پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر/ دنیای پرسرعت رسانه و پیشرفت ابزارهای نوین ارتباطی هر چند عرصه حضور رسانه های سنتی را تنگ کرده است اما هنوز جمع کثیری برای شنیدن صدای ورق های کتاب ، روزنامه و مجلات به وجد می آیند . ماه های سال را اگر کمی دقیق رصد کنیم اردیبهشت و آبان بوی یار مهربان می دهد و تب داغ کتابخوانی در جامعه فوران می کند .
حتی آنهایی که دنیای مجازی را جایگزین کتاب کرده اند ، برای عکس یادگاری هم شده ، فیگور کتابخوانی می گیرند و حداقل عکس پروفایل هایشان را مزین به کتاب و کتابخوانی می کنند .
اما این دانای خوش بیان به جد می تواند راه میان بر خوبی برای رسیدن به دنیایی باشد که الزاما نباید خودت سالها ، ماه ها و شاید روزها وقت بگذرانی و تجربه اش کنی .
شاید بتوان گفت :کتاب تنها رفیقی است که اگر به سراغش بروی میل و شوق رسیدن به آن طراوت معنوی و فرهنگی دارد که تا مدت ها می تواند یک چیز اجتناب ناپذیر برای کسی باشد که اهل کتاب و مطالعه است .
با خواندن کتاب ، آداب رفتاری مان هم تغییر می کند . وقتی کتاب می خوانیم شناختمان نسبت به کلمات عوض می شود . جملات درست تر و با آوای صحیح تر بیان می شود . حتی یاد می گیریم بموقع حرف بزنیم و قبل از حرف زدن ، خوب فکر کنیم .
کتاب خواندن دایره لغات مان را افزایش و فرصت نویسندگی را در ما خلاق و گذشته ی فرهنگی مان را مستمرا یادآوری می کند .
اهل مطالعه می داند که کسی که با کتاب ارتباط ندارد ، بی شک از مهم ترین دست آورد انسانی و از بیشترین معارف الهی و بشری محروم است .
انس با کتاب باید از کودکی در افراد پیدا شود و پدر و مادر بهترین مانوس کنندکان بچه ها با کتاب هستند . خوب است ، بچه ها را با خود به کتابخانه ببرند . بردن بچه ها به کتابخانه از همان سنین کودکی الفتی بین آنها ، کتاب و کتابخانه ها بوجود می آورد . این انس باعث می شود بچه ها و والدین در خصوص کتاب گفت و گو کنند و این گپ و گفت پیوندی جدا نشدنی برایشان ارمغان خواهد داشت .
لذت این دوستی با کتاب در کودکی با خواندن کتابهای مصور و با متن های ساده و کوتاه و در نوجوانی با موضوعات مهیج و پرماجرا و فکاهی و در بزرگسالی با محتوای هدفمند و عمیق بسیار مفرح و اثر گذار است .
باید خود را عادت بدهیم که بدون مطالعه خوابمان نبرد . قرار دادن کتاب در بخش های مختلف خانه و دیدن عناوین کتاب ها می تواند عامل انگیزشی مناسبی برای این رفاقت و دوستی باشد . راستی یادمان باشد کتاب خواندن غیر از درس خواندن است . باید زنگ کتابخوانی را در برنامه های روزانه ی مان ببینیم .
همانطور که بدن به صبحانه ، ناهار و شام نیاز دارد روح آدمی هم به عصرانه های فرهنگی محتاج تر است . بیایید در یک نیمکت بنشینیم و از این دوستی لذت ببریم .
