به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی فرهنگ وهنر،سادات یاسینی در مراسم «محفل اشک» که در فرهنگسرای اشراق برگزار شده بود درباره حضرت رقیه (س) بیان کرد: روز سوم ماه محرم با نام حضرت رقیه (س) نام گذاری شده است. حضرت رقیه (س) تنها سه سال داشتند که در واقعه کربلا حضور یافته و همراه کاروان کربلا به شام فرستاده شدند، از آنجا که دختران در این دوره سنی علاقه فراوانی به پدر خود دارند و همین وابستگی سبب می‌شود تا تلاش کنند همواره در کنار پدر خود باشند، حضرت رقیه (س) نیز علاقه بسیار زیادی به امام حسین (ع) داشتند به همین دلیل پس از دیدن سر پدر بزرگوارشان به شهادت رسیدند.
وی در همین راستا بیان کرد: زمانی که حضرت زینب (س) در مدینه از واقعه کربلا برای زنان صحبت می‌کردند هنگامی که به نام «حضرت رقیه (س)» رسیدند فرمودند شهادت حضرت رقیه (س) کمرم را شکست و مویم را سفید کرد.
این کارشناس مسائل مذهبی پیرامون آنچه که در شب شهادت حضرت رقیه (س) رخ داد افزود: حضرت رقیه (س) در شب شهادتشان از خواب بیدار می‌شوند و گریه جانسوزی سر می‌دهند و چون خرابه شام در همسایگی کاخ یزید بود باعث بیدار شدن یزید می‌شود، یزید پس از اینکه مطلع می‌شود که صدا از ناحیه دختر سید الشهدا (ع) و برای دیدن پدر بزرگوارشان است، دستور می‌دهد که سر امام حسین (ع) را به نزد کودک سه ساله ببرند، حضرت رقیه (س) پس از مواجه شدن با سر بریده پدر بزرگوارشان آنقدر گریه کردند تا پس از مدت کوتاهی پیکر بی جان دختر سیداشهداء از غصه بر زمین افتاد.
وی در خصوص خرابه شام که کاروان کربلا را در آن جای داده شده بودند، گفت: خرابه شام در وضعیت خوبی نبوده و بیم فرو ریختن سقف برای اسرای کربلا وجود داشته است، یزید نیز کاروان کربلا را به داخل این خرابه فرستاد تا اگر زمانی سقف خراب شد و فرو ریخت شهادت اسرای کاروان کربلا بر گردن حکومت بنی امیه نباشد.
یاسینی خاطرنشان کرد: تقدیر خداوند نیز بر این نبود که سقف خرابه بر سر اسرای کربلا خراب شود لذا آنان را از آسیب‌ها ایمن نگه داشت و هیچگونه صدمه به این کاروان نرسید، هرچند گرسنگی و سرما و گرما آنان را بسیار آزار داده و حضرت رقیه (س) بار‌ها بخاطر شرایط بد خرابه و گرسنگی به عمه خود حضرت زینب(س) شکایت کرده بودند.
او درباره حضرت زینب و مسئولیت ایشان نیز عنوان کرد: حضرت زینب (علیها السلام) دارای اوصاف جدّه‌اش حضرت خدیجه (علیها السلام) بود. این بانوی با عظمت افزون بر ویژگی‌هایی مانند عفّت، صبر و شریکةالحسین بودن، نقش سرنوشت‌سازی در نهضت کربلا و حفظ این قیام عظیم داشت. در تکوّن شخصیت حضرت زینب(علیها السلام)، عامل وراثت، تربیت و محیط نقش بنیادین داشتند. در پی حادثه کربلا، حضرت زینب (علیها السلام)مسئولیت سنگینی عهده‌دار گردید.
این کارشناس مذهبی اظهار کرد: امام حسین (علیه السلام) پدیدآورنده نهضت بود، ولی ادامه‌دهنده آن خواهرش حضرت زینب (علیها السلام) گردید. این بانو پس از شهادت امام حسین(علیه السلام) و یاران ایشان در کربلا، در کوفه و شام، رسالت خویش را به خوبی انجام داد و با استفاده از فرصت‌ها، ضربه‌های کاری بر دشمن وارد ساخت. حضرت زینب (علیها السلام) با خطبه‌های آتشین خویش، تبلیغات دروغین بنی‌امیّه را خنثی نمود.
او تصریح کرد: ایشان مردم کوفه را به خاطر پیمان‌شکنیشان، از خواب غفلت بیدار ساخت و نیز هیاهوی تبلیغات دروغین یزید در میان مردم شام را برملا ساخت و زمینه انقلاب را در کوفه و شام فراهم نمود، به گونه‌ای که یزید با دستپاچگی از کار خود اظهار ندامت نمود و اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) را با قافله‌سالار آن، حضرت زینب (علیها السلام)، با احترام فراوان به مدینه بازگرداند.
یاسینی در ادامه افزود: بدون شک زینب کبری (علیها السلام)، از جمله شخصیت‌های تأثیرگذار این نهضت عظیم است که در ماندگاری و جاودانی آن نقشی بی‌بدیل داشته، همان بانویی که از نوادر بانوان تاریخ اسلام است و در دامان پُرمهر فاطمه زهرا (علیها السلام) و مولای متقیان تربیت یافته و درس زندگی آموخته است.
