مجلس تعزيه خواني شهادت حضرت مسلم بن عقيل (ع)، اين بنري است كه در گرداگرد ميدان نبوت نصب شده است، تابلويي كه بيشتر رهگذران با ديدنش به عشق اباعبدالله، قدم به داخل ميدان مي گذارند، امسال دومين سالي است که به همت شهرداری منطقه ۸ و فرهنگسرای گلستان در اين میدان معروف تهران، مراسم تعزیه خوانی برپا می‌شود.
زیر بیرق حسین(ع)
عصر جمعه، سي ام تيرماه، مردمی که در حال گذر از خیابان شهيد آیت هستند با شنیدن صدای شیپور و طبل که از میدان نبوت به گوش می رسد، نظرشان جلب می شود. خیلی‌ها با شنيدن صدا و ديدن بنرهاي دعوت به مجلس تعزيه ، پا شل كرده و راهشان را به داخل میدان کج می کنند تا ببینند در آنجا چه خبر است، بعضي ها هم البته دو سالي است كه در اين جمع حاضر مي شوند و حالا سرساعت به اينجا آمده‌اند تا روايت شب سوم، تعزيه را نظاره‌گر باشند.
در گرداگرد آب نمای میدان ، مردمي كه براي نظاره تعزيه جمع شده ند، نشسته اند ،امشب، سومين شب محرم است و بر اساس اطلاعات بنری که نصب شده است، امشب تعزیه حضرت مسلم(ع) اجرا می‌شود. هرچند آفتاب رو به غروب مي رود اما سکو‌ها هنوز هرم و گرمای تيرماه را دارد. تعزیه با ورود ابن زیاد به کوفه آغاز شده و با شهادت حضرت مسلم به پايان مي رسد، هر لحظه به جمعیت روی سکو‌ها افزوده می‌شود و كم كم ديگر جاي خالي برای نشستن بر روي سكوها پيدا نمي‌شود و به همين دليل است كه عده‌ای که دیرتر رسیده‌اند ایستاده تعزیه را تماشا می‌کنند.
عشق اباعبدالله (ع) سن و سال نمي شناسد ، تماشاگراني از همه سن را در زير خيمه عاشوراييان ديد، از پسر بچه‌ای که اسكوترش را زیر بغل‌زده و دست مادرش را می‌کشد، تا مادر جوانی که همراه سه قلو‌هایش به مجلس تعزیه آمده، بانوی سالمندی که ویلچرش را زن جوانی هل می‌دهد يا پیرمردی عصا به دست، دختر و پسر جوانی با بسته‌های خریدشان و پسرک دستفروشی که ابتدا به نیت فروش آدامس می‌آید و بعد آنقدر محو تعزیه می‌شود که زیردرختان،ایستاده تعزیه را تا آخر تماشا می‌کند. در اين ساعت از روز جمعه انگار همه اهل محل آمده‌اند با هر ظاهر و تيپ و قيافه اي.
حاضران در مجلس، گاه چشمانشان به نم اشک تر می‌شود و گاه ناخودآگاه رشادت مسلم را تشویق می‌کنند. اینجا میدان نبوت است و ما زیر بیرق امام حسین علیه السلام،مثل یک خانواده‌ایم، عزادار فرزندان رسول(ص)
خصوصیت مجلس امام حسین (ع)
زهرا و مريم دو دختر دهه هفتادی با ظاهری کاملاً متفاوتند که در ميدان بر روي سكوها نشسته و تعزیه را تماشا می‌کنند. مهسا که از اول تا آخر تعزیه را با گوشی فیلمبرداری می‌کند می‌گوید: « سال قبل، از طریق یکی از دوستان که ساکن میدان 100 نارمک است از برگزاري این تعزیه با خبر شدم، راستش چون رشته تحصیلی‌ام نمایش است، شب اول تنها برای تماشای تعزیه آمدم اما بعد از چند شب بی‌تعارف نمک گیر این مراسم شدم، امسال هم شنیدم که همان گروه پارسال اجرا دارند براي همين با دوستم آمدم.» او ادامه می دهد: «تعزیه یک خصوصتی دارد که تو شاید سال قبل هم آن را دیده باشی، از روايتش هم كه حتما با خبر هستی، حتی اجرا‌ها همان اجرا و بازیگران همان بازیگران باشند اما باز هم دوست داری به تماشا بنشینی. این خصوصیت به نظرم فقط در نمایش تعزیه اباعبدالله دیده می‌شود ومنحصر به فرد است.»
خانم صادقی مادری است که پسر کوچکش اسکوتر به بغل روی سکو نشسته است. می‌گوید: « آمده بودیم قدم بزنیم و پسرم کمی بازی کند اما وقتي پسر خردسالم صدای تعزیه خوان‌ها را شنید کشان کشان مرا به اینجا آورد. فکر می‌کردم چند دقیقه كه تماشا کند خسته می‌شود، اما ما انگار محو تماشای تعزیه شده ایم. به نظرم هر مجلسی که به اسم امام حسین علیه السلام مزين است ، همه را به سمت خودش می‌کشد و پیر و جوان نمي شناسد.»
گروه خانوادگی
«بیژن معینیان» از قديمي هاي تعزيه خواني ايران است، با حدود ۵۰ سال سابقه اجرای تعزیه، او مسئول گروه تعزیه شهید فلاحی است که در ميدان نبوت اجرای تعزیه دارند. می‌گوید: «نام گروه ما متبرك به نام شهید فلاحی است که از تعزیه خوان‌های همین گروه بود و در جنگ تحمیلی به درجه رفیع شهادت رسید. گروه تعزیه ما یک گروه خانوادگی است که اکثریت اعضاء در طول سالیان طولاني فعاليتشان، ثابت بوده اند و درصد کمی از شبیه خوان‌ها تغيير كرده اند. اين گروه، سابقه‌اي طولاني در زمينه اجرای تعزیه در فرهنگسرا‌ها و مجالس مختلف را دارد و حالا چندسالی است كه با فرهنگسرای گلستان و شهرداری منطقه ۸ همکاری می‌کنیم. امسال هم دومين سالي است که از اول تا دهم محرم در میدان نبوت اجرای تعزیه داریم.البته تعزیه ما هر مجلس روايت یک داستان از بزرگان عاشوراست، تعزيه مثل تئأتر نیست که هرشب، یک داستان تکرار شود.»
استقبال خوب از مجلس اباعبدالله
معینیان درباره استقبال مردم از برگزاري مجلس تعزيه مي گويد: « خدا را شکر، عليرغم هجمه‌هایی که از سوی رسانه‌های معاند و فضای مجازی به مراسم محرم می‌شد، امسال شاهد استقبال بسیار خوب مردم از این مجالس بودیم. امسال استقبال طوری بود که دربعضی مواقع، مجبور به جابجایی می‌شویم تا جمعيت بيشتري بتوانند در مجلس حاضر شوند، البته این را هم بگویم که ما در تعزیه، تماشاچی نداریم بلکه همه عزادار هستند و کسانی که در این مجالس حاضر می‌شوند می‌آیند تا برای اباعبدالله (ع) عزاداری کنند، اجرا‌های ما هم بستگی به واکنش‌های آن‌ها دارد. در یاحسین گفتن ها و صلوات فرستادن‌ها و بازخوردی که از جمعیت می‌گیریم، همه این‌ها موجب دلگرمی ما می‌شود. سال گذشته خانواده‌ای بودند که هرروز می‌آمدند، پدر خانواده می‌گفت: شما میدان نبوت را تبدیل به میدان کربلا کرده‌اید و این برای ما خاطره‌انگیز شده است، خیلی خوب است که در شرایط کنونی مسئولین اینگونه مراسم‌ها را رونق دهند.»
