به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی فرهنگ وهنر، بنفشه طوطی در نشستی که به نقد و معرفی کتاب «سواد روایت» نوشته اچ. پورتر ابوت به ترجمه رویا پورآذر و نیما م. اشرفی اختصاص داشت بیان کرد: کتاب «سواد روایت» اثری است جذاب و غنی به قلم اچ. پورتر ابوت که نویسنده با دقت‌نظر فراوان به بررسی معماری روایت از اولین سنگ بنای آن می‌پردازد و چیستی روایت، کاربرد و تکنیک‌های آن را بررسی می‌کند. وسواس علمی ابوت در قالب دوست‌داشتنی و دل‌نشین کتاب خواننده را غافلگیر خواهد کرد.
وی ادامه داد: با شنیدن کلمه روایت، ذهن اغلب ما به سمت و سوی هنر می‌رود، وقتی این نام را می‌شنویم، به رمان‌ها، رزم‌نامه‌ها، قصه‌های عامیانه یا دست‌کم حکایت‌ها فکر می‌کنیم. درست است که روایت ممکن است هنر باشد و هنر با روایت شکوفا می‌شود اما روایت چیزی است که همه ما، از هنرمند گرفته تا دیگران، در آن دست داریم. ما هر روزه و بارها روایت‌های گوناگونی می‌سازیم.
بنفشه طوطی با بیان اینکه اچ. پورتر ابوت در همان ابتدای کتاب، انسان بودن را در رابطه‌ای مستقیم با روایت و قصه قرار می‌دهد افزود: انگار ما چیزی جز قصه‌هایی نیستیم که هر لحظه بر آن‌ها حادثه‌ای اضافه می‌شود. تعریف ما از انسان بودن‌مان وابسته به قصه‌هایی است که درباره زندگی خودمان و جهان‌مان می‌گوییم. بیرون از خطوط داستانی ما، خلائی بی‌معناست.
وی ادامه داد: روایت در بطن زندگی‌مان حضور دارد. بستری است برای هست‌شدن‌مان و رسوخ کرده در تمام جزئيات و پدیده‌ها و اگر روایت را مجموع رخدادهایی بدانیم که در طول زمان اتفاق می‌افتند، چندان بی‌راه نیست که بتوانیم رد آن را در هر قالبی پیدا کنیم.
این کارشناس ادبی با بیان اینکه ما انسان‌ها ذاتاً موجوداتی قصه‌گو هستیم و قصه گفتن را دوست داریم و به همین دلیل است که دست به روایت می‌زنیم افزود: ما روایت می‌کنیم تا جهان را بفهمیم و از پراکندگی رویدادهای بی‌ربط خارج شویم. روایت کردن از درد تنهایی ما می‌کاهد. اگر زمانی که از سالن سینما یا تئاتر بیرون می‌آییم تنها باشیم، گوش‌مان به حرف‌های تماشاگران دیگر است که بلافاصله پس از پایان قصه و گاه حتی پیش از آن، مشغول تبادل نظر درباره‌ی جنبه‌های مختلف اثر می‌شوند.
بنفشه طوطی اظهار کرد: روایت کرن یعنی تصویری از مجموعه‌ای از رویدادها ارائه دادن. به کمک آن است که می‌توانم به تجربه‌هایمان فرم ببخشیم و این تجربه‌های قوام‌یافته و منسجم‌شده می‌توانند باقی بمانند و به یاد آورده شود. بعضی نیز چنین گفته‌اند که توان روایتگری از زمانی آغاز می‌شود که کودک توان می‌یابد در پایان جملات خود، فعل بگذارد. در واقع، روایتگری از همان سال‌های نخستین زندگی با ما عجین شده است.
وی ضمن تاکید بر اهمیت دانستن روایت و چرایی آن عنوان کرد: با مطالعه این اثر می‌آموزید روایت چیست، برای چه دست به روایت می‌زنیم، به چه کار ما می‌آید و چه‌طور به زندگی و متن‌هایی که می‌خوانیم شکل می‌دهد. این کتاب گامی سنجیده و دقیق برای توضیح ساده و همه‌فهم مباحث مربوط به روایت و تبیین مفاهیم حوزه روایت‌شناسی است.
او اضافه کرد: یکی دیگر از ویژگی‌هایی که بر جذابیت و ارزش این اثر افزوده، مثال‌های فراوان کتاب از بزرگ‌ترین آثار ادبی است که البته با ملاحظه فراوان نویسنده برای لو ندادن پایان داستان همراه است. این امر بحث‌های کتاب را از خشکی متون تخصصی خارج می‌کند. «سواد روایت» یکی از مهم‌ترین منابع در این زمینه محسوب می‌شود.
