به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی فرهنگ وهنر، فاطمه معصومی در نشست نقد و بررسی و اکران مستند «پدر طالقانی» که به مناسب سالگرد ارتحال سید محمود طالقانی در فرهنگسرای اشراق برگزار شده بود درباره این مستند بیان کرد: مستند «پدر طالقانی» مستندی چند قسمتی است.
وی با بیان اینکه هریک از ما به فراخور دانش و بینش خود شناختی نسبت به شخصیت آیت الله طالقانی داریم اظهار کرد: به لحاظ شخصیتی، ایشان شخصیتی رشدیافته و تمامی ابعاد شخصیتی را در وجود خود بارور کرده‌اند و بنا به فراخور موقعیت، وجهی از شخصیت که لازم است را بروز می دادند. یکی از کارهای ویژه ایشان که در این مستند نظر من را جلب کرد این بود که احزاب و گروههای مختلف با دیدگاههای مختلف را کنار همدیگر جمع می‌کردند. در این مستند به شخصیت وحدت گرای آیت الله طالقانی اشاره می شود. منزل ایشان بر روی همه باز و خانه امید افراد متعدد بوده است.
معصومی در ادامه نشست با اشاره به مستند عنوان کرد: در بخشی از «پدر طالقانی» به این موضوع اشاره می شود که ایشان در آن زمان کارهایی انجام می دادند که بقیه را متعجب می کرد. به عنوان مثال در این مستند گفته می شود که آیت الله طالقانی به مسجدی در لاله زار می رود که اکثر افراد در آنجا حتی محاسن نداشتند.
وی تاکید کرد: مرحوم آيت الله طالقاني شخصيت روحاني و فكری و اجتماعی مبارز و پر جاذبه ای بودند و با ويژگی های اخلاقی و فكری و اجتماعی كه داشتند، مورد علاقه بسياری قشرهای مختلف اجتماعی بودند. ايشان به واسطه انديشه ها نوینی و تفکراتی که داشتند در ميان انبوه مردم و جامعه جايگاهی ويژه پيدا کرده بود و با گذشت بيش از 40 سال، در ميان آحاد جامعه، انديشه های او مورد توجه است؛ به گونه ای که گويی انديشه هايشان زنده است
سید مهدی طالقانی : با برخی دوستان اسناد لانه جاسوسی را بررسی می‌کردیم و در این اسناد نکات جالبی درباره شخصیت ایشان نوشته بود که جالب توجه است. رصد سفارت آمریکا بخشی را درباره شخصیت‌های برجسته انقلاب دارد و در این اسناد درباره آیت‌الله طالقانی نوشته شده است: «آیت‌الله محمود طالقانی که در سن شصت و اندی است در سال ۱۳۴۲ به اتفاق بازرگان دستگیر و زندانی شد. او همراه بازرگان آزاد شد و اکنون در تهران زندگی می‌کند. ما درباره فعالیت‌های او از زمانی که از زندان آزاد شده اطلاعات کمی در دست داریم ولی ما می‌دانیم که حرکات او توسط مقامات به شدت یادداشت می‌شود. گزارشات تایید نشده‌ای وجود دارد که در ماه‌های اخیر او از طرف ساواک احضار و مورد بازپرسی قرار گرفته است. این امر ممکن است منعکس‌کننده فعالیت‌های سیاسی او باشد که با تمایلات حکومت جور در نمی‌آید. از سوی دیگر مقامات بی‌میل نیستند تا از حربه تعقیب و آزار به عنوان پیشگری‌کننده فعالیت‌های سیاسی دشمنان شاه استفاده کنند. طالقانی مانند بازرگان با نهضت آزادی ایران وابستگی دارد و گفته می‌شود که در نظریات سیاسی بسیار محافظه‌کار و عمیقا مخالف رخنه نیروهای نوگرای ایران در طرز زندگی اسلامی است.»
در ادامه جلسه سید مهدی طالقانی فرزند آیت‌الله طالقانی اظهار کرد: آیت‌الله طالقانی شخصیت همه جانبه‌ای داشت و محبوب همه قشرها و طوایف بود. این نکته را ساواک با دقت دریافته بود و چنان که در یکی از اسناد آمده است، طرفداران آیت الله طالقانی را به چند بخش تقسیم می کند: سران نهضت آزادی، دانشجویان و دانش آموزان، جامعه مهندسین، افراد اداری و فرهنگی، تجار و بازاریان. در واقع آیت الله طالقانی از هر کدام از نحله‌هایی که در طول دهها سال با آنان مراوده داشت، عناصر و مؤلفه‌هایی را برگزیده و در اندیشه خود جای داده بود.
وی افزود: این امر در کنار اخلاق او، اخلاص و به ویژه شجاعت وی شخصیتی محبوب به وی داده بود. او قدرت هضم رفتارهای مختلف را داشت و به دلیل آن که خود از روحانیت بود و در قم هم ریشه داشت، با نهضت روحانیت همراهی کرد.
در ادامه حامد خیاط، رئیس فرهنگسرای اشراق در این نشست ضمن خوشامدگویی به فرزند آیت‌الله طالقانی گفت: من در دوره‌ای کوتاه رئیس باغ موزه قصر بودم و در آن دوره دو بار فرصت شد خدمت اصغر کورنگی (رئیس سابق زندان قصر) حضوری برسم. وقتی با او گفتگو می‌کردی متوجه نمیشدی که او شخصیت نظامی و رئیس زندان قصر بوده باشد.
رئیس فرهنگسرای اشراق در ادامه افزود: کورنگی در کتاب «مسیح در قصر» که شرح خاطرات خود را بازگو می‌کند درباره آیت‌الله طالقانی می‌نویسد: «به خاطر دارم در یکی از اعیاد گویا روز تولد امام حسین (ع) در راهروی شماره چهار مراسم جشن برپا بود. در آن شب چهار شعر خوانده شد. آیت‌الله طالقانی شرح مبسوطی راجع به عدالت و ظلم دادند و مظهر عدالت را ائمه اطهار و مظهر ظلم و شقاوت را خاندان یزید و اموی و عباسی عنوان کردند. بعد اطلاعیه آمد از اطلاعات شهربانی که جریان این مراسم چه بوده است. من در اینگونه موارد سعی می‌کردم به سکوت برگزار شود. حقیقت قضیه این بود که من نگران بود که چرا باید زندانبان این انسان‌های بزرگ و دانشمند و معتقد باشم و در این مورد چند بار مرحوم آیت‌الله طالقانی صحبت کردم. ایشان همیشه با لطف خاصی مرا هدایت می‌کرد و به سؤالات من پاسخ منطقی می‌داد».
