اهل‌نظر می‌دانند که اربعین به‌عنوان یک «فرایند تمدنی» نیازمند مصروف داشتن همتی در «مقیاس اقدام تمدنی» خواهد بود، می‌دانند در عصر «محاصره رسانه‌ای» جریان حق، «روایت صحیح» این «شور و شعور» چه میزان در شکستن محاصره و طنین فریاد عدالت در عالم اثر خواهد داشت، اهل الله می‌دانند «قلوب منکسر شده» از زیارت حسین و دل‌های جلا یافته از اشک بر اباعبدالله، چقدر حق‌طلب شده و آماده دریافت معارف این خاندان‌اند.
کمتر از چند روز دیگر برای ۱۳۸۴مین نوبت، با «چرخش زمین»، «خورشید اربعین حسینی» طلوع می‌کند و خیل عظیم ارادتمندان سیدالشهدا سوار بر «سفینه‌ای از جنس نور»، پروانه‌وار به گرد «مصباح هدایت»، طواف می‌کنند و اهل ایمان به تاسی از روایت امام عسگری علیه‌السلام بر مدار جاذبه «امام عشق» چرخیده و با پای پیاده ایمان خود را فریاد می‌زنند تا در ایجاد حماسی‌ترین «مغازله تاریخ» نقش‌آفرین باشند.
در این میان اهل دقت، و افسران زمان‌شناس انقلاب اسلامی با شناختی صحیح از صحنه، تلاش می‌کنند وقت خود را صرف سودمندترین نیازهای میدان کرده و بیشترین میوه را از این درخت پر ثمر به دست آورند.
اهل‌نظر می‌دانند که اربعین به‌عنوان یک «فرایند تمدنی» نیازمند مصروف داشتن همتی در «مقیاس اقدام تمدنی» خواهد بود، می‌دانند در عصر «محاصره رسانه‌ای» جریان حق، «روایت صحیح» این «شور و شعور» چه میزان در شکستن محاصره و طنین فریاد عدالت در عالم اثر خواهد داشت، اهل الله می‌دانند «قلوب منکسر شده» از زیارت حسین و دل‌های جلا یافته از اشک بر اباعبدالله، چقدر حق‌طلب شده و آماده دریافت معارف این خاندان‌اند، دیده‌بانان بصیر جبهه حق از رعشه‌های ایجاد شده بر پیکر طواغیت عالم از عظمت این حرکت مطلع بوده و می‌دانند اربعین چون امواج خروشان دین‌مداری و ظلم‌ستیزی مسلمین و شیعیان عالم بوده و مأموریتش زمینه‌سازی برای برافراشته شدن خورشید عدالت است.
اینها و ده‌ها مزیت دیگر، «کنشگران مجاهد وادی بندگی» را برای انجام فعالیت‌های «تعمیقی و معارفی» به شوق می‌آورد؛ اما مع‌الأسف همین آدم مشتاقِ باانگیزه کمتر فرصت انجام‌وظیفه می‌یابد و عمده وقت او صرف امور مهم ولی غیر اهم می‌شود. و این مصیبت در شرایط فعلی یکی از بزرگ‌ترین خطاها و فرصت‌سوزی‌های نسل ما است.
فرصت‌های بی‌نظیری چون: فضا و محیط آماده، دل‌های بیدار، مخاطب مشتاق، چشم‌های پر اشک بینا، گوش‌های شنوا، ملیت‌های مختلف رسانه‌های مردمی و... همه در یک «بستر تخاطب واقعی» جمع‌اند، ولی بسترسازی برای بهره‌مندی به‌اندازه نیاز میدان نیست.
اگر «جنس عملیات» اربعین را «در یک قالب تمدنی» تلقی کنیم، طبیعی است که مهم‌ترین فصول قابل مداقه در آن مباحث گفتمانی و راهبردی باشد و توجه به ویژگی‌های فرهنگی و ظرفیت وسیع «امت‌سازی» و «جامعه‌پردازی» مهم‌ترین اولویت‌های روی میز فعالان این حوزه باشد. اینجا اما سوگمندانه باید اعتراف کرد که عمده دغدغه فعالین فرهنگی و مردمی این صحنه، به فعالیت‌های موکب‌داری و پیگیری آب و غذا و... می‌گذرد و این یک غفلت تاریخی برای فعالین حوزه اندیشه است.
وقت آن شده است که اندیشمندان، متفکرین و فعالین گفتمانی انقلاب اسلامی و محور مقاومت، فرصت را مغتنم شمرده و به چینش میدان بازی متناسب با ظرفیت و نیاز خود فکر کنند.
پرداختن به مباحث اصلی این حوزه از حوصله این متن خارج است براین‌اساس در این مجال برای فعالین فرهنگی به معنی اعم حداقل توجه به سه نکته ضرورت دارد
الف. اربعین همچون بسیاری از پدیده‌ها ظاهری دارد و باطنی. باطن اربعین توحید است. زائر به زیارت خدا می‌رود «مَن زارَ قَبرَ أبی عَبدِ اللّهِ علیه‌السلام بِشَطِّ الفُراتِ کَمَن زارَ اللّهَ فَوقَ عَرشِهِ» و حسین علیه‌السلام نشانه خدا و «داعی الی الله» است و این حضور باشکوه، لبیکی است به یک دعوت. ازاین‌رو اربعین باید «بسترساز دعوت الی الله» باشد. پس مهم‌ترین اولویت در اربعین «تبلیغ و تعمیق باورهای دینی» است. نکته‌ای که بسیار بیش از وضع موجود نیازمند به طراحی و برنامه‌ریزی است. اگرچه نفس این زیارت اقدامی تربیتی، دینی و معنوی است؛ اما ظرفیت آن بسی بیشتر از بهره‌ای است که در حال حاضر می‌بریم.
ب. جلوه‌های حضور «امت» در برابر «امام» از تجلیات عجایب آخرالزمانی وعده‌داده‌شده برای اهل ایمان است. آنجا که در ظلمات ناسوت، نور اهل الله روشنی‌بخش تیرگی‌ها است و آنجا که در کوران بلا، شعله‌های امید از قلوب منتظران زبانه می‌کشد. شاید این حضور را باید از مصادیق «فتح‌الفتوحی» دانست که حضرت روح‌الله وعده آن را داده بود آنجا که نوید داد «راه قدس از کربلا می‌گذرد» و این گونه کربلا قبله‌گاه حق‌جویانی است که عالم را بر محور امام عشق تفسیر کرده و منطق کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا را زنده و ساری می‌دانند. این همان نرم‌افزار اندیشه انقلاب اسلامی است که از گلوی بریده حسین «اهل قعود» را به «قیام» می‌خواند و این گونه کربلا زنده تاریخ است. اربعین در این بیان حماسه «امام‌شناسی» است و این زمانی عینی‌تر می‌شود که اربعین را از مصادیق اتم پیوند امت با امامت و از جلوه‌های زمینه‌سازی ظهور بدانیم.
حرکت بر مدار امام و طواف مضجع او کانونی‌ترین اتفاق اربعین و حرکت از نقاط مختلف عالم اسلام به سمت قلب تپنده جهان، کربلای معلی، یک تمرین عملی و گسترده برای ظهور است. مگر نه این است که امام عصر از مکه ظهور و مرکز حکومت را کوفه قرار می‌دهد، و اربعین مانوری عملی برای عاشقان دلداده‌ای است که به انتظار ایستاده تا خود را به امام برسانند و ... اربعین یک منزل امام‌شناسی و پیونددهنده حسین با امام منتقم خواهد بود.
ج. سفر اربعین سفری طاقت‌فرسا، تعب زا و پر زحمت است و تجلی‌گاه وحدت بی‌نظیر امت اسلام، برترین رسانه مردمی برای تبلیغ معارف و فتح سرحدات جدید. مراقب باشیم راحت‌طلبی، حس مسافرت، اردو، رفیق‌بازی و... روح حاکم بر این پدیده معنوی نباشد.
سیدالشهدا در تبیین چرایی حرکت به سمت میعادگاه خود فرمود: و إنّی لَم أخرُجْ أَشِراً و لا بَطِراً و لا مُفسِداً و لا ظالِماً و إنَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإصلاحِ فی اُمَّةِ جَدّی «خودنمایی نیست؛ خود نشان دادن نیست؛ برای خود، چیزی طلبیدن نیست؛ نمایش نیست. ذرّه‌ای ستم و ذرّه‌ای فساد، در این حرکت نیست.» « توضیح و تفسیر جمله امام حسین ازمقام معظم رهبری».
مراقب باشیم جلوات مناسکی و معرفتی و وظایف دینی خود در این حرکت توده‌ای مسلمین را شناخته و در عملی‌کردن آنها همت کنیم و از هر آنچه که می‌تواند به اجرای باشکوه این پدیده کمک کند استقبال کنیم.
مراقب باشیم با طرح مسائل حاشیه‌ای به ایجاد دوقطبی ایرانی، عراقی که خواست بدخواهان دو ملت است دامن نزنیم و...
حاصل آنکه باید مراقب بود هر مصداقی که می‌تواند جلوه‌ای از لذت‌گرایی، ظلم، فساد و... باشد را از خود دور کنیم تا سفر اربعین برای ما «مسافرت الی الله» باشد ان‌شاءالله.
منبع : فارس
