی که باعث ایجاد یک صحنه فرهنگی پر جنب و جوش شده که در دهه های اخیر مورد توجه مخاطبان جهانی قرار گرفته است.

واضح است که درخشش و موج فیلم های کره ای به زودی محو نخواهد شد ، همانطور که "نتفلیکس" در فوریه گذشته از زبان تد سراندوس ، رئیس آن ، اعلام کرد مبنی براینکه برنامه ای برای سرمایه گذاری 500 میلیون دلار در سال جاری برای سریال ها و فیلم های تولید شده در کره جنوبی دارد. او همچنین توضیح داد: "در دو سال گذشته ، جهان عاشق آثار شگفت انگیز کره ای شده است که در کره ساخته می شوند و توسط همه جهان در شبکه ما مشاهده می شود ... ما تعهد قوی به کره داریم و به سرمایه گذاری و همکاری با فیلم نامه نویسان کره ای در اشکال مختلف ادامه خواهیم داد. "

با افزایش رقابت با دیزنی پلاس ، HBO Max ، Apple TV+ و سایر شبکه های پخش ، بسیاری از تحلیلگران معتقدند که رهبری قوی Netflix در سرگرمی های کره ای یکی از مزایای استراتژیک اصلی این شرکت مستقر در کالیفرنیا است. موفقیت بازی مرکب بر محبوبیت مینیونگ کیم افزوده است ، وی از زمان پیوستن به سازمان در سال 2016 به موفقیت های چشمگیری دست یافته است. امروز ، وی معاون رئیس محتوا در آسیا است. این شرکت مسئول نظارت بر تصمیمات محتوایی Netflix در سراسر منطقه آسیا و اقیانوسیه به استثنای هند ، از جمله بازارهای اصلی رشد مانند ژاپن ، کره جنوبی ، تایوان ، آسیای جنوب شرقی و استرالیا/نیوزلند است.

یک دهه پیش ، هوانگ دونگ هیوک فیلمنامه این سریال را تکمیل کرد ، اما موفق نشد هیچ یک از سرمایه گذاران را برای پذیرش آن متقاعد کند ، زیرا اکثریت آنها فیلنامه او را "بسیار خونین ، غیرمعمول و اسرار آمیز" می دانستند. هوانگ دونگ هیوک پس از پرداختن به آثار قبلی خود با موضوعات متعددی مانند تجاوز جنسی ، فرزندخواندگی و ناتوانی ، بر روی متن این فیلم نامه دوباره کار کرد و بر اساس حقایقی واقعی که آزادانه از او الهام گرفته بود ، پرداخت.

ام در مورد سریال او در "Netflix" ، که به کارگردانی خود او اجرایی شده، شامل اشاره های واضح به شماری از شوک ها و صدماتی است که هنوز هم تا به امروز حافظه جمعی کره جنوبی انها را در خود جای داده است ، مانند بحران مالی آسیا در 1997 و اخراج کارمندان شرکت "سانگ یانگ خودرو" در سال 2009 ، دو رویداد که منجر به موارد خودکشی شد.

داستان به طور خلاصه حول محور شخصیت های مختلف متعلق به دنیای حاشیه نشینان و مستضعفان در جامعه جنوبی (شهروندان ، پناهندگان ، مهاجران ...)است که در مسابقه ای بر اساس بازی های معروف سنتی کودکان شرکت می کنند ، به امید کسب جایزه مالی ( حدود 38.1 میلیون دلار) برای تغییر وضعیت وخیم وضعیت مالی و زندگی خود.

اما کسانی که به دنبال پیروزی هستند باید برای نجات جان خود کار غیر ممکن را انجام دهند ، زیرا باخت در هر بازی منجر به "حذف" می شود ... یعنی مرگ!

جذب این مجموعه برای مخاطبان وسیع در سراسر جهان به عوامل متعددی مرتبط است که علاوه بر تولید دقیق و گسترده و صحنه نگاری قابل توجه، یکی از مهمترین آنها ترکیبی از سرگرمی های کودکانه و پیامدهای مهلک آن است.

درست است که رویدادها در یک چارچوب کاملاً کره ای در حال وقوع است ، اما موضوعاتی که فیلم به آنها می پردازد و بیش از حد سرمایه داری را روشن می کند، از استقبال جهانی برخوردار است ، بنابراین کلید موفقیت او در همه جا است.

شارون یون ، پروفسور مطالعات کره ای در دانشگاه نوتردام ، ایالات متحده ، در مصاحبه ای با خبرگزاری فرانسه در این باره می گوید: "تمایل فزاینده برای اولویت دادن به سود مادی بر رفاه فردی در این فیلم پدیده ای است که در همه جوامع سرمایه داری در سراسر جهان وجود دارد."

استقبال از "بازی مرکب" بازتاب قدرت فرهنگی عظیم کره جنوبی در فضای جهانی است. این فیلم همچنین ممکن است در پیروی از فیلم "انگل" ، که نشان دهنده جنبه ای از بی عدالتی اجتماعی است ، سود برده باشد. اما بیشتر از همه ، نشان می دهد که مانند عشق و پول ، شکایت از نابرابری هیچ زبانی (تریبون) ندارد. در اینجا ، باید توجه داشت که شاید آنچه "بازی مرکب" و "انگل" را متمایز می کند این است که ، اگرچه به فقر و نابرابری طبقاتی می پردازند ، اما این کار را به گونه ای انجام می دهند که مدرنیته و استعداد هنری و سینمایی کره جنوبی را برجسته می کند.

این ممکن است ترکیبی از سرگرمی های خشونت آمیز و نقد عمومی سرمایه داری باشد که جذابیت بازی Squid را برای مخاطبان خارجی که در تولیدات آمریکایی مانند بازی های گرسنگی عادت کرده اند ، توضیح می دهد ، که در یک دنیای دیستوپی از بی عدالتی اجتماعی گسترده اتفاق می افتد. با این حال ، تفاوت بین The Hunger Games و Battle Royale از یک سو و بازی مرکب از طرف دیگر این است که قهرمانان دو اثر اول جوان هستند (آنها YA نامیده می شوند ، به معنی بزرگسالان جوان هستند) در حالی که واقعیت در دومی نیست.

به طور معمول ، مخاطبین به سمت شخصیت های YA جذب می شوند زیرا اغلب از نظر احساسی سخت هستند و عموماً در مورد آنچه فکر می کنند و احساس می کنند بسیار صادق هستند. در حالی که قهرمانان فیلم در بازی مرکب به اصطلاح YA نیستند ، اما هر کدام در لحظات زشت و صمیمی انسان ظاهر می شوند. یکی از عوامل قوی در موفقیت بازی مرکب نحوه ترکیب این شخصیت های قدرتمند با عناصر بازی در چارچوب فرضیه ها است.

هوانگ دونگ هیوک قبلاً گفته بود که سریال او تمثیلی درباره سرمایه داری مدرن است ، اما همچنین مواردی را که ما سرگرمی می دانیم ، هدف قرار می دهد. بعداً در کار ، ما متوجه می شویم که بازی های آخرالزمانی توسط میلیاردرهایی دنبال می شود که در شانس بازیکنان در یک سالن VIP پر از شامپاین و همه چیز خوب شرط بندی می کنند. تماشای شرکت کنندگان در مسابقه برای پول و زندگی خود حتی زمانی که متوجه می شویم این کار برای سرگرمی تماشاگران انجام می شود ، بسیار جذاب است. مانند بسیاری از برنامه های تلویزیونی و فیلم ها ، فیلم بازی مرکب تمرکز ما را بر این می گذارد که مردم از عادت های رقابت تلویزیونی برای این کار رنج می برند: این گرسنگی ما را تغذیه می کند برای درد و بی مهری هایی که واقعیت تلویزیون برجسته می کند.

در واقع ، مانند کولوسئوم روم ، تلویزیون واقعیت تمایل بشر را برای دیدن صدمه دیده و تحقیر دیگران ارضا می کند که این امر آن را به یک پایگاه ایده آل برای نمایش تبدیل می کند. بازی های این مجموعه به آثار ژاپنی مانند قلعه تاکشی و زا گامان اشاره دارد. فیلم های مربوط به آزمایش های رفتاری و "درام های زنده ماندن" مانند Circle ، Battle Royale و The Killing Room برای غوطه ور شدن آنها در طبیعت روان انسان و اینکه تا کجا می توان برای پیروزی یا زنده ماندن پیش رفت ، تأثیرگذار است. بازی مرکب دقیقاً این کار را انجام می دهد ، اما با زیر سوال بردن کسانی که در آن سوی صفحه تماشا می کنند ، یک قدم جلوتر می رود. در این مورد ، آنها ثروتمندان ناپسند هستند که غیر اخلاقی هستند.

در پایان، "بازی مرکب" نشان نمی دهد که تلویزیون واقعیت به کجا می رود ، اما به نظر می رسد که بیانیه ای در مورد لذت واقعی انسان ارائه می دهد. در حقیقت ، موفقیت این نوع درامها بیشتر به تحقیر دیگران بستگی دارد تا به مرگ خونین (خوشبختانه ؟!) آنها.

در حالی که "Netflix" تمدید بازی مرکب را برای فصل دوم تأیید نکرده است، بسیاری دیدند که پایان آن آماده سازی قسمت جدیدی است که رویدادها را تکمیل می کند ، در زمانی که رسانه های اجتماعی مملو از سناریوهای احتمالی است.

از سوی دیگرهوانگ دونگ هیوک در مصاحبه با مجله وارایتی، برنامه ریزی خود برای توسعه "بازی مرکب 2" را تکذیب کرد و گفت: "صرف فکر کردن به آن استرس زا است. اما اگر بخواهم این کار را انجام دهم ، مطمئناً این کار را به تنهایی انجام نمی دهم. من از کارگاه نویسندگان استفاده خواهم کرد و کارگردانان باتجربه می خواهم. "

در این زمینه او همچنین خاطرنشان می کند که تکمیل فیلمنامه دو قسمت اول شش ماه به طول انجامید ... سپس من با دوستان مشورت شفاهی کردم و راههای بهبود را از طریق اجراهای خودم و واکنش های آنها کشف کردم."